Στα ορθόδοξα καταστήματα λιανικής όπου πωλούν εικόνες και κεριά, μου είπαν ότι ο κόσμος μας ζητάει διαφορετικά φυλαχτά. Σε ποιον να κρεμάσει ένα βότσαλο στο λαιμό, σε ποιον άλλο. Είναι καλύτερα να κρεμάσετε μια μυλόπετρα στο λαιμό σας και αμέσως στο νερό, διαφορετικά οι βαφτισμένοι άνθρωποι βρίσκονται στο σκοτάδι του παγανισμού.
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα εδώ. Ο λαός μας έχει χαθεί τελείως. Πιστεύουν σε κάθε ανοησία. Αλλά. όχι στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας. Και γιατί? Ναι, γιατί οι άνθρωποι παραληρούν. Όταν ακούν ανοησίες για αστερισμούς ή για κάποιο είδος ενέργειας, τους φαίνεται οικείο και κατανοητό. Και το πώς «αγαπάτε τους εχθρούς σας και ευλογείτε αυτούς που σας βρίζουν» τους είναι ακατανόητο. Και δεν μπορούν να διαβάσουν τίποτα. Το μέγιστο που μπορούν να διαβάσουν είναι "21:00 πρόγραμμα "Ώρα", 21:40 - ποδόσφαιρο", και, ίσως, ποια είναι η ισοτιμία του δολαρίου, του ευρώ και του γιεν. Και αυτό είναι όλο, τα περαιτέρω γράμματα δεν αθροίζονται σε λέξεις, και δεν τίθεται θέμα κατανόησης του νοήματος.
Επομένως, ένα άτομο συμφωνεί να κάνει οτιδήποτε, συμφωνεί να πάει σε οποιονδήποτε τσαρλατάνο στο Αλτάι, στην Άπω Ανατολή ... Πρόσφατα, μια υπηρέτρια του Θεού μου έστειλε ένα γράμμα, μου είπε για προβλήματα με τον γιο της. Ζει στη Βαλτική, αλλά θέλει να έρθει εδώ στη Μόσχα για να της πω τι να κάνει με τον γιο της. Είναι κι αυτό από το πεδίο του παραλήρημα. Άλλωστε, η Γραφή λέει τι να κάνουμε.
Αλλά ένας άνθρωπος δέχεται να πληρώσει χρήματα, κάπου που δεν ξέρει πού να πάει, να πάρει άδεια από τη δουλειά, να μιλήσει με κάποιον που δεν ξέρει, ελπίζοντας ότι θα του πουν κάτι, κάπου θα παραπλανήσουν και αυτό είναι όλο - ουπς! - και θα αλλάξει. Οχι. Ίσως δεν αλλάξει ποτέ, γιατί πρέπει να ξεκινήσετε να μεγαλώνετε ένα παιδί πριν γεννηθεί. Αυτή η ανατροφή αρχίζει να πραγματοποιείται με το γεγονός ότι επιλέγεται σύζυγος. Μακριά, σύμφωνα με ήδη γνωστά κριτήρια. Και τότε, λάθη είναι πιθανά. Αλλά ένα άτομο εξετάζεται μέχρι να ταιριάζουν όλα τα κριτήρια.
Εδώ ξεκινούν όλα. Και όχι σαν «τα πάντα, αγάπη, παντρεμένοι, όλα». Αυτό είναι για τρεις μήνες. Αν τα καταφέρουν δύο χρόνια, και μετά, δόξα τω Θεώ. Και τότε όλα τελειώνουν, γιατί ο ένας περιμένει τον έναν, ο άλλος τον άλλον. Ο ένας ανατράφηκε έτσι, ο άλλος - διαφορετικά, και αρχίζει ... Δάκρυα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και τη νύχτα.
Αρχιερέας Dimitry Smirnov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου