Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων. Μυστικά της Μετά θάνατον Ζωής
Εμφάνιση του αποθανόντος σε συγγενείς και φίλους με την είδηση του θανάτου του
Ένας αξιοσημείωτος κοσμικός στοχαστής, αλλά βαθιά γνώστης της θεολογικής γραμματείας, μετέφερε τα ακόλουθα στον Σεβασμιότατο Νικάνορα, Αρχιεπίσκοπο Οδησσού.
Ένας Καυκάσιος καθόταν στο διαμέρισμά του τη νύχτα, διαβάζοντας ένα βιβλίο. Σήκωσε το κεφάλι του και είδε ομίχλη στη γωνία απέναντί του. Κούνησε το χέρι του για να διαλύσει την ομίχλη, αλλά η φωτεινή φιγούρα της αρραβωνιαστικιάς του, που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν μακριά στη Ρωσία, αναδύθηκε από την ομίχλη. Άθελά του έπεσε στα γόνατα μπροστά στη σκιά. Η αρραβωνιαστικιά έβαλε ένα στεφάνι στο κεφάλι του και εξαφανίστηκε στην ομίχλη. (Για πολλή ώρα ένιωθε τον κύκλο του στεφανιού στο κεφάλι του.) Πήγε αμέσως στους γονείς του και τους είπε για το όραμα. Έγραψαν την ημέρα και την ώρα, και τι συνέβη; Εκείνη την ημέρα η αρραβωνιαστικιά του πέθανε (Ο Περιπλανώμενος, 1887).
Ένας γνωστός ακτιβιστής της Σλαβικής Φιλανθρωπικής Εταιρείας μίλησε στον Σεβασμιότατο Νικάνωρ για τον αδελφό του, έναν αξιωματικό. Ο αδελφός του επέστρεφε σπίτι από ένα βραδινό πάρτι με μια άμαξα με έναν σύντροφο σε μια πόλη. Έφτασε και μπήκε στο διαμέρισμά του, και ο σύντροφος συνέχισε στο διαμέρισμά του. Ο αδελφός μπήκε στο γραφείο, συνοδευόμενος από τον νοσοκόμο του, και στο γραφείο, με την πλάτη του προς αυτούς, καθόταν ο σύντροφός του, με τον οποίο μόλις είχε χωρίσει. Ο νοσοκόμος είπε: «Λοιπόν, δεν πρόσεξα πώς μπήκαν». Ο αδελφός κοίταξε το πρόσωπο του άνδρα που καθόταν εκεί και είδε το τρομερό, θανατηφόρο πρόσωπο του συντρόφου του. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο υπηρέτης του συντρόφου ήρθε τρέχοντας να αναφέρει ότι ο αφέντης μόλις είχε επιστρέψει σπίτι και είχε πεθάνει (Ο Περιπλανώμενος, Σεπτέμβριος 1887).
* * *
Ο γιος της Ευδοκίας Πετρόβνα Ελαγίνα, Ραφαήλ, αρρώστησε. Το αγαπημένο αγόρι ήταν περίπου δύο ετών. Υπέφερε πολύ και η μητέρα του, χωρίς να παίρνει τα μάτια της από πάνω του, καθόταν δίπλα στην κούνια του. Κοίταξε κατά λάθος την πόρτα και εκείνη τη στιγμή είδε τη φίλη της, Μαρία Αντρέγιεβνα Μόγιερ (το γένος Προτάσοβα), να μπαίνει. Η Ευδοκία Πετρόβνα πετάχτηκε ξαφνικά από την καρέκλα της και έτρεξε να την προϋπαντήσει, αναφωνώντας: «Μάσα!» Αλλά δεν υπήρχε κανείς στην πόρτα. Η Ευδοκία Πετρόβνα ένιωσε άρρωστη. Την ίδια νύχτα και την ίδια ώρα, η Μαρία Αντρέγιεβνα πέθανε στο Ντόρπατ, όπως έγινε γνωστό αργότερα (Από τα έργα του Β.Α. Ζούκοφσκι, τόμος 4).
* * *
«Το 1858, ενώ υπηρετούσα στη Μόσχα», λέει ο Βλαντιμίρ Ένγκελχαρντ, «στις αρχές Φεβρουαρίου στάλθηκα στο Αρχάγγελσκ για επαγγελματικούς λόγους. Λίγο πριν φύγω, έγραψα μια επιστολή στη μητέρα μου, η οποία ζούσε στην Αγία Πετρούπολη, ζητώντας της θερμά να με ευλογήσει ερήμην για το ταξίδι μου. Αμέσως ξεκίνησα. Σταματώντας σε έναν σταθμό για να ξεκουραστώ και μη έχοντας χρόνο να ξαπλώσω στον καναπέ, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα ξαφνικά τη μητέρα μου λίγα βήματα μακριά μου, συνοδευόμενη από την αδερφή μου, η οποία πέθανε το 1846. Εντυπωσιασμένος από αυτό το ακατανόητο όραμα, δεν μπορούσα ούτε να κουνηθώ ούτε να μετακινηθώ από το σημείο, αλλά κοίταξα προσεκτικά και, ομολογώ, με κάποιον ακατανόητο φόβο τα αγαπημένα πρόσωπα που μου εμφανίστηκαν. Η μητέρα μου, σαν να ήταν ζωντανή, με ευλόγησε με το σημείο του σταυρού. Ξαφνικά πήρα ένα σπίρτο και άναψα ένα κερί, και το όραμα στο φωτεινό δωμάτιο εξαφανίστηκε!.. Αυτό το γεγονός έλαβε χώρα μεταξύ 12ης και 13ης Φεβρουαρίου 1858 στις τρεις το πρωί. Φτάνοντας στο Αρχάγγελσκ, «Έλαβα μια επιστολή από τον γαμπρό μου με την είδηση ότι η μητέρα μου είχε πεθάνει το ίδιο βράδυ» (Soul-feficial Reading. 1870).
* * *
Όταν ο Λομονόσοφ έπλεε από το εξωτερικό για την πατρίδα του, του συνέβη ένα περιστατικό που δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει. Ο Μιχαήλ Βασίλιεβιτς είδε σε όνειρο τον πατέρα του, να τον έχει παρασύρει ένα ναυάγιο σε ένα νησί στη Λευκή Θάλασσα, το οποίο θυμόταν από τα νιάτα του, επειδή κάποτε είχε παρασυρθεί εκεί από μια καταιγίδα με τον πατέρα του.
Μόλις έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, έσπευσε να ρωτήσει τους συμπατριώτες του για τον πατέρα του και έμαθε ότι είχε πάει για ψάρεμα το προηγούμενο φθινόπωρο και δεν είχε επιστρέψει από τότε, και γι' αυτό πίστευαν ότι τον είχε βρει κάποια ατυχία.
Ο Λομονόσοφ εντυπωσιάστηκε τόσο από αυτά τα νέα όσο και από το προηγούμενο όνειρό του και υποσχέθηκε στον εαυτό του να πάει στην πατρίδα του, να βρει τη σορό του άτυχου πατέρα του στο ίδιο νησί όπου τον είχε ονειρευτεί και να τον θάψει με τιμές. Αλλά επειδή οι σπουδές του στην Αγία Πετρούπολη δεν επέτρεψαν στον Λομονόσοφ να εκπληρώσει αυτή την πρόθεση, έστειλε μια επιστολή στους συγγενείς του εκεί με τους εμπόρους που επέστρεφαν από την Αγία Πετρούπολη στην πατρίδα του και ανέθεσε στον αδελφό του την εκτέλεση αυτής της δέσμευσης.
Η επιθυμία του εκπληρώθηκε το ίδιο καλοκαίρι: μια ομάδα ψαράδων από το Χολμογκόρι, έχοντας αποβιβαστεί στο εν λόγω νησί, βρήκε το πτώμα του Βασίλι Λομονόσοφ, το οποίο και έθαψε (Ιστορία της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Επιστημών. Αγία Πετρούπολη. Τόμος 2. Σ. 312).
* * *
Η κόμισσα Ελισάβετα Ιβάνοβνα, σύζυγος του Βλαντιμίρ Γκριγκόριεβιτς Ορλώφ, ήταν υπηρέτρια της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Α΄ πριν από τον γάμο της. Κατά τη διάρκεια της Αυτοκρατορικής Αυλής στο Τσάρσκογιε Σελό (1767), η Ελισάβετα Ιβάνοβνα κάποτε ασχολήθηκε με την τουαλέτα της παρουσία αρκετών νεαρών φίλων, συμπεριλαμβανομένης της κόμισσας Ελισάβετα Κιρίλοβνα Ραζουμόφσκαγια.
Χαρούμενα αστεία και γέλια ζωντάνεψαν τη συζήτησή τους. Εν τω μεταξύ, σε πλήρη αποστροφή, η Ελισάβετ Ιβάνοβνα κάρφωσε το βλέμμα της στο παράθυρο με μια αισθητή ανησυχία στο πρόσωπό της, κοίταξε ξανά με μεγάλη έκπληξη και, κοιτάζοντας για τρίτη φορά, ξαφνικά πετάχτηκε από την καρέκλα της, λέγοντας: «Ο πατέρας έφτασε! Έρχεται στο παράθυρο». Έτρεξαν στον κήπο, αλλά έψαξαν μάταια παντού για τον Στάκελμπεργκ. Δεν ήταν ούτε στο σπίτι ούτε στον κήπο.
Βαθιά θλίψη αντικατέστησε τη χαρά στο τρυφερό μέτωπο της κόρης. Μάταια οι φίλοι της προσπαθούσαν να την μεταπείσουν ότι το όραμα ήταν αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού της φαντασίας. Η νεαρή Στάκελμπεργκ επανέλαβε ότι είχε δει τον πατέρα της τρεις φορές, ότι στην αρχή η ίδια δεν ήθελε να πιστέψει στα μάτια της και συνέχισε να θρηνεί.
Στο τραπέζι της Αυτοκράτειρας, οι κυρίες της αυλής κορόιδευαν την εύπιστη φίλη τους.
Η Αυτοκράτειρα ήθελε να μάθει το θέμα της συζήτησής τους και ο Πρίγκιπας Ι.Σ. Μπαριατίνσκι εκπλήρωσε τη θέλησή της. «Ηρέμησε», είπε η Αυτοκράτειρα, «ο πατέρας σου δεν είναι στην Πετρούπολη. Δεν θα μπορούσε να έρθει εδώ χωρίς την άδειά μου. Σου φάνηκε έτσι. Ωστόσο, σε συμβουλεύω να γράψεις αυτό το όραμα για χάρη της περιέργειας». Λίγες μέρες αργότερα, έλαβαν νέα από τη Ρίγα για τον θάνατο του Στάκελμπεργκ και αποδείχθηκε ότι πέθανε την ίδια ημέρα και ώρα που εμφανίστηκε στην κόρη του (Λεξικό Αξιομνημόνευτων Λαών της Ρωσικής Γης).
* * *
«Λίγο μετά την αποφοίτησή του ως αξιωματικός, ο θείος μου, Λόγκιν Ιβάνοβιτς Γκρετς, πήγε στον στρατό που πολεμούσε εναντίον των Τούρκων», αφηγείται ο Ν. Ι. Γκρετς στις σημειώσεις του. «Πέθανε το 1772 από πανώλη στο Ιάσιο. Ήταν ο αγαπημένος της μητέρας του και, σύμφωνα με τον οικογενειακό θρύλο, της εμφανίστηκε τη στιγμή του θανάτου του. Η γιαγιά μου, η μητέρα του, πήγε για ύπνο μια μέρα μετά το δείπνο. Σύντομα έτρεξε έξω από το υπνοδωμάτιό της ανήσυχη και ρώτησε το σπίτι της: «Πού είναι;» Δεν είχα κοιμηθεί ακόμα. «Ποιος;» τη ρώτησαν το σπίτι της. «Τι εννοείτε, ποιος; Ο γιος μου, ο Λόγκιν Ιβάνοβιτς! Ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ, όταν ξαφνικά άκουσα ένα θρόισμα, άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να περπατάει προσεκτικά, σταματώντας, πέρα από την πόρτα του υπνοδωματίου για να μην με ξυπνήσει. Πού είναι; Μην τον κρύψετε». «Τη διαβεβαίωσαν ότι ο Λόγκιν Ιβάνοβιτς δεν είχε έρθει και ότι το είχε ονειρευτεί, και πείστηκε για το λάθος της με δάκρυα στα μάτια. Εκείνη τη στιγμή ο γαμπρός της, ο Μπεζάκ, μπήκε στο δωμάτιο. Αφού έμαθε τι είχε συμβεί, σκέφτηκε και, βγάζοντας ένα σημειωματάριο από την τσέπη του, έγραψε την ημέρα και την ώρα του συμβάντος. Δύο εβδομάδες αργότερα, έλαβε μια επιστολή: εκείνη την ώρα πέθανε ο Λόγκιν Ιβάνοβιτς» (Από τις σημειώσεις του Ν. Ι. Γκρεχ).
Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων. Μυστικά της Μετά θάνατον Ζωής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου