Η ανεξικακία του Γέροντα Ιεροθέου Αλεξάκη της Μονής Αγίου Ιωάννου Καλέργη Καστελίου Κρήτης (+1998)

Μία Μ. Ἑβδομάδα παρακολούθησα ὅλες τίς Ἀγρυπνίες στό Μοναστήρι Ἁγ. Ἰωάννου Καλέργη Καστελίου Κρήτης. Ἦταν πραγματικά τό κάτι ἄλλο. Ὁ Μακαριστός Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀλεξάκης (+1998) ἔκανε ἀναπαράστασι στήν κάθε Ἀκολουθία, καί ζοῦσες πραγματικά τήν Σταύρωσι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σάν νά ᾽ταν αὐτή ἡ στιγμή, ἔνοιωθες πολλή θλίψι καί κατάνυξι. Τό βράδυ τοῦ Ἐπιταφίου μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωσι, πού ὅταν τελείωσε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου Θρήνου, λέει στό ἐκκλησίασμα:

—Κάποιοι νά σηκώσουν τόν Ἐπιτάφιο, καί νά κάνουμε τήν περιφορά γύρω-γύρω ἀπ᾽ τίς Μάντρες, διότι ἔξω ἀπ᾽ τό Μοναστήρι ὑπάρχουν πολλά μαντριά.

Μερικοί, ὅμως, φώναζαν:

—Πάτερ, αὐτοί δέν ἔρχονται στήν ἐκκλησία καί ἐμεῖς θά τούς πᾶμε τόν Ἐπιτάφιο;

Ἐκεῖνος, ὅμως, πάντα ἦταν Ἄνθρωπος τῆς συγγνώμης καί δέν κρατοῦσε κακία σέ κανένα. Τούς λέει:

—Ἐγώ κάνω κουμάντο, ἐκεῖ πού σᾶς λέω θά πηγαίνετε.

Τότε πῆραν τόν Ἐπιτάφιο, ἀκολουθήσαμε ὅλοι, καί πῆγε γύρω-γύρω ἀπ᾽ τά μαντριά. Σταμάτησε καί ἔκανε αἰτήσεις νά τούς εὐλογῆ ὁ Χριστός καί μετά γυρίσαμε στήν ἐκκλησία. Μᾶς δίδαξε τή συγγνώμη καί ὅτι δέν πρέπει νά κρατοῦμε κακία.