Ο Σατανάς καταφέρνει να ελέγχει τον άνθρωπο και μετά τον κάνει πράκτορά του, του κοινοτικού κακού και του πολιτικού κακού. Ο σατανοποιημένος άνθρωπος είναι ένας κοινωνικός, πολιτιστικός, πολιτικός και πνευματικός κίνδυνος. Ο συλλογικός και πολιτικά οργανωμένος σατανισμός είναι ένα μνημείο του κακού, που μοιάζει με τη σατανική συμβουλή από την κόλαση, τα στρατεύματα των δαιμόνων και τη δαιμονική τάξη από την κόλαση.
Ο σατανισμός που γίνεται κράτος νόμου, τάξης και διακυβέρνησης δημιουργεί μια σατανική ατμόσφαιρα, μια ψευδο-πνευματικότητα και έναν σατανικό τρόπο ζωής. Σήμερα υπάρχουν σατανισμένες ανθρώπινες οργανώσεις που διαδίδουν τον σατανισμό. Ο σατανισμός είναι χειρότερος από τον παγανισμό.
Όταν οι σατανικές δυνάμεις αποκτούν δύναμη στον κόσμο, δημιουργούν στρατούς για να τις υπερασπιστούν, νόμους για να τις οργανώσουν, ιδεολογίες για να τις δικαιολογήσουν και ακόμη και θρησκείες για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους.
Η διακυβέρνηση των σατανικών δυνάμεων δικαιολογείται από την κατάσταση της αμαρτίας και της απιστίας και έχει διάρκεια αντίστοιχη με την οικονομία του Θεού, με την οποία ο κόσμος θα πληρώσει για τις περιπλανήσεις του μέχρι να μετανοήσει και να ξαναμπεί στη θεία τάξη ζωής. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να αφήσουν τις σατανικές δυνάμεις να αποκτήσουν δύναμη. Kαι αν το έχουν κατακτήσει, πρέπει να οργανώσουν τις δυνάμεις τους και να το νικήσουν στο όνομα του Χριστού.
Ο Χριστιανισμός είναι το ρολόι και η ιερή δύναμη που είναι υπεύθυνη για τη σωτηρία του κόσμου. Και αλίμονο στους χριστιανούς που δεν ανταποκρίνονται στην ιερή αποστολή που τους έχει ανατεθεί, γιατί ο Θεός θα σηκώσει από τις πέτρες και άλλους εκλεκτούς Του, που θα οικοδομήσουν τη Βασιλεία Του!
Ο Αντίχριστος είναι ένας άνθρωπος, δηλαδή ένας πολιτικός άνθρωπος που θα κυβερνήσει τον κόσμο αποχριστιανίζοντας τον, σατανίζοντάς τον και χάνοντάς τον. Ο Αντίχριστος είναι πρόσωπο, αλλά το φαινόμενο του αντίχριστου είναι κοινωνικό-πολιτικό. Ο Αντίχριστος έχει τη φυλή του, τον στρατό του, τους φιλοσόφους του, τους ακτιβιστές του, τους νόμους του, την πνευματικότητά του, τον πολιτισμό του, τον κόσμο του, τους συμμάχους του, τους συνεργάτες του, τους υπηρέτες του, τους κατασκόπους του, τους δήμιους του, τις μεθόδους του και είναι γεμάτο σοφία, ικανότητα και δύναμη.
Ξέρει πώς να είναι και όμορφος, και καλός και ανθρώπινος, για να παραπλανήσει τον κόσμο που του αρέσουν τα είδωλα, η ευσέβεια πάνω απ' όλα να τον τιμάει, καλός, αγαπώντας τους φτωχούς, εξαιρετικά όμορφος, εξαιρετικά ευδιάθετος, ευγενικός σε όλους, τιμά δεόντως το έθνος των Ιουδαίων, γιατί περιμένουν τον ερχομό του.
Και αφού πολλοί άνθρωποι και πλήθη δουν τέτοιες καλές πράξεις και δυνάμεις, θα έρθουν όλοι σε λογαριασμό και με μεγάλη χαρά θα τον ανακηρύξουν βασιλιά, λέγοντας μεταξύ τους: Μόνο ένας καλός και δίκαιος έχει απομείνει, όπως αυτός;».
Πείθει και μερικούς χριστιανούς, μέχρι να τους χάσει, γιατί δεν υποφέρει τον Χριστό.
Ioan Ianolide – «Ο φυλακισμένος προφήτης» (1919-1986)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου