Ό ύμνος ευγνωμοσύνης προς τον Θεό
Ουράνια Άγαθότης,
όταν Σε βλέπω σε κάθε μου βήμα
δεν ξέρω τί να σκεφθώ
και να μιλήσω δεν μπορώ.
Από τον δρόμο της απώλειας
Δέσποτα φύλαξέ με
και τα δηλητηριασμένα βέλη
τής κακίας σύντριψε.
Κι όταν τον δρεπάνι του θανάτου
μακριά από μένα.
Οι εχθροί του κόσμου,
όταν σκάβουν τον τάφο μου
τον κάνουν αυτό πάντοτε για
να πέσω μέσα σ' αυτόν.
Όταν, Δέσποτα, τα βήματά μου
από αδυναμία κλονισθούν,
τον χέρι Σου με συμπάθεια
άπλωσε σε μένα.
Όταν οι πληγές τής ψυχής μου
γίνονται βαρύ φορτίο,
Εσύ με την Χάρι Σου
ενωρίς θαυμαστός, θεράπευσέ τες.
Της καρδιάς μου τον πόνο
Σύ μόνος τον βλέπεις
κι όταν με καταβάλει
τότε ελάφρωσε τον.
Τις αδυναμίες μου σήκωσε
πάντοτε όπως σήκωσες
εκούσια τον φορτίο
του σταυρού.
Περισσότερο από τούς άλλους
πάντοτε είμαι ένοχος,
αλλά κανείς πλην από Εσένα
δεν μου είναι Θεός.
Γνωρίζω ότι έχω της ψυχής
τον ένδυμα σχισμένο,
αλλά τον μυστήριο τής πίστεως
σε κανέναν δεν τον πρόδωσα.
Κι αν λόγω τής φύσεως,
ως αδύναμος σκοντάψω,
δεν θα παύσω να ελπίζω
στην άγια σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου