Απόψε ο Χριστός κάθεται μόνος στη φυλακή, προσευχόμενος για εκείνους που θα Τον σκότωναν. Η άπειρη αγάπη προσεύχεται για τους ανθρώπους της κόλασης. Μίλα με τον Πατέρα. Αφού τον χλεύασαν, τον έσυραν από τον Άννα στον Καϊάφα, από τον Ηρώδη στον Πιλάτο, ο Θεός της αγάπης κείτεται με τα πόδια του σε ξύλινα πηδήματα.
Κλαίει για τον Πέτρο που καταράστηκε τον εαυτό του επειδή δεν Τον γνώριζε. Περιμένει τον Ιούδα να επιστρέψει από το σκοτάδι. Έτρεμε από λαχτάρα για την αγνή Του Μητέρα. Στις δισεκατομμύρια σκέψεις του Λόγου, κάθε ψυχή, κάθε άνθρωπος, που έχει πεθάνει, πεθαίνει ή θα πεθάνει, νιώθει, μέσα από τα μάτια Του, να κυλούν όλα τα δάκρυα στο σύμπαν.
Η λέξη κλαίει. Λαχταρά τον Σταυρό που θα Τον συντρίψει και θα τραβήξει τον άνθρωπο από την άβυσσο της απώλειας. Άπειρη αγάπη κλαίει για τους ανθρώπους της κόλασης, προαναγγέλλοντας τη συντριβή της κόλασης και του θανάτου. Ο ιδρώτας και το αίμα Του ποτίζουν το σύμπαν με ζωή.
Ένιωσα επίσης μια σταγόνα από το βάρος του Σταυρού, να κουβαλάει έναν μικρό Σταυρό, μέσα στη μικρότητά μου, στη μέση της Εκκλησίας. Κι εγώ έπεσα κάτω από το βάρος του, καλύπτοντας την πτώση μου στην αμαρτία. Και συνειδητοποίησα ότι μέσω του Σταυρού και μέσα από τα δάκρυα μαθαίνουμε να μην πεθαίνουμε ποτέ ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου