Ο ΓΕΡΟΝ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΓΟΒΔΕΛΑΣ ΕΙΠΕ. «Ό καλόγερος δύο πράγματα να προσεχή κυρίως. Τα σαρκικά και τις αδικίες».

Ο γερω-Παύλος ό Γοβδελάς διηγήθηκε: «Ήρθα στο Όρος το 1937. Για το Κελί άκουσα στο χωριό μου από εργάτες πού δούλευαν στα φουντούκια ότι είναι καλοί πατέρες. Δεν γνώριζα τίποτε και κανέναν εδώ. Μου είπαν κατά που θα στρίψω, όταν θα έβγαινα από την βάρκα. Πράγματι ανέβηκα στο ύψωμα, έκανα τον σταυρό μου και ξεκίνησα, όπως μου είχαν πει οι εργάτες. "Παναγία μου, αν είναι θέλημα σου να πάω κατ` ευθείαν εκεί", είπα. 

Ήταν 21 Νοεμβρίου. Πράγματι προχωρώντας έφθασα έξω από ένα Κελί. Ρωτώντας ποιο Κελί είναι, "Των Γοβδελάδων", μου είπαν.

 Εκεί έγινα καλόγερος και με την Χάρι του Θεού έμεινα μέχρι το τέλος».

«Μπάνιο δεν κάναμε ποτέ. Μία φορά οι Γεροντάδες μου με έριξαν μέσα στην στέρνα για να την ξεβουλώσω, και άλλη φορά που αρρώστησα και πήγα στο Νοσοκομείο σε μεγάλη ηλικία. Εκεί με έπλυναν οι Νοσοκόμοι με το ζόρι στην μπανιέρα. Αυτά ήταν τα μπάνια μου».

«Παλαιά, όταν έφευγε κάποιος από την μετάνοια του (το Κελί ή το Μοναστήρι πού έγινε μοναχός), δεν του μιλούσαμε, όταν τον συναντούσαμε στον δρόμο. Τον θεωρούσαμε άρνησίχριστο. Έπρεπε να γυρίσει στην μετάνοια του. Όταν γίνεται ή κουρά, τα μαλλιά πού κόβουμε τα κολλάμε με κερί πίσω στην εικόνα του Άγιου του Κελίου μας. Και όταν ασπρίσουν τα μαλλιά της κεφαλής ασπρίζουν και τα μαλλιά της κούρας. Τόση στενή σχέση υπάρχει».

«Ή σπηλιά του όσιου Γαβριήλ του Ιβηρος είναι στις πηγές, πιο ψηλά, όχι εκεί πού την έφτιαξαν. Εγώ πρόλαβα και κάτι ξύλα μέσα πού χρησιμοποιούσε για κρεβάτι ό Όσιος. Είχε άλλη σπηλιά τον χειμώνα προς των Ιβήρων και κατέβαινε εκεί με τούς μαθητές του».

«Ό καλόγερος δύο πράγματα να προσεχή κυρίως. Τα σαρκικά και τις αδικίες».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ 2011