“Τὰ Χριστούγεννα τοῦ μπαρμπα-Μανώλη”
τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Μέρος 2ο: Ὁ Μικρὸς Ἐπισκέπτης
Τὸ πρωὶ τῆς ἑπομένης, ὁ μπαρμπα-Μανώλης βγῆκε νὰ πάρει ξύλα. Στὸ κατώφλι βρῆκε ἕνα μικρὸ πακέτο τυλιγμένο σὲ χοντρὸ χαρτί. Μέσα, μελομακάρονα ἀκόμα ζεστὰ καὶ ἕνα σημείωμα: «Καλὰ Χριστούγεννα, μπαρμπα-Μανώλη. Ἀπὸ τὴ μικρὴ Μαρία».
Ἡ Μαρία ἦταν ἡ ἐγγονὴ τῶν γειτόνων, ἕνα κοριτσάκι ἑπτὰ χρονῶν μὲ μάτια σὰν ἀστέρια. Τὴ θυμόταν νὰ τρέχει στὸ χωριὸ μὲ τὶς πλεξοῦδες της νὰ πετοῦν. Κοίταξε τὸ γλυκὸ καὶ κάτι λύγισε μέσα του.
Τὸ ἀπόγευμα, χτύπησε ξανὰ ἡ πόρτα. Αὐτὴ τὴ φορὰ ἄνοιξε. Ἡ Μαρία στεκόταν ἐκεῖ, κρατῶντας ἕνα χάρτινο ἀστέρι ποὺ εἶχε φτιάξει. «Μπαρμπα-Μανώλη, θὰ στολίσεις φέτος;» τὸν ρώτησε ἀθῶα.
«Ὄχι, παιδί μου», εἶπε σκυθρωπός.
«Κρῖμα. Τὸ σπίτι σου εἶναι τὸ πιὸ ὄμορφο στὸ χωριό. Ἡ γιαγιὰ Ἑλένη ἔλεγε ὅτι φέρνατε τὸν Οὐρανὸ στὴ Γῆ κάθε Χριστούγεννα».
Οἱ λέξεις τὸν χτύπησαν σὰν καμπάνα. Ἡ Μαρία χαμογέλασε κι ἔφυγε τρέχοντας. Ὁ μπαρμπα-Μανώλης κράτησε τὸ χάρτινο ἀστέρι, κι οἱ παλιὲς ἀναμνήσεις ἔγιναν φῶς.
Ἠθικὸ Δίδαγμα:
Ἡ ἁγνότητα ἑνὸς παιδιοῦ μπορεῖ νὰ ξυπνήσει καρδιὲς ποὺ νόμιζαν πὼς εἶχαν πεθάνει.
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου