Ὑπακοὴ φρονήματος. ΜΑΚΑΡΙΣΤΌΣ ΓΈΡΩΝ ΕΦΡΑΊΜ.ΣΚΗΤΗ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΈΑ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΝΤΩΝΊΟΥ.

Ὑπακοὴ φρονήματος. ΜΑΚΑΡΙΣΤΌΣ ΓΈΡΩΝ ΕΦΡΑΊΜ.ΣΚΗΤΗ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΈΑ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΝΤΩΝΊΟΥ.

Πόσο ταλαντεύεται ἡ λογικὴ καὶ ἡ πίστις, ἀδύνατη

πίστις. Κι ἔτσι προβληματίζεται μέγας ἀριθμὸς ἀνθρώπων. Κι ἄλλοτε κοινωνοῦν κι ἄλλοτε δὲν κοινωνοῦν.

Δηλαδή, εἶναι ἕνα ἐπίπεδο λογικῆς, ἐμπαθοῦς πίστεως.

Ἂν κανεὶς δὲν τὸ ξεπεράσῃ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, δὲν θὰ θεραπευθῇ καὶ οὔτε καὶ θὰ ὠφεληθῇ·

Τόση συχνότητα στὴ Θεία Κοινωνία, συνιστᾶ σὲ κάποιον ὁ πνευματικός του, ἀλλὰ ἐκεῖνος διαφωνεῖ καὶ

λέγει·

- Θὰ κοινωνήσω.

- Κοινώνησε, ἐντάξει.

Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι νὰ κοινωνήσῃς ἢ νὰ μὴν κοινωνήσῃς. Τὸ πρόβλημα εἶναι νὰ τὸ ξεπεράσῃς

καὶ νὰ συνειδητοποιήσῃς ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία μόνον

ζωὴ παρέχει καὶ ὄχι ἀσθένεια. Τοὺς ἀσθενεῖς θεραπεύει

καὶ τοὺς νεκροὺς ἀνιστᾶ. .

Οι Πατέρες τὸ μετέφεραν εἰς τὴν ἰδικὴν μας θεολογια, εἰς τὸν μοναχικὸν βίον καὶ ἔλεγαν: «μὴ χωρισθῇς

ἀπὸ τὸν γέροντα» Ας ἀναφερθοῦμε καὶ εἰς τὴν οἰκογένειαν.

- Τι, λέγει, τώρα αὐτὸς κάνει κουμάντος

Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ποιὸς κάνει κουμάντο, τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχῃ ταυτογνωμία,

κοινὸς τρόπος σκέψεως, διότι ἐδῶ γίνεται συνεργασία

καὶ κοινὴ συμπόρευσις. Εἴμεθα ὅλοι σὲ ἕνα καράβι καὶ

πορευόμεθα ὅλοι μαζί. Αν βουλιάξωμε, ὅλοι μαζὶ θὰ

πάμε εἰς τὸν βυθόν. Δὲν εἴμεθα ὁ καθένας ἕνα καράβι,

Εἴμεθα ὅλοι σὲ ἕνα καράβι. Ἔχει διαφορὰν τὸ πρᾶγμα.

Καὶ πρέπει νὰ πᾶμε ὅλοι μαζὶ εἰς τὸ λιμάνι καὶ νὰ πᾶμε

όμορφα. Πανηγυρικά. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολή μας. Ὄχι

νὰ κινδυνεύαμε.

Βέβαια, καὶ εἰς τὸν μοναχισμὸν καὶ εἰς τὸν γάμον θὰ

ἔχωμε δυσκολίας, ἀλλὰ ὅ,τι περάσωμε, θὰ τὸ περάσωμε

μαζί, διότι εἴμεθα ὅλοι μέσα εἰς τὸ ἴδιο καράδι. Καὶ

τοῦτο λέγεται μεταφορικῶς, διότι εἶναι παραβολὴ αὐτὸ

τὸ πρᾶγμα. Μεταφορικῶς δηλώνει ὅτι πρέπει, σιγά-σιγά, νὰ ἔχωμε κοινὸν πνεῦμα, κοινὸν φρόνημα. Αὐτὸ λέγεται «ὑπακοὴ φρονήματος». Ὄχι ἁπλῶς πνευματικὴ

ὑπακοή, ἀλλὰ ὑπακοή, ἡ ἐνδοτάτη ὑπακοὴ τοῦ φρονήματος. Αὐτό, βέβαια, εἶναι ἀνάλογα μὲ τὸ ἐπίπεδον εἰς

τὸ ὁποῖον φτάνομε, διότι δὲν ταυτίζεται κανεὶς μὲ τὸ

φρόνημα τοῦ ἑκάστοτε γέροντος, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος

αὐτός, δεκάστοτε γέροντας, πρέπει νὰ εἶναι ἀπόλυτα

εναρμονισμένος μὲ τὸ φρόνημα τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλιῶς

ἔχομε ἀνθρωπολατρείαν καὶ γεροντολατρείαν· καί αὐτό

εἶναι αἵρεσις.

Ἔλεγεν ἕνας γέροντας·

- "Αμα ἀνοίξω τὴν καρδιά σου καὶ ὁρῶ ὅτι μέσα στὴν

καρδιά σου εἶμαι ἐγώ, θὰ σὲ κάνω κομμάτια, θὰ σὲ πετάξω ἀπὸ ἐδῶ μέσα. Πρέπει νὰ ἰδῶ τὸν Χριστὸ μέσα

στὴν καρδιά σου, ὄχι ἐμένα.

Λέγει τὸ πνευματικοπαίδι·

- Ἐσένα ἔχω πνευματικὸ καὶ ἐσένα βάζω στὴν καρδιά μου.

- Ὄχι, στὸ περικάρδιο ἐμένα. Δίπλα, βοηθητικό.

Εἶναι βοηθητικός. Δι᾿ αὐτὸ εἶπαν οἱ Πατέρες· «ὁ Μωυσῆς σὲ ὁδηγεῖ μέχρι τὴν Ἱεριχώ, μέχρι τὸν Ἰορδάνη

Ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ θὰ σὲ περάσῃ καὶ θὰ

εἰσέλθῃς μέσα εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπως ἔγινε καὶ παλαιά». Δηλαδή, ὁ πνευματικὸς σὲ ὁδηγεῖ μέχρι τὴν πύλην τοῦ Παραδείσου καὶ εἰς τὸ τελωνεῖον καὶ ἢ πήγαινε

πάνω ἢ πήγαινε κάτω. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ὁ Ἰησοῦς

Χριστὸς θὰ σοῦ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, διότι λέγει «Ἐγὼ

εἶμαι ἡ θύρα» τοῦ Παραδείσου, ὄχι κάποια πόρτα. Καὶ

λέγει: «Δι᾿ ἐμοῦ, ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται». Δηλαδή,

διὰ νὰ ἀνοίξῃ ἡ πόρτα τοῦ Παραδείσου, πρέπει νὰ ἔχῃς

ἐσὺ μέσα σου τὸν Χριστόν. Καὶ ἂν ἔχῃς Χριστόν, θὰ σοῦ ἀνοίξῃ ὁ Χριστός. Ἂν δὲν ἔχῃς, καὶ νὰ σοῦ ἀνοίξῃ, δὲν

μπαίνεις.