Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ (1975). ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΧΑΛΚΕΙΟΥΣ ΧΙΟΥ. Τελικά τού παρουσιάστηκε ή Παναγία και τού είπε: «Θα γίνει αυτό πού ποθείς». ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Ο  ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ (1975). ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΧΑΛΚΕΙΟΥΣ ΧΙΟΥ.

Μία χαριτωμένη βιβλική μορφή τού περασμένου αιώνα ήταν και ό μακάριος Γέροντας Κορνήλιος, ό λάτρης και υμνητής της Θεοτόκου, ό λύχνος της προσευχής και της διακρίσεως. Ό Θεός τον κόσμησε με πλούσια υπερφυσικά χαρίσματα, για να ποιμάνει την αδελφότητα του και τον λαό τού Θεού, ενώ μετά τον θάνατο του δώρισε την ιαματική χάρη με την προσκύνηση των μυροβόλων του λειψάνων.



Ό κατά κόσμο Κωνσταντίνος, γιος τού συμβολαιογράφου Δημητρίου Μαρμάρινου και της Ευανθίας Φλατσούση από τον Κάμπο της Χίου, γεννήθηκε στο χωριό Χαλκειός Χίου το 1885. Από τους ευκατάστατους και ευσεβείς γονείς του πήρε γνώσεις, πίστη και αρχές που τον ενίσχυσαν στην κλίση του προς την ζωή της αφιερώσεως και της διακονίας. Φοίτησε στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο της Κωνσταντινουπόλεως (Γ' τάξη). Ήταν ένα παιδί ξεχωριστό από τα άλλα διακρινόταν για την καθαρότητα της ζωής του, την καλή του διαγωγή, την φωτισμένη σκέψη, την μεγάλη του πίστη στον Θεό και τα ιδανικά της πατρίδας μας. Αγαπούσε τον εκκλησιασμό και τροφοδοτούσε το πνεύμα του με τις ιερές ακολουθίες, την κοινή προσευχή και την μετάληψη των Τιμίων Δώρων. Χάριν της επικοινωνίας του αυτής με τον Θεό καλλιεργούσε τις ευαγγελικές αρετές και απέφευγε τις ψυχοφθόρες για την ηλικία του παρέες.


Κατά τα νεανικά του χρόνια ό θείος του τον πήρε μαζί του στην Αμερική να δουλέψει για να έχει μία καλύτερη οικονομική εξέλιξη στην ζωή του. Αυτό όμως τον κούραζε, καθώς ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει σε ένα αρκετά κοσμικό και άφθαρτο περιβάλλον και να λέει πολλά ψέματα και περιττά λόγια διαφημίζοντας την δουλειά του. Έτσι αρνήθηκε την κοσμική ζωή κατάλαβε πλέον ότι τού ταιριάζει μία ασκητική πρακτική που τον ανακούφιζε ψυχικά. Με μοναδικό του εφόδιο την αδιάλειπτη προσευχή απομακρύνθηκε σε μία ερημική τοποθεσία. Ξαφνικά νυχτώθηκε εκεί, ενώ ή γλυκεία φωνή της Παναγίας ήταν εκείνη που τον βοήθησε να γλυτώσει την ζωή του, αφού τον πρόσταζε να σταθεί εκεί όπου περπατούσε. Όταν Ξημέρωσε, είδε ότι λίγα μόλις βήματα παραδίπλα ήταν ένας γκρεμός. Αμέσως  ευχαρίστησε την Παναγία πού τον φύλαξε υπό την σκέπη Της και της έταξε να κτίσει ένα Ναό στο όνομά Της.



Σε αυτή την ερημική τοποθεσία έμεινε επί 20 ημέρες προσευχόμενος και εντελώς νηστικός. Τότε με αποκάλυψη ή ίδια ή Παναγία
τού είπε να γυρίσει στην Χίο και να γίνει μοναχός. ’Έτσι αυξήθηκε ό πόθος του και έβαλε πρόγραμμα να μονάσει. Πριν επιστρέφει στην Χίο. επισκέφτηκε το ιερό νησί της Τήνου, όπου προσκύνησε την Μεγαλόχαρη. 


Έμεινε εκεί τρεις μέρες  προσευχόμενος για να Την ευχαριστήσει. Τελικά τού παρουσιάστηκε ή Παναγία και τού είπε: «Θα γίνει αυτό πού ποθείς».
Επειδή ήταν μορφωμένος εγκυκλοπαιδικά και μιλούσε ξένες γλώσσες (ιδίως την Αγγλική), ό πατέρας του ήθελε να τον πάρει κοντά του να εργαστεί και να τον παντρέψει. Όμως εκείνος τα αρνήθηκε όλα για την Αγάπη τού Χριστού. Έφυγε κρυφά για την  Σκήτη του Αγίου Μάρκου στο Όρος Πενθόδου κοντά στα μυροβόλα λείψανα του θαυματουργού Όσιου Παρθενίου του Χίου ( 8 Δεκεμβρίου 1883) και στον Γέροντα Γαβριήλ πού τον ανέλαβε πνευματικά. Ό Γέροντας Γαβριήλ δεν ήταν τυχαίος κληρικός και μοναχός. Στο μοναστήρι διακρινόταν για τον ανεπίληπτο βίο του, την πίστη στον Θεό, την προσήλωση στην Εκκλησία, την Αγάπη για το Μοναστήρι πού διοικούσε και το χάρισμα της πνευματικής πατρότητας. Με Αγάπη ανέλαβε τον νέο υποτακτικό για να τον καλλιεργήσει πνευματικά.



Αλλά και ό νεαρός Κωνσταντίνος αναδέχθηκε άξιος της εμπιστοσύνης τού Γέροντά του. Έχοντας καλλιεργήσει όλες τις αρετές από τον κόσμο, σύντομα πρόκοψε πνευματικά. Αγαπούσε πολύ την προσευχή και τις ακολουθίες. Ήταν απλός και ταπεινός στην συμπεριφορά του. πρόθυμος και ακούραστος στο να εξυπηρετεί. Μα πάνω απ’ όλα ήταν γνήσιο παιδί της υπακοής. Τίποτε κρυφό ή ανευλόγητο δεν έκανε. Για όλα ενεργούσε μετά από ευλογία. 

Κάποτε ζήτησε ευλογία να παραμείνει για λόγους ασκήσεως εσώκλειστος σε ένα κελί. Ό Γέροντας Γαβριήλ τού αρνήθηκε και εκείνος το αποδέχθηκε χωρίς στενοχώρια λέγοντας «Η  φωνή του Γέροντά μου είναι ή φωνή του Χριστού. Οφείλω να υπακούσω.». Πάντοτε έκανε απερίεργοι υπακοή χωρίς να δίνει γύρο και χρόνο στους κακούς λογισμούς να αναπτυχθούν.
Έγινε μοναχός στην Ιερά Σκήτη του Αγίου Μάρκου την 1η Ιανουαρίου 1923 με το όνομα «Κύριλλος». Ως μοναχός συνέχισε με υπακοή την εξάσκηση των αρετών,



Κοντά στην Μονή βρήκε κάποτε μια σπήλια στην οποία κατέφευγε κατόπιν ευλογίας για ολιγόωρη προσευχή και ανασύνταξη των πνευματικών του δυνάμεων. Μια  μέρα μετά από έμπυρη και κατανυκτική προσευχή ήλθε σε έκσταση το πνεύμα του μεταφέρθηκε στο χωριό του Χαλκείος και συγκεκριμένα στην βουνοπλαγιά Λαζαρέτο, για την όποια από το όνομα της υποθέτουμε ότι πρέπει να ήταν παλαιότερα καταφύγιο λεπρών συνανθρώπων μας. Είδε την Παναγία καθισμένη σε ένα βραχάκι και τού είπε: «Έδώ θα κτίσεις το σπίτι μου». Άλλη φορά : την Πανάγια στο ίδιο σημείο να δείχνει με το άχραντο χέρι Της τον τόπο αυτό όπου θα έκτιζε το μοναστήρι. Συγκινημένος εξομολογήθηκε το όραμα στον Γέροντα Γαβριήλ, ό όποιος τού είπε να το βάλει ως σκοπό της ζωής του να κάνει το θέλημα της Παναγίας. Αυτό και έπραξε.


Αγωνιζόταν πνευματικά με ένταση και περίμενε να του δείξει ήΠαναγία τί έπρεπε να κάνει. Ωστόσο είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη ό ενάρετος βίος του και γι’ αυτό πολλοί πήγαιναν να τον συναντήσουν, για να πάρουν την ευχή του και να ακούσουν την θεοφώτιστη διδαχή του. Στα νησιά Χίο και Μυτιλήνη ό κόσμος τον αγαπούσε και τον εμπιστευόταν. Ό Μητροπολίτης Μυτιλήνης Κωνσταντίνος Κοϊδάκης τον κάλεσε στο χωριό Κουρνέλα Πλωμαρίου. Εκτιμώντας την προσωπικότητα και τα καλά λόγια πού άκουγε γι’ αυτόν, τον χειροτόνησε διάκονο και ιερέα και τον μετονόμασε Κορνήλιο (από τις λέξεις Κουρνέλα και ήλιος), με την διάπυρη ευχή να λάμψει σαν τον ήλιο. Ώς ιερέας ό Γέροντας Κορνήλιος αγαπήθηκε ακόμη περισσότερο, διότι ήταν ευλαβής και ευσυνείδητος. Οι ντόπιοι τον βοήθησαν να κτίσει ναό της Αγίας Ειρήνης στον τόπο όπου μετά από όραμα βρέθηκε ή αγία εικόνα Της. Μετά την αποπεράτωση του έργου αυτού επέστρεψε στην Χίο.

Αμέσως ξεκίνησε το κτίσιμο τού μοναστηριού της Παναγίας φωνάζοντας ολημερίς μέσα από την ψυχή του: «Γλυκεία μου Παναγία, βοηθησε με"!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ 2015