«Συναντήθηκαν σε μια γωνιά σκέψης,Η «Ωραία ψυχή» με την «ευγενική ψυχή».

«Συναντήθηκαν σε μια γωνιά σκέψης,

Η  «Ωραία ψυχή» με την  «ευγενική ψυχή».

 Και περπατούσαν με βήμα,

 Είχαν τόσα πολλά να πουν η μία στην άλλη.

 Όπως ο ήλιο  στο φεγγάρι,

 Αλλά απλώς περπατούσαν τρυφερά,

 Η ευγενική  ψυχή και η όμορφη ψυχή.

 Είπαν στον εαυτό τους,

 Όλα είναι πιο εύκολα σε δύο,

 Αν πάντα σκέφτομαι .

Η  Όμορφη ψυχή και  η ευγενική ψυχή.

 Η όμορφη ψυχή,

 Κοιτάζει τα φύλλα που πέφτουν τό φθινόπωρο.

 Η ευγενική ψυχή τον ρώτησε:

 -Πώς μπορείς να είσαι τόσο ευγενική;

 Όταν υπάρχουν σύννεφα και αέρας παντού;

 Η όμορφη ψυχή του είπε:

 -Δεν ήμουν τόσο ευγενική.

 Από τότε που περιπλανιόμουν στη γη,

 Αλλά η ζωή με έκανε να είμαι

 Ευγενικη υπομονετική, αλλά ακόμα, ζωντανή

 Αλλά εσύ?  πώς είσαι τόσο όμορφη

 Όταν όλα δείχνουν να είναι εναντίον σου.

 Πάντα χτυπημένη με σκληρά λόγια,

 Μόνη κάτω από τον έναστρο ουρανό.

 - Είμαι όμορφη γιατί αγαπώ,

 Όλα αυτά είναι απλά και φυσικά,

 Λατρεύω επίσης το χωράφι γεμάτο λουλούδια,

 Και η βροχή που πέφτει τα ξημερώματα.

 Και τόσο όμορφα είπαν ο ένας στον άλλον,

 Πόσες όμορφες ψυχές είχαν,

 Περιπλανήθηκαν  στα όνειρα και τις σκέψεις,

 Όμορφη ψυχή και ευγενική ψυχή».

 Silviu Marius Muntean