Το έτος 1513 ένας ιστορικός της εποχής εκείνης από την πόλη Καλλίπολη του Σαλέντο γράφει:
«Ο Καθεδρικός Ναός της Καλλίπολης είναι γεμάτος από ιερείς, διακόνους, υποδιακόνους και κληρικούς οι οποίοι, μαζί με τον επίσκοπό τους, είναι όλοι Έλληνες.
Υπηρετούν τον ναό με μεγαλοπρέπεια και σοβαρότητα πολύ καλύτερα από τους Λατίνους διότι κάθε μέρα τελούν τον εσπερινό και ψέλνουν τον όρθρο. Οι ιερείς ειναι 40, ενώ οι υπόλοιποι κληρικοί 20.
Οι ιερομόναχοι είναι 12. Φοράνε ράσα και επανωκαλήμαυχα από πολυτελή ανατολικά υφάσματα.
Η εμφάνισή τους προκαλεί δέος. Είναι όλοι πολύ μορφωμένοι, κοσμημένοι με αρετές και αγάπη.
Είναι μια αληθινή αδελφότητα: ζουν με αγάπη, ομόνοια, αληθινή φιλία σαν μια οικογένεια. Όταν περπατούν στους δρόμους με τις ωραίες γενειάδες μοιάζουν με τους αρχαίους προφήτες και πατριάρχες».
Μετά από 20 χρόνια ο ίδιος ιστορικός γράφει:
«Ο ελληνικός κλήρος υπηρέτησε μέχρι το 1513, η τελευταία ακολουθία που έψαλαν ήταν η κηδεία της μητέρας μου. Το 1530 επιβιώνουν μόνο 10 Έλληνες ιερείς, πλέον είναι όλοι Λατίνοι και δεν αγαπάνε τον ελληνισμό»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου