Στην ευλογημένη μνήμη της μακαρίας Ναταλίας Βυρίτσκαγια /1890 - 16/01/1976/
Σήμερα είναι η ημέρα μνήμης της μακαρίας Ναταλίας Βυρίτσκαγια
Από τα απομνημονεύματα:
«Ο πατήρ Σεραφείμ της Βυριτσα /†04/03/1949/ ακόμη και στη διάρκεια της ζωής του με ευλόγησε να χτίσω ένα σπίτι στη Βυρίτσα, και όλα έγιναν καλά: έχτισα ένα σπίτι, πήγα στον τάφο του γέροντα. 1960 /, που έγινε πνευματικός μου πατέρας.
Με την ευλογία του γέροντα, γνώρισα τη μητέρα Νατάλια στο Πετσόρι. Έγινε αμέσως μετά τον αποκλεισμό μου από το κόμμα.
Κάποτε ο πατέρας Συμεών με ρώτησε: - Ξέρεις τη μητέρα Νατάλια ; Περπατά ήδη κοντά. - Μα πώς θα την αναγνωρίσω; - Να προσεύχεσαι: "Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια" και θα συναντηθείτε, ακούει τα πάντα.
Για μια ολόκληρη εβδομάδα σκεφτόμουν τα λόγια του γέροντα και μέσα μου επανέλαβα: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια».
Και τότε, φεύγοντας από το μοναστήρι μια μέρα, είδα μια πολύ παράξενα ντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται στο έδαφος. Ταλαντεύτηκε πέρα δώθε, αγκάλιασε τα γόνατά της με τα χέρια της και επανέλαβε ήσυχα:
-Κάτια, Κάτια, σε περιμένω μια ολόκληρη εβδομάδα.
Υπήρχε ένα καλάθι δίπλα στη μητέρα, και μέσα σε αυτό - μια γάτα και ένα κοτόπουλο. Δεν είχε τίποτα άλλο. Θυμάμαι με εξέπληξε πολύ μια τέτοια εικόνα. Είπα: - Με έδιωξαν από το κόμμα και από τη δουλειά.
«Τι ωραίο δωμάτιο!» απάντησε η μητέρα.
Και η μητέρα ονόμασε την περιοχή του δωματίου μου στο Λένινγκραντ, μετά απαρίθμησε πολλά πράγματα που ήταν εκεί και συνέχισε, απαντώντας στο άρρητο μέρος της ερώτησής μου. Ανησυχούσα πολύ για το πώς θα ζήσω, γιατί αφού με έδιωξαν από το κόμμα δεν με προσέλαβαν πουθενά. Έτσι, η μητέρα συνέχισε:
- Να πουλήσεις τους πίνακες - και θα ζήσουμε ένα χρόνο. Πουλήστε το χαλί και θα ζήσουμε.
Αναρωτήθηκα γιατί είπε «θα ζήσουμε». Λοιπόν, μαζί, θα ζήσουμε; Αλλά κατάλαβα γιατί η μητέρα Ναταλία απαριθμούσε πράγματα στο δωμάτιό μου. Είχα πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, καλές αντίκες και για αρκετά χρόνια μετά ζούσα πουλώντας τους.
Μετά από αυτή τη συνάντηση και τη συζήτηση, πήγα στον ιερέα και μου λέει:
- Πάρε μαζί σου τη μητέρα Νατάλια, πρέπει να μένει στη Βυρίτσα. Αυτός είναι ο μεγάλος δούλος του Θεού. Έτσι η μητέρα Ναταλία κατέληξε στη Βυρίτσα.
Αφού κατάφερα να κανονίσω τη μητέρα Ναταλία στη Βυρίτσα, ήρθα στον πατέρα Συμεών. Με ρωτάει: -
Λοιπόν, πώς είναι η μητέρα σου Ναταλία;
- Εντάξει, του απάντησα.
«Να την προσέχεις», είπε ο γέροντας.
«Μια ακόμη ιστορία μου έρχεται στο μυαλό. Ο πατέρας Συμεών (Zhelnin) ήταν αδελφικός εξομολογητής, του πατέρα Savva (Ostapenko) /†27.02.1980/ (ο μελλοντικός διάσημος ηγούμενος) θέλησε να δεχτεί το σχήμα και στράφηκε στον πρεσβύτερο για ευλογία. Εκείνος απάντησε:
- Ξέρεις, θα σε ευλογούσα να αποδεχτείς το σχήμα, αλλά τώρα υπάρχει μια μητέρα Νατάλια, είναι δύο σκαλιά ψηλότερα από μένα. Αν αυτή ευλογεί, τότε θα ευλογήσω. Πήγαινε στη Βυρίτσα, εκεί θα τη βρεις».
"Είχα ένα δωμάτιο στο Λένινγκραντ, αλλά ζούσα τον περισσότερο χρόνο στη Βυρίτσα. Η μητέρα Νατάλια δεν ήξερε τη διεύθυνσή μου, γιατί έτσι κι αλλιώς πολύ σπάνια εμφανιζόμουν στην πόλη. Την παραμονή των Χριστουγέννων έφτασα στο διαμέρισμα και ο γείτονας είπε εγώ
: ο ασθενής ρώτη
Μετά εμφανίστηκε η ίδια η μητέρα Νατάλια. Επιβεβαίωσα στη γειτόνισσα ότι αυτό ήταν για μένα και ρώτησα τη μητέρα μου πώς με βρήκε.
- Και εγώ Περπατάω στην πόλη και ρωτάω: "Πού μένει η Κάτια - ένα μεγάλο καπέλο;", Και όλοι με δείχνουν.
Η μητέρα μπορούσε να περάσει από κλειστές πόρτες. Μετά το συνήθισα, αλλά για πρώτη φορά ήμουν πολύ Φοβήθηκα. Ήταν έτσι. Ξύπνησα το βράδυ από κάποιο θρόισμα, πήδηξα από το κρεβάτι τρομαγμένος και είδα ότι η μητέρα Νατάλια ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα στο δωμάτιο.
- Μάνα, πώς μπήκες;
Και μου το άνοιξε ο άγγελος.
Ρώτησα τους γείτονες το πρωί αν ήρθε κανείς το βράδυ. Μου απάντησαν ότι δεν είχαν δει κανέναν.»
... Μια από τις κατοίκους της Βυρίτσας, κοντά στη μητέρα της, διηγήθηκε πώς άκουσε κάποιο θρόισμα στο δωμάτιο τη νύχτα. Ήταν μόνη στο σπίτι, η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Αποφάσισα ότι ήταν κάποιου είδους εμμονή. Άναψε το φως και είδε τη μητέρα Νατάλια να γονατίζει μπροστά στις εικόνες.
- Μάνα, πώς βρέθηκες εδώ;
«σύρθηκα κάτω από την πύλη».
... "Στην μετέπειτα ζωή μου, όλα συνέβησαν όπως προέβλεψε η μητέρα Νατάλια. Αφού με απέλυσαν από τη δουλειά και με έδιωξαν από το κόμμα για την πίστη μου, δεν μπορούσα να βρω δουλειά πουθενά για πολύ καιρό. Για πέντε χρόνια ζούσα πουλώντας τα πράγματά μου. Τελικά ", βρήκε μια θέση σε εστιατόριο σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο. Και τότε μια μέρα ένας φύλακας από το ρολόι (είχαμε έλεγχο πρόσβασης) μπήκε στην καφετέρια και μου είπε:
- Η γιαγιά σου ήρθε σε σένα, πολύ Περίεργο.
Αμέσως συνειδητοποίησα ότι αυτή ήταν η μητέρα Νατάλια και ρώτησα, αν είναι δυνατόν, να την παραλείψετε, λέγοντας ότι μπήκε ο συγγενής μου. Ήταν απλώς ένα μεσημεριανό διάλειμμα, ο μπουφές ήταν γεμάτος και δεν μπορούσα να φύγω, περιμένοντας με αγωνία την εμφάνιση της μητέρας.
Όταν μπήκε στον μπουφέ, φαίνεται ότι όλοι όσοι ήταν εκεί σταμάτησαν να τρώνε και κοιτούσαν έκπληκτοι αυτό το θαύμα. Η Ματούσκα, με ένα τεράστιο καλάθι στα χέρια της, φορούσε ένα ντραπέ πανωφόρι, πάνω στο οποίο δεν υπήρχε χώρος διαβίωσης, και από κάτω φαινόταν γυμνά πόδια.
Κάθισε η μητέρα μου στο τραπέζι και προσφέρθηκα να φάω. Κάθισε σε μια καρέκλα και είπε δυνατά: - Αικατερίνα Βλαντιμίροβνα, ας πάμε στη Μαρία Ιβάνοβνα στο νοσοκομείο, να της πω τον 90ό ψαλμό και το φαγητό μου. "
..." Ο φίλος μου άκουσε για τη μητέρα από τον γέροντα Συμεών από το Πετσόρι και ρώτησε. : - Ο πάτερ Συμεών την αγαπά τόσο πολύ, είναι τόσο ευγενική, παρακαλέστε της να μπει και να αγιάσει το σπίτι μας με την παρουσία της.
Η μητέρα Νατάλια συμφώνησε και, μπαίνοντας στο σπίτι του φίλου μου, άρχισε αμέσως να "φιλοξενεί": έβγαλε μια κατσαρόλα με μπορς και άρχισε να βγάζει κομμάτια κρέατος με τις λέξεις: - Αυτό είναι για μια γάτα. Αυτό είναι για σκύλους...
Οι πράξεις της μητέρας δεν άρεσαν στην οικοδέσποινα.
- Μάνα, έρχεσαι σε εμάς, αλλά μην μάς φέρνεις δώρα.
- Ναι, θα παγώσεις σύντομα, - απάντησε η μητέρα Νατάλια.
Η ερωμένη του σπιτιού δεν κατάλαβε τι διακυβευόταν, αλλά κυριολεκτικά λίγες μέρες αργότερα ξέσπασε μια ισχυρή καταιγίδα, που έσκισε τη στέγη του σπιτιού.
Η στέγη ήταν κατά κάποιον τρόπο μπαλωμένη, το παράθυρο ήταν σανίδι, αλλά έκανε πολύ κρύο στο σπίτι και ο γαμπρός της οικοδέσποινας κρυολόγησε άσχημα. Ήταν άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και του έκαναν παραπομπή στο νοσοκομείο. Τότε θυμήθηκαν τα λόγια της μητέρας και μου ζήτησαν να της πω για το πρόβλημα με παράκληση να προσευχηθούν.
Η μητέρα απάντησε: - Τίποτα, τίποτα, ας αρρωστήσει.
Ο γαμπρός μου είναι στο νοσοκομείο, δεν υπήρχε βελτίωση. Και πάλι μετέφεραν στη μητέρα ένα αίτημα για βοήθεια στους άρρωστους. Τότε η μητέρα Νατάλια ήρθε στο σπίτι τους και τους ρώτησε: -Φέρτε ένα σίδερο και τα λινά του.
Σιδέρωσε τα σεντόνια με ένα καυτό σίδερο και είπε:
-Ορίστε, και πάρε τώρα τα σεντόνια στο νοσοκομείο, ας τα φορέσει. Σχεδόν αμέσως μετά , ο
γαμπρός μου πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.»
...» Μια άλλη φίλη μου, η Μαρία, που είχε ακούσει πολλά για τη μητέρα Νατάλια, μου ζήτησε να τη φέρω στο σπίτι της για να γνωριστούμε. Η μητέρα συνέχιζε να αρνείται, αλλά απροσδόκητα συμφώνησε. Ήρθαμε στη Μαρία, έστρωσε ένα καλό τραπέζι, γευμάτισε.
Ξαφνικά η μητέρα Νατάλια πήδηξε πάνω στο τραπέζι, πήρε ένα εικονίδιο από τον τοίχο και φώναξε: - Αυτή είναι η εικόνα μου!
- Όχι, η δικη μου! απάντησε θυμωμένη η κυρία του σπιτιού.
- Το εικονίδιο μου - Ξέσπασε σκάνδαλο, κλήθηκε η αστυνομία. Το εικόνισμα το πήραν από τη μητέρα και το παρέδωσαν στην οικοδέσποινα, που αγανάκτησε - Ποια μου έφερες; Είναι τρελή!
Όμως πολύ σύντομα όλα έγιναν ξεκάθαρα. Η Μαρία χώρισε από τον άντρα της και αυτός, προφανώς σε κατάσταση μέθης, ήρθε στο σπίτι και άρχισε να απαιτεί:
-Δώστε μου τις εικόνες, θα μοιραστούμε την περιουσία .
Η Μαρία δεν συμφώνησε. Τότε ο πρώην σύζυγός της ανέβηκε στο τραπέζι και άρχισε να αφαιρεί το εικονίδιο από τον τοίχο (το ίδιο και η μητέρα της Ναταλίας πριν) φωνάζοντας: - Αυτή είναι η εικόνα μου!
«Όχι, δικό μου», απάντησε η οικοδέσποινα.
Και όταν άρχισαν να τσακώνονται, η Μαρία φώναξε:
Κάλεσε την αστυνομία - και όλα επαναλήφθηκαν από αυτό που έδειξε προφητικά η μητέρα Νατάλια.
... "Είχα έναν ανιψιό που δανειζόταν συνεχώς χρήματα και δεν τα έδινε πίσω. Του έκρυψα χρήματα, γιατί μπορούσε να τα πάρει ο ίδιος χωρίς να ρωτήσει. Ήρθε με κάποιο τρόπο και η μητέρα Νατάλια λέει: -
Βολόντια, αν θέλεις, Θα σου πω πού είναι τα λεφτά της Κάτιας
; Και μια άλλη φορά είπε: «Έδωσα τα λεφτά σου στον Βολόντια, μόνο λίγα».
... "Η μητέρα Νατάλια ερχόταν συχνά σε μια Ευγενία. Είχε πολλά όμορφα ρούχα και η μητέρα χρησιμοποιούσε την γκαρνταρόμπα της για τις δικές της ανάγκες.
Η μητέρα Νατάλια, ως συνήθως, πήγε στη Ζένια και είπε: -
Χρειάζομαι ένα ρούχο σήμερα.
- Πάρε κανένα, - απάντησε η Ευγενία. Η μητέρα διάλεξε ένα φόρεμα με μεγάλη λαιμόκοψη.
Στο σπίτι φόρεσε αυτό το φόρεμα, κουλουριάστηκε, έβαψε τα χείλη της μέχρι τα αυτιά της με λαμπερό κραγιόν. Αποδεικνύεται ότι ετοιμαζόταν να δεχθεί «καλεσμένους». Της ήρθαν με μια επιταγή από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας: κάποιος έγραψε μια καταγγελία ότι ήταν από βασιλική οικογένεια, ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της και πολλοί ύποπτοι άνθρωποι πηγαίνουν σε αυτήν.
Όταν δύο αξιωματικοί της KGB μπήκαν μέσα, η μητέρα Νατάλια εμφανίστηκε μπροστά τους «σε όλη της τη δόξα» και απευθυνόταν με τα λόγια:
«Αγαπημένοι μου, μόνο μην με κρατάτε, αλλιώς βιάζομαι για τόν γάμο, βλέπετε, εγώ ακόμη και ντυμένη είμαι.
-Από που είσαι?
-Είμαι βασίλισσα.
-Πες μου πώς ζεις;
- Εμπορεύομαι γάλα, έχω μια κατσίκα, κρατάω όλα τα ζωντανά, ένα πουλί. Μετακινήστε το κομοδίνο. Βλέπετε, υπάρχουν τρεις κατσίκες.
Εκείνη την ώρα, μια κατσίκα ανέβηκε και έσπρωξε με το μέτωπό της έναν από τους επισκέπτες. Η μητέρα μίλησε αμέσως: - Οι κατσίκες δεν αφήνουν να περάσουν. Εσείς, ως εκπρόσωποι των αρχών, πρέπει να καταλάβετε. Βλέπετε, ακόμη και η αστυνομία δέχεται επίθεση.
- Λένε ότι είσαι από τη βασιλική οικογένεια.
- Μη με πιστεύεις. Θέλεις γάλα;
Και πάλι η κατσίκα σκουντηξε τον υπάλληλο με το μέτωπό του.
-Α, αυτές οι κατσίκες δεν σε αφήνουν να περάσεις. Ένας από τους «καλεσμένους» λέει στον άλλο:
- Τι είναι η βασιλική οικογένεια; Κατσίκες, σκύλοι, γάτες. Ναι, είναι απλά τρελή!»
... Κάποτε πήγαινα στην εκκλησία για λειτουργία και είδα πώς η μητέρα Νατάλια έσπρωχνε ένα σακουλάκι και μια εικόνα από το σπίτι στο τραμ. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν όχι είναι η Εικόνα του Σωτήρα που δεν έγινε από τα χέρια» (την αγαπούσα πολύ).
«Όχι, όχι αυτή η άλλη εικόνα», απάντησε αμέσως η μητέρα μου στις σκέψεις μου.
... "Υπήρχε μια άλλη απολύτως εκπληκτική ιστορία με το τραμ. Πήγαινα με έναν φίλο στον καθεδρικό ναό Νικόλσκι για λειτουργία. Ξαφνικά το τραμ σταμάτησε απότομα (αν και ήταν ακόμα μακριά από τη στάση), οι πόρτες άνοιξαν και η μητέρα Νατάλια που έλαμψε εμφανίστηκε σε αυτά, ήρθε κοντά μας και είπε:
"Πάω για τις δουλειές μου, βλέπω ότι άνθρωποι που γνωρίζω πηγαίνουν στον ναό για λειτουργία και είπα: " Οδηγε ! Σταμάτα!" Και το τραμ σταμάτησε Ο οδηγός, που δεν καταλάβαινε τίποτα, κοίταξε απορημένος αυτό που συνέβαινε: δεν άγγιξε καν τη διαχείριση μοχλών».
... "Την ημέρα των εκλογών, η μητέρα Ναταλία πήγε στο εκλογικό τμήμα με ένα έλκηθρο που το έσερνε μια κατσίκα. Όταν ρωτήθηκε τι σήμαινε αυτό, η μητέρα απάντησε: - Ψηφίζω τη σοβιετική κυβέρνηση, ας ζήσει περισσότερο."
... «Κάποτε η μητέρα είπε σε μια γυναίκα που ήρθε κοντά της:
-Άσε με να δω το χέρι σου. Ω, πόσα χρήματα, ακόμα να κερδίσετε. Και ο δρόμος είναι στρωμένος με βαμβάκι κατευθείαν στην κόλαση.
Αυτή η γυναίκα δούλευε σε εκκλησία και έκλεβε από το ταμείο.
«Ω, συγγνώμη, μητέρα», αναφώνησε.
«Αν δεν μετανοήσεις», απάντησε η μητέρα Νατάλια, «θα πας στην κόλαση!»
... Ο σύζυγος ενός κατοίκου της Βυρίτσας έπινε. Πήγε στη μητέρα της Ναταλία. Ξαφνικά ήρθε μια κατσίκα και χτύπησε τον φιλοξενούμενο με το μέτωπό του. Η μητέρα βγήκε έξω και άρχισε να βρίζει: - Ω, είσαι τόσο μεθυσμένος και ακόμα τσακώνεσαι. Θα σκότωνα μια τέτοια κατσίκα. Ας πάμε στην αστυνομία. Πρέπει να δηλώσουμε την κατσίκα!
Η μητέρα πήγε στην αστυνομία, όπου για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελε. Όταν κατάλαβαν ότι διεκδικούσαν μια κατσίκα που χτύπησε κάποιον, είπαν με εκνευρισμό: -Λυστε το μόνοι σας!
... Η μητέρα Νατάλια προσποιούνταν συχνά τη μεθυσμένη. Ρίξτε σε ένα μπουκάλι νερό, και το έπινε σαν νά ήταν βότκα. Το έκανε αυτό όταν της έρχονταν μεθυσμένοι. Αξιοσημείωτο είναι ότι αφού τους έδωσε να πιουν νερό από το μπουκάλι της, απομακρύνθηκαν από τη συνήθεια.
Με τις προσευχές της μητέρας, οι άνθρωποι θεραπεύονταν από τις πιο σοβαρές ασθένειες.. "
..." Λίγα χρόνια πριν από τα ίδια τα γεγονότα, η μητέρα Νατάλια προέβλεψε τον θάνατο του Πάπα, Μητροπολίτη Νικοδίμ, Μπρέζνιεφ. Θυμάμαι όταν μίλησε για τον θάνατό τους, ρώτησε δυνατά: -
Κύριε, μιλάω σωστά;
Και απάντησε η ίδια:
-Έτσι είναι...
Με παρακάλεσε να πω στον Επίσκοπο Νικοδήμ να μην πάει στην κηδεία του Πάπα. Ωστόσο, πήγε και πέθανε στη Ρώμη. "
..." Περπατούσαμε με τη μητέρα μου στην αγορά και είδαμε έναν άντρα να οδηγεί ένα σκύλο με λουρί. Η μητέρα Νατάλια τον πλησίασε:
- Αυτός είναι ο σκύλος μου, δώσε το πίσω!
-Όχι, είναι δικό μου!
Άρχισαν να μαλώνουν. Η μητέρα δεν έκανε πίσω. Ένας αστυνομικός πλησίασε το σκάνδαλο που ξέσπασε. Ο άντρας φώναξε θυμωμένος ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ήθελε να του πάρει το σκύλο. Τότε η μητέρα είπε:
-Ας ελέγξουμε: με ποιον πάει ο σκύλος - ποιόν έχει ιδιοκτήτη.
Μόλις το σκυλί απελευθερώθηκε από το λουρί, έτρεξε αμέσως στη μητέρα , κόλλησε πάνω της, κουνώντας την ουρά της και χωρίς να δίνει σημασία στις κραυγές του πρώην ιδιοκτήτη της. Ο αστυνομικός είπε στον άντρα: -
Γιατί προσβάλλεις τη γιαγιά σου;
Μετά γύρισε στη μητέρα :
-Είναι γραμμένη μαζί σου;
-. Πόσα πρέπει να πληρώσετε;
Η μητέρα Ναταλία έδωσε στον αστυνομικό τρία ρούβλια και είπε στον άντρα:
-Ε, ήθελες να πάρεις το σκυλί από τη γιαγιά του.
Αυτό το σκυλί έγινε το αγαπημένο της μητέρας και συχνά το κουβαλούσε μαζί της σε ένα καλάθι».
Σήμερα είναι η ημέρα μνήμης της μακαρίας Ναταλίας Βυρίτσκαγια
Από τα απομνημονεύματα:
«Ο πατήρ Σεραφείμ της Βυριτσα /†04/03/1949/ ακόμη και στη διάρκεια της ζωής του με ευλόγησε να χτίσω ένα σπίτι στη Βυρίτσα, και όλα έγιναν καλά: έχτισα ένα σπίτι, πήγα στον τάφο του γέροντα. 1960 /, που έγινε πνευματικός μου πατέρας.
Με την ευλογία του γέροντα, γνώρισα τη μητέρα Νατάλια στο Πετσόρι. Έγινε αμέσως μετά τον αποκλεισμό μου από το κόμμα.
Κάποτε ο πατέρας Συμεών με ρώτησε: - Ξέρεις τη μητέρα Νατάλια ; Περπατά ήδη κοντά. - Μα πώς θα την αναγνωρίσω; - Να προσεύχεσαι: "Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια" και θα συναντηθείτε, ακούει τα πάντα.
Για μια ολόκληρη εβδομάδα σκεφτόμουν τα λόγια του γέροντα και μέσα μου επανέλαβα: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια».
Και τότε, φεύγοντας από το μοναστήρι μια μέρα, είδα μια πολύ παράξενα ντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται στο έδαφος. Ταλαντεύτηκε πέρα δώθε, αγκάλιασε τα γόνατά της με τα χέρια της και επανέλαβε ήσυχα:
-Κάτια, Κάτια, σε περιμένω μια ολόκληρη εβδομάδα.
Υπήρχε ένα καλάθι δίπλα στη μητέρα, και μέσα σε αυτό - μια γάτα και ένα κοτόπουλο. Δεν είχε τίποτα άλλο. Θυμάμαι με εξέπληξε πολύ μια τέτοια εικόνα. Είπα: - Με έδιωξαν από το κόμμα και από τη δουλειά.
«Τι ωραίο δωμάτιο!» απάντησε η μητέρα.
Και η μητέρα ονόμασε την περιοχή του δωματίου μου στο Λένινγκραντ, μετά απαρίθμησε πολλά πράγματα που ήταν εκεί και συνέχισε, απαντώντας στο άρρητο μέρος της ερώτησής μου. Ανησυχούσα πολύ για το πώς θα ζήσω, γιατί αφού με έδιωξαν από το κόμμα δεν με προσέλαβαν πουθενά. Έτσι, η μητέρα συνέχισε:
- Να πουλήσεις τους πίνακες - και θα ζήσουμε ένα χρόνο. Πουλήστε το χαλί και θα ζήσουμε.
Αναρωτήθηκα γιατί είπε «θα ζήσουμε». Λοιπόν, μαζί, θα ζήσουμε; Αλλά κατάλαβα γιατί η μητέρα Ναταλία απαριθμούσε πράγματα στο δωμάτιό μου. Είχα πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, καλές αντίκες και για αρκετά χρόνια μετά ζούσα πουλώντας τους.
Μετά από αυτή τη συνάντηση και τη συζήτηση, πήγα στον ιερέα και μου λέει:
- Πάρε μαζί σου τη μητέρα Νατάλια, πρέπει να μένει στη Βυρίτσα. Αυτός είναι ο μεγάλος δούλος του Θεού. Έτσι η μητέρα Ναταλία κατέληξε στη Βυρίτσα.
Αφού κατάφερα να κανονίσω τη μητέρα Ναταλία στη Βυρίτσα, ήρθα στον πατέρα Συμεών. Με ρωτάει: -
Λοιπόν, πώς είναι η μητέρα σου Ναταλία;
- Εντάξει, του απάντησα.
«Να την προσέχεις», είπε ο γέροντας.
«Μια ακόμη ιστορία μου έρχεται στο μυαλό. Ο πατέρας Συμεών (Zhelnin) ήταν αδελφικός εξομολογητής, του πατέρα Savva (Ostapenko) /†27.02.1980/ (ο μελλοντικός διάσημος ηγούμενος) θέλησε να δεχτεί το σχήμα και στράφηκε στον πρεσβύτερο για ευλογία. Εκείνος απάντησε:
- Ξέρεις, θα σε ευλογούσα να αποδεχτείς το σχήμα, αλλά τώρα υπάρχει μια μητέρα Νατάλια, είναι δύο σκαλιά ψηλότερα από μένα. Αν αυτή ευλογεί, τότε θα ευλογήσω. Πήγαινε στη Βυρίτσα, εκεί θα τη βρεις».
"Είχα ένα δωμάτιο στο Λένινγκραντ, αλλά ζούσα τον περισσότερο χρόνο στη Βυρίτσα. Η μητέρα Νατάλια δεν ήξερε τη διεύθυνσή μου, γιατί έτσι κι αλλιώς πολύ σπάνια εμφανιζόμουν στην πόλη. Την παραμονή των Χριστουγέννων έφτασα στο διαμέρισμα και ο γείτονας είπε εγώ
: ο ασθενής ρώτη
Μετά εμφανίστηκε η ίδια η μητέρα Νατάλια. Επιβεβαίωσα στη γειτόνισσα ότι αυτό ήταν για μένα και ρώτησα τη μητέρα μου πώς με βρήκε.
- Και εγώ Περπατάω στην πόλη και ρωτάω: "Πού μένει η Κάτια - ένα μεγάλο καπέλο;", Και όλοι με δείχνουν.
Η μητέρα μπορούσε να περάσει από κλειστές πόρτες. Μετά το συνήθισα, αλλά για πρώτη φορά ήμουν πολύ Φοβήθηκα. Ήταν έτσι. Ξύπνησα το βράδυ από κάποιο θρόισμα, πήδηξα από το κρεβάτι τρομαγμένος και είδα ότι η μητέρα Νατάλια ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα στο δωμάτιο.
- Μάνα, πώς μπήκες;
Και μου το άνοιξε ο άγγελος.
Ρώτησα τους γείτονες το πρωί αν ήρθε κανείς το βράδυ. Μου απάντησαν ότι δεν είχαν δει κανέναν.»
... Μια από τις κατοίκους της Βυρίτσας, κοντά στη μητέρα της, διηγήθηκε πώς άκουσε κάποιο θρόισμα στο δωμάτιο τη νύχτα. Ήταν μόνη στο σπίτι, η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Αποφάσισα ότι ήταν κάποιου είδους εμμονή. Άναψε το φως και είδε τη μητέρα Νατάλια να γονατίζει μπροστά στις εικόνες.
- Μάνα, πώς βρέθηκες εδώ;
«σύρθηκα κάτω από την πύλη».
... "Στην μετέπειτα ζωή μου, όλα συνέβησαν όπως προέβλεψε η μητέρα Νατάλια. Αφού με απέλυσαν από τη δουλειά και με έδιωξαν από το κόμμα για την πίστη μου, δεν μπορούσα να βρω δουλειά πουθενά για πολύ καιρό. Για πέντε χρόνια ζούσα πουλώντας τα πράγματά μου. Τελικά ", βρήκε μια θέση σε εστιατόριο σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο. Και τότε μια μέρα ένας φύλακας από το ρολόι (είχαμε έλεγχο πρόσβασης) μπήκε στην καφετέρια και μου είπε:
- Η γιαγιά σου ήρθε σε σένα, πολύ Περίεργο.
Αμέσως συνειδητοποίησα ότι αυτή ήταν η μητέρα Νατάλια και ρώτησα, αν είναι δυνατόν, να την παραλείψετε, λέγοντας ότι μπήκε ο συγγενής μου. Ήταν απλώς ένα μεσημεριανό διάλειμμα, ο μπουφές ήταν γεμάτος και δεν μπορούσα να φύγω, περιμένοντας με αγωνία την εμφάνιση της μητέρας.
Όταν μπήκε στον μπουφέ, φαίνεται ότι όλοι όσοι ήταν εκεί σταμάτησαν να τρώνε και κοιτούσαν έκπληκτοι αυτό το θαύμα. Η Ματούσκα, με ένα τεράστιο καλάθι στα χέρια της, φορούσε ένα ντραπέ πανωφόρι, πάνω στο οποίο δεν υπήρχε χώρος διαβίωσης, και από κάτω φαινόταν γυμνά πόδια.
Κάθισε η μητέρα μου στο τραπέζι και προσφέρθηκα να φάω. Κάθισε σε μια καρέκλα και είπε δυνατά: - Αικατερίνα Βλαντιμίροβνα, ας πάμε στη Μαρία Ιβάνοβνα στο νοσοκομείο, να της πω τον 90ό ψαλμό και το φαγητό μου. "
..." Ο φίλος μου άκουσε για τη μητέρα από τον γέροντα Συμεών από το Πετσόρι και ρώτησε. : - Ο πάτερ Συμεών την αγαπά τόσο πολύ, είναι τόσο ευγενική, παρακαλέστε της να μπει και να αγιάσει το σπίτι μας με την παρουσία της.
Η μητέρα Νατάλια συμφώνησε και, μπαίνοντας στο σπίτι του φίλου μου, άρχισε αμέσως να "φιλοξενεί": έβγαλε μια κατσαρόλα με μπορς και άρχισε να βγάζει κομμάτια κρέατος με τις λέξεις: - Αυτό είναι για μια γάτα. Αυτό είναι για σκύλους...
Οι πράξεις της μητέρας δεν άρεσαν στην οικοδέσποινα.
- Μάνα, έρχεσαι σε εμάς, αλλά μην μάς φέρνεις δώρα.
- Ναι, θα παγώσεις σύντομα, - απάντησε η μητέρα Νατάλια.
Η ερωμένη του σπιτιού δεν κατάλαβε τι διακυβευόταν, αλλά κυριολεκτικά λίγες μέρες αργότερα ξέσπασε μια ισχυρή καταιγίδα, που έσκισε τη στέγη του σπιτιού.
Η στέγη ήταν κατά κάποιον τρόπο μπαλωμένη, το παράθυρο ήταν σανίδι, αλλά έκανε πολύ κρύο στο σπίτι και ο γαμπρός της οικοδέσποινας κρυολόγησε άσχημα. Ήταν άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και του έκαναν παραπομπή στο νοσοκομείο. Τότε θυμήθηκαν τα λόγια της μητέρας και μου ζήτησαν να της πω για το πρόβλημα με παράκληση να προσευχηθούν.
Η μητέρα απάντησε: - Τίποτα, τίποτα, ας αρρωστήσει.
Ο γαμπρός μου είναι στο νοσοκομείο, δεν υπήρχε βελτίωση. Και πάλι μετέφεραν στη μητέρα ένα αίτημα για βοήθεια στους άρρωστους. Τότε η μητέρα Νατάλια ήρθε στο σπίτι τους και τους ρώτησε: -Φέρτε ένα σίδερο και τα λινά του.
Σιδέρωσε τα σεντόνια με ένα καυτό σίδερο και είπε:
-Ορίστε, και πάρε τώρα τα σεντόνια στο νοσοκομείο, ας τα φορέσει. Σχεδόν αμέσως μετά , ο
γαμπρός μου πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.»
...» Μια άλλη φίλη μου, η Μαρία, που είχε ακούσει πολλά για τη μητέρα Νατάλια, μου ζήτησε να τη φέρω στο σπίτι της για να γνωριστούμε. Η μητέρα συνέχιζε να αρνείται, αλλά απροσδόκητα συμφώνησε. Ήρθαμε στη Μαρία, έστρωσε ένα καλό τραπέζι, γευμάτισε.
Ξαφνικά η μητέρα Νατάλια πήδηξε πάνω στο τραπέζι, πήρε ένα εικονίδιο από τον τοίχο και φώναξε: - Αυτή είναι η εικόνα μου!
- Όχι, η δικη μου! απάντησε θυμωμένη η κυρία του σπιτιού.
- Το εικονίδιο μου - Ξέσπασε σκάνδαλο, κλήθηκε η αστυνομία. Το εικόνισμα το πήραν από τη μητέρα και το παρέδωσαν στην οικοδέσποινα, που αγανάκτησε - Ποια μου έφερες; Είναι τρελή!
Όμως πολύ σύντομα όλα έγιναν ξεκάθαρα. Η Μαρία χώρισε από τον άντρα της και αυτός, προφανώς σε κατάσταση μέθης, ήρθε στο σπίτι και άρχισε να απαιτεί:
-Δώστε μου τις εικόνες, θα μοιραστούμε την περιουσία .
Η Μαρία δεν συμφώνησε. Τότε ο πρώην σύζυγός της ανέβηκε στο τραπέζι και άρχισε να αφαιρεί το εικονίδιο από τον τοίχο (το ίδιο και η μητέρα της Ναταλίας πριν) φωνάζοντας: - Αυτή είναι η εικόνα μου!
«Όχι, δικό μου», απάντησε η οικοδέσποινα.
Και όταν άρχισαν να τσακώνονται, η Μαρία φώναξε:
Κάλεσε την αστυνομία - και όλα επαναλήφθηκαν από αυτό που έδειξε προφητικά η μητέρα Νατάλια.
... "Είχα έναν ανιψιό που δανειζόταν συνεχώς χρήματα και δεν τα έδινε πίσω. Του έκρυψα χρήματα, γιατί μπορούσε να τα πάρει ο ίδιος χωρίς να ρωτήσει. Ήρθε με κάποιο τρόπο και η μητέρα Νατάλια λέει: -
Βολόντια, αν θέλεις, Θα σου πω πού είναι τα λεφτά της Κάτιας
; Και μια άλλη φορά είπε: «Έδωσα τα λεφτά σου στον Βολόντια, μόνο λίγα».
... "Η μητέρα Νατάλια ερχόταν συχνά σε μια Ευγενία. Είχε πολλά όμορφα ρούχα και η μητέρα χρησιμοποιούσε την γκαρνταρόμπα της για τις δικές της ανάγκες.
Η μητέρα Νατάλια, ως συνήθως, πήγε στη Ζένια και είπε: -
Χρειάζομαι ένα ρούχο σήμερα.
- Πάρε κανένα, - απάντησε η Ευγενία. Η μητέρα διάλεξε ένα φόρεμα με μεγάλη λαιμόκοψη.
Στο σπίτι φόρεσε αυτό το φόρεμα, κουλουριάστηκε, έβαψε τα χείλη της μέχρι τα αυτιά της με λαμπερό κραγιόν. Αποδεικνύεται ότι ετοιμαζόταν να δεχθεί «καλεσμένους». Της ήρθαν με μια επιταγή από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας: κάποιος έγραψε μια καταγγελία ότι ήταν από βασιλική οικογένεια, ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της και πολλοί ύποπτοι άνθρωποι πηγαίνουν σε αυτήν.
Όταν δύο αξιωματικοί της KGB μπήκαν μέσα, η μητέρα Νατάλια εμφανίστηκε μπροστά τους «σε όλη της τη δόξα» και απευθυνόταν με τα λόγια:
«Αγαπημένοι μου, μόνο μην με κρατάτε, αλλιώς βιάζομαι για τόν γάμο, βλέπετε, εγώ ακόμη και ντυμένη είμαι.
-Από που είσαι?
-Είμαι βασίλισσα.
-Πες μου πώς ζεις;
- Εμπορεύομαι γάλα, έχω μια κατσίκα, κρατάω όλα τα ζωντανά, ένα πουλί. Μετακινήστε το κομοδίνο. Βλέπετε, υπάρχουν τρεις κατσίκες.
Εκείνη την ώρα, μια κατσίκα ανέβηκε και έσπρωξε με το μέτωπό της έναν από τους επισκέπτες. Η μητέρα μίλησε αμέσως: - Οι κατσίκες δεν αφήνουν να περάσουν. Εσείς, ως εκπρόσωποι των αρχών, πρέπει να καταλάβετε. Βλέπετε, ακόμη και η αστυνομία δέχεται επίθεση.
- Λένε ότι είσαι από τη βασιλική οικογένεια.
- Μη με πιστεύεις. Θέλεις γάλα;
Και πάλι η κατσίκα σκουντηξε τον υπάλληλο με το μέτωπό του.
-Α, αυτές οι κατσίκες δεν σε αφήνουν να περάσεις. Ένας από τους «καλεσμένους» λέει στον άλλο:
- Τι είναι η βασιλική οικογένεια; Κατσίκες, σκύλοι, γάτες. Ναι, είναι απλά τρελή!»
... Κάποτε πήγαινα στην εκκλησία για λειτουργία και είδα πώς η μητέρα Νατάλια έσπρωχνε ένα σακουλάκι και μια εικόνα από το σπίτι στο τραμ. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν όχι είναι η Εικόνα του Σωτήρα που δεν έγινε από τα χέρια» (την αγαπούσα πολύ).
«Όχι, όχι αυτή η άλλη εικόνα», απάντησε αμέσως η μητέρα μου στις σκέψεις μου.
... "Υπήρχε μια άλλη απολύτως εκπληκτική ιστορία με το τραμ. Πήγαινα με έναν φίλο στον καθεδρικό ναό Νικόλσκι για λειτουργία. Ξαφνικά το τραμ σταμάτησε απότομα (αν και ήταν ακόμα μακριά από τη στάση), οι πόρτες άνοιξαν και η μητέρα Νατάλια που έλαμψε εμφανίστηκε σε αυτά, ήρθε κοντά μας και είπε:
"Πάω για τις δουλειές μου, βλέπω ότι άνθρωποι που γνωρίζω πηγαίνουν στον ναό για λειτουργία και είπα: " Οδηγε ! Σταμάτα!" Και το τραμ σταμάτησε Ο οδηγός, που δεν καταλάβαινε τίποτα, κοίταξε απορημένος αυτό που συνέβαινε: δεν άγγιξε καν τη διαχείριση μοχλών».
... "Την ημέρα των εκλογών, η μητέρα Ναταλία πήγε στο εκλογικό τμήμα με ένα έλκηθρο που το έσερνε μια κατσίκα. Όταν ρωτήθηκε τι σήμαινε αυτό, η μητέρα απάντησε: - Ψηφίζω τη σοβιετική κυβέρνηση, ας ζήσει περισσότερο."
... «Κάποτε η μητέρα είπε σε μια γυναίκα που ήρθε κοντά της:
-Άσε με να δω το χέρι σου. Ω, πόσα χρήματα, ακόμα να κερδίσετε. Και ο δρόμος είναι στρωμένος με βαμβάκι κατευθείαν στην κόλαση.
Αυτή η γυναίκα δούλευε σε εκκλησία και έκλεβε από το ταμείο.
«Ω, συγγνώμη, μητέρα», αναφώνησε.
«Αν δεν μετανοήσεις», απάντησε η μητέρα Νατάλια, «θα πας στην κόλαση!»
... Ο σύζυγος ενός κατοίκου της Βυρίτσας έπινε. Πήγε στη μητέρα της Ναταλία. Ξαφνικά ήρθε μια κατσίκα και χτύπησε τον φιλοξενούμενο με το μέτωπό του. Η μητέρα βγήκε έξω και άρχισε να βρίζει: - Ω, είσαι τόσο μεθυσμένος και ακόμα τσακώνεσαι. Θα σκότωνα μια τέτοια κατσίκα. Ας πάμε στην αστυνομία. Πρέπει να δηλώσουμε την κατσίκα!
Η μητέρα πήγε στην αστυνομία, όπου για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελε. Όταν κατάλαβαν ότι διεκδικούσαν μια κατσίκα που χτύπησε κάποιον, είπαν με εκνευρισμό: -Λυστε το μόνοι σας!
... Η μητέρα Νατάλια προσποιούνταν συχνά τη μεθυσμένη. Ρίξτε σε ένα μπουκάλι νερό, και το έπινε σαν νά ήταν βότκα. Το έκανε αυτό όταν της έρχονταν μεθυσμένοι. Αξιοσημείωτο είναι ότι αφού τους έδωσε να πιουν νερό από το μπουκάλι της, απομακρύνθηκαν από τη συνήθεια.
Με τις προσευχές της μητέρας, οι άνθρωποι θεραπεύονταν από τις πιο σοβαρές ασθένειες.. "
..." Λίγα χρόνια πριν από τα ίδια τα γεγονότα, η μητέρα Νατάλια προέβλεψε τον θάνατο του Πάπα, Μητροπολίτη Νικοδίμ, Μπρέζνιεφ. Θυμάμαι όταν μίλησε για τον θάνατό τους, ρώτησε δυνατά: -
Κύριε, μιλάω σωστά;
Και απάντησε η ίδια:
-Έτσι είναι...
Με παρακάλεσε να πω στον Επίσκοπο Νικοδήμ να μην πάει στην κηδεία του Πάπα. Ωστόσο, πήγε και πέθανε στη Ρώμη. "
..." Περπατούσαμε με τη μητέρα μου στην αγορά και είδαμε έναν άντρα να οδηγεί ένα σκύλο με λουρί. Η μητέρα Νατάλια τον πλησίασε:
- Αυτός είναι ο σκύλος μου, δώσε το πίσω!
-Όχι, είναι δικό μου!
Άρχισαν να μαλώνουν. Η μητέρα δεν έκανε πίσω. Ένας αστυνομικός πλησίασε το σκάνδαλο που ξέσπασε. Ο άντρας φώναξε θυμωμένος ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ήθελε να του πάρει το σκύλο. Τότε η μητέρα είπε:
-Ας ελέγξουμε: με ποιον πάει ο σκύλος - ποιόν έχει ιδιοκτήτη.
Μόλις το σκυλί απελευθερώθηκε από το λουρί, έτρεξε αμέσως στη μητέρα , κόλλησε πάνω της, κουνώντας την ουρά της και χωρίς να δίνει σημασία στις κραυγές του πρώην ιδιοκτήτη της. Ο αστυνομικός είπε στον άντρα: -
Γιατί προσβάλλεις τη γιαγιά σου;
Μετά γύρισε στη μητέρα :
-Είναι γραμμένη μαζί σου;
-. Πόσα πρέπει να πληρώσετε;
Η μητέρα Ναταλία έδωσε στον αστυνομικό τρία ρούβλια και είπε στον άντρα:
-Ε, ήθελες να πάρεις το σκυλί από τη γιαγιά του.
Αυτό το σκυλί έγινε το αγαπημένο της μητέρας και συχνά το κουβαλούσε μαζί της σε ένα καλάθι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου