Η ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΟΜΙΛΊΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ.

Η ανθρώπινη ομιλία απαιτεί τεράστια ψυχική ενέργεια. Υπάρχει επεξεργασία μιας τεράστιας ποσότητας πληροφοριών που περιέχεται στη μνήμη, τότε είναι ντυμένη με τη μορφή σκέψεων και μεταδίδεται μέσω λέξεων, όπως ένα σύστημα συμβόλων και ο κώδικας της ανθρώπινης ψυχής. Αυτό περιλαμβάνει συναισθήματα και φαντασία. Και αν κάποιος καταχραστεί μια λέξη, για παράδειγμα, σκοπίμως  τότε βρίσκεται, να χτίζει τον δικό του απατηλό κόσμο, τον οποίο πρέπει να κρατήσει στη μνήμη του και να περάσει σαν πραγματικότητα. Ο καθένας μπορεί να παρακολουθήσει τον εαυτό του, καθώς η φρασεολογία εξαντλεί ένα άτομο: αισθάνεται εξαντλημένος και κουρασμένος. Μετά τη «γιορτή» των άδειων λέξεων, ξυπνάει, σαν μεθυσμένος μετά από ένα ποτό, με μια αποστροφή προς τον εαυτό του. Η σκέψη σε ένα πρόσωπο που μιλάει πολύ γίνεται επιφανειακό και κουραστικό. 

Η σιωπή διατηρεί μεγάλη ψυχική δύναμη. Αυτή η ενέργεια, που  δεν χάνεται μάταια, χύνεται στα λόγια της προσευχής, είναι ενσωματωμένη στην ανθρώπινη ψυχή, όπως ένας περιπλανώμενος που επέστρεψε από μια απόσταση κάτω από την οροφή ενός πατρικού σπιτιού. 

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Κάρελιν)