Έξι μέρες πριν το Πάσχα, ο Ιησούς ανεβαίνει στο βουνό με τρεις μαθητές. Εκεί μεταμορφώνεται μπροστά τους. Μάλιστα, ήταν πάντα έτσι, αλλά από άπειρη αγάπη βάζει ένα πέπλο στα μάτια τους για να μην καίγονται από τη λαμπρότητα της θεότητας.
Στην πραγματικότητα, δεν αλλάζει, αλλά τους αλλάζει θαυμαστά, ανοίγει τα μάτια τους, καθαρίζει τις καρδιές τους για να δουν το γλυκό θαύμα του Δημιουργού.
Και τα μάτια τους ανοίγουν. Νιώθουν την άπειρη αγάπη Του. Βλέπουν με τα μάτια Του της λαχτάρας. Οι καρδιές τους στενάζουν όπως η δική Του, που δημιούργησε το σύμπαν. Κλαίνε όπως κλαίει για τους κόσμους. Ενώνονται μαζί Του κλαίγοντας, στις πηγές της χάρης του Αγίου Πνεύματος.
Και βλέπουν την ιστορία να συγκεντρώνεται σαν τραπεζομάντιλο πάνω στο οποίο το Αρνί του Θεού θυσιάζεται από αγάπη για τον άνθρωπο. Οι ίδιοι γίνονται ευχαριστιακά, μυστηριώδη τραπέζια πάνω στα οποία ο Θεός δίνει τον εαυτό του. Και χαίρονται σαν βρέφη.
Βλέπω τον Μωυσή, την πηγή του Νόμου, και τον Ηλία, το στέμμα των προφητών. Η ιστορία συγκεντρώνεται στις καρδιές τους. Το παρελθόν και το μέλλον, όπως τα βλέπει Εκείνος. Βλέπω πώς οι γαλαξίες λυγίζουν κάτω από το βάρος του Σταυρού Του. Και πώς τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που υπήρξαν ή θα υπάρξουν συγκεντρώνονται στα δάκρυά Του στον Γολγοθά.
Και ο καημένος ο Πέτρος θέλει να χτίσει τρεις καλύβες. Όταν αγαπάς, θέλεις να χτίσεις ένα σπίτι για αυτόν που αγαπάς. Κοίτα τους αιώνια νέους. Ευτυχία είναι να παραμένεις εν Θεώ.
Στη λάμψη του φωτός στο Θαβώρ, οι μαθητές νιώθουν για λίγες στιγμές ολόκληρο τον γαλαξία του πόνου του Θεού συνθλιμμένο για τον άνθρωπο. Και κάτι άλλο: ότι θα φτάσουν για μια αιωνιότητα για να γευτούν την αγάπη, τη γλυκύτητα, το φως, το άρωμα και την ευτυχία Εκείνου που πέθανε και αναστήθηκε γι' αυτούς.
Είθε ο Χριστός να μας δώσει και αυτή τη λάμψη του ουρανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου