Υπήρχε ένας δια Χριστόν σαλός που έζησε στο Τομπόλσκ, το όνομά του, αν θυμάμαι σωστά, ήταν ο Γρηγόριος. Φορούσε σκισμένα ρούχα τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι.

 Υπήρχε ένας δια Χριστόν σαλός  που έζησε στο Τομπόλσκ, το όνομά του, αν θυμάμαι σωστά, ήταν ο Γρηγόριος. Φορούσε σκισμένα ρούχα τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι.

Κάποτε οι συμπονετικοί άνθρωποι του έδωσαν νέο παντελόνι. Ο Γρηγόριος, χωρίς δισταγμό, τα σκίσε στη μέση και τα φόρεσε. Πηγαίνει και μέσα από την τρύπα φαίνετε ο γυμνός κώλος του.

Ο Γρηγόριος είχε υπέροχη φωνή και του άρεσε πολύ να ψέλνει  στο ναό των ψαλτών.

Μόλις βρισκόταν στην λειτουργία, έψελνε μαζί με τη χορωδία των σεμιναρίων, κοιτάζοντας τις νότες, κινούνταν από τόπο σε τόπο, και ο γυμνός πυθμένα του λάμπει μέσα από την τρύπα στο παντελόνι του.

Μια καλόγρια στάθηκε πίσω και  παρακολούθησε όλα αυτά. Ανέμεινε, υπέμεινε και είπε στον Γρηγόριο: "Γρηγόριε, ντροπή σε σένα, με γυμνό πυθμένα ήρθε στο ναό του Θεού."

Ο Γρηγόριος γυρίζει και λέει σοβαρά: "Κοίτα, τι εικονίδια, τι ζωγραφική, τι ομορφιά και εσύ, ανόητη, που ψάχνεις