ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ
Όλες αυτές τις μέρες
του Πάθους Σου, Κύριε,
με συγκινεί πολύ
η αφοβία Σου
μπροστά
στον όποιο θάνατο.
Γιατί, νιώθω,
ότι δεν πέθανες
μονάχα στο Σταυρό,
Χριστέ μου.
Έζησες και σε δόσεις
την πίκρα του θανάτου
σ’ όλη σου τη ζωή.
Θάνατος ήταν κι όταν δεν σε καταλάβαιναν.
Και τ’ άγια λόγια Σου παρανοούσαν.
Κι όταν ¨αγύρτη¨ σε καλούσαν.
Κι όταν ως πλάνο σ’ έδιωχναν.
Κι όταν ¨δαιμονισμένο¨
Εσένα (!) έλεγαν.
Κι όταν οι μαθητές Σου ζήταγαν πρωτεία.
Κι όταν φωτιά να πέσει πρότειναν,
σ’ αυτούς που σε απέρριπταν.
Κι όταν ο Ιούδας έχασε το ζήλο του
και πάγωσε.
Κι ο Πέτρος σε αρνήθηκε.
Ενώ πριν λίγο έδινε όρκους αιώνιας αγάπης.
Κι ο κόσμος όλος φώναζε λόγια σκληρά εναντίον Σου.
Τη μια στα ουράνια Σε ανέβαζαν.
Την άλλη αλύπητα
να Σε σταυρώσουν ήθελαν.
Όλα αυτά,
θάνατοι μικροί,
να σου ξεσκίζουν
την ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου