Λειτουργούσαμε με τον γέροντα Ιάκωβο. Ο Γέροντας λόγω ταπεινοφροσύνης, έβαλε άλλον κληρικό να προΐσταται. Ενώ προχωρούσαμε στην θεία Λειτουργία, ο π. Ιάκωβος χλώμιασε, ίδρωσε, έτρεμε πραγματικά. Εμείς τον είδαμε και ανησυχήσαμε.
– Τι έχετε, Γέροντα;
– Τίποτε, παιδί μου.
– Μα είσθε κίτρινος, ιδρωμένος. Μήπως σας συμβαίνη τίποτε; Να φωνάξουμε γιατρό;
– Όχι, παιδί μου. Μην ανησυχήτε.
Ηρέμησε και προχωρήσαμε. Σε λίγο πάλι τα ίδια. Πάλι εμείς τον παρακαλούσαμε, αλλά δεν δέχθηκε. Ήταν προσηλωμένος στην Αγία Τράπεζα, στο Ιερό δισκάριο.
Έγινε αυτό και τρίτη φορά. Πάλι ακολούθησε ο διάλογος, αλλά ο Γέροντας δεν μας άκουσε.
Η προσοχή του αμείωτη στο Ιερό δισκάριο. Όταν τελείωσε η θεία Λειτουργία, κάθιδρος κάθησε στην καρέκλα για να ξεκουραστή. Τότε του είπαμε και πάλι:
– Γέροντα, τι πάθατε σήμερα; Γιατί δεν θέλετε γιατρό;
– Παιδί μου, δεν το είδες;
– Τι να δούμε, Γέροντα;
– Δεν είδες, παιδί μου, το εσφαγμένο αρνίο πάνω στο Ιερό δισκάριο; Πώς να μην συγκλονιστώ, όταν βλέπω τέτοια συνταρακτικά γεγονότα και θαύματα να γίνωνται μέσα στην θεία Λειτουργία;
~ Μαρτυρία Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. κ. Κοσμά.
(από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου