ΒΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΕΤΑΘΑΝΆΤΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΊΕΣ
Ο Γρηγόριος θρηνεί για τον θάνατο της Θεοδώρας που υπηρέτησε με αφοσίωση τον Βασίλειο
1. Κατά τον καιρό αυτό, πέθανε η αείμνηστη και τίμια Θεοδώρα, η οποία με γνήσιο και ευλαβή τρόπο διακόνησε τον Όσιο, σε προχωρημένη ηλικία και μάλιστα πλήρης ημερών.
Λυπηθήκαμε πάρα πολύ για την απώλειά της, όσοι δηλαδή είχαμε σχέση πνευματικής αγάπης με τον άγιο.
Κι αυτό, γιατί από τη μια πρόσφερε στον άγιο πατέρα μας ανάπαυση και θεραπεία, που τώρα πια τη στερήθηκε, και από την άλλη, γιατί όλοι εμείς που με θέρμη
καταφεύγαμε στον όσιο για τη δική μας ωφέλεια, την είχαμε αδιάκοπη μεσίτρια, αφού πάντα μας περιέβαλλε όλους μας με πρόσωπο χαρούμενο, με ήθος χρηστό
και μειδίαμα σεμνό και μας συνόδευε με προθυμία.
Με λόγια καλοσυνάτα και ευγενικά, τους προέτρεπε όλους να ζητάνε, να γνωρίζουν και να επιδιώκουν το καλό και να μη μας δελεάζει άτακτα ο Πονηρός με
λογισμούς, που μας εγκλωβίζουν και μας συνεπαίρνουν. Ήταν ιδιαίτερα ευγενική και συμπαθητική γυναίκα και με καθαρότητα γνώμης και ανεπιτήδευτο ήθος
μας ανακούφιζε όλους και σαν δικά της παιδιά, μας αποδεχόταν και μας φρόντιζε. Και αν κάποτε σε κάποιον από εμάς συνέβαινε κάτι στενάχωρο στη ζωή του
απ' οποιαδήποτε αιτία, θρηνούσε και έκλαιγε λες και το είχε πάθει η ίδια κι έτσι κανείς δεν έβλεπε τα μάτια της χωρίς δάκρυα συμπόνιας.
Ο Γρηγόριος επιθυμεί να μάθει σε τι κατάσταση βρίσκεται η Θεοδώρα, μετά τον θάνατό της
Μόλις λοιπόν έμαθα πως πέθανε, με κυρίευσε μια απέραντη λύπη. Μετά όμως απ' αυτή την οδύνη, στη σκέψη μου γεννήθηκε λογισμός αμφιβολίας γι' αυτήν. Ποια ανταμοιβή, δεξιά ή αριστερή, έλαβε κατά τη μέλλουσα ζωή και αν απόλαυσε κάτι από τη διακονία και την ευσυνείδητη υπηρεσία της προς τον δίκαιο, την
οποία άμεμπτα πρόσφερε καθημερινά. Και καθώς στριφογύριζαν αυτά στο μυαλό μου, κατευθύνθηκα προς τον Όσιο και αφού έπεσα στα τίμια πόδια του, με
δάκρυα τον παρακαλούσα να μου μιλήσει γι' αυτήν.
Είχα, στ’ αλήθεια, την ξεκάθαρη αντίληψη πως έχει πλήρη επίγνωση για όλα, ως γνήσιος θεράποντας του Χριστού, καθώς αυτή τη γνώμη σχημάτισα από διάφορα θαύματά του. Αυτός λοιπόν, αρχικά ήταν αναβλητικός ως προς το να μου φανερώσει κάτι γι' αυτήν. Όταν όμως επέμεινα με παρακάλια και προτροπές και επειδή εκείνος, τελικά, δεν ήθελε να με λυπήσει, κάποιαωμέρα μου είπε χαμογελώντας και με πρόσωπο φωτεινό: «Θέλεις πραγματικά να δεις τη Θεοδώρα και σε ποια κατάσταση βρίσκεται; Κι όταν του απάντησα με
μεγάλη προθυμία: «Ναι, τίμιε πάτερ, όμως που θα τη δω, μια και έφυγε από τα πρόσκαιρα στα αιώνια;»,
αυτός ο μακάριος μου λέει: «Θα τη δεις, παιδί μου, στ' αλήθεια, όπως το ζήτησες, και οι ανήσυχες σκέψεις σου θα φύγουν, μόλις πληροφορηθείς γι' αυτήν». Επειδή εγώ στεκόμουν με θαυμασμό ή μάλλον με απορία, για το πώς άραγε και πού θα
τη δω (τη λαχταρούσα πολύ, γιατί κι εκείνη πολύ με αγαπούσε με πνευματική διάθεση), γι' αυτό ακριβώς, όπως είπαμε, η σκέψη μου ήταν πάντα μαζί της και επιθυμούσα να μάθω γι' αυτήν.
Ο Γρηγόριος βλέπει σε όραμα έναν νεαρό που τον οδηγεί σε ένα σπίτι που έχει κλειδωμένη την πύλη της εισόδου
Τη νύχτα λοιπόν, μετά τις καθιερωμένες προσευχές, όπως συνήθιζα, πέφτω στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ και βλέπω έναν νεαρό να έρχεται προς το μέρος
μου και να μου λέει: «Σήκω, ο όσιος πατέρας σου δηλώνει: «έλα γρήγορα, γιατί θέλω να φθάσεις εκεί όπου μένει η Θεοδώρα, αν πράγματι θέλεις να τη δεις»».
Εγώ, στο άκουσμα της αγγελίας, πήδηξα γρήγορα και μου φάνηκε πως έφθασα στο σπίτι όπου ο όσιος και κατοικούσε και δεν τον βρήκα. Επειδή ρωτούσα γι' αυτόν, κάποιοι από εκεί μου είπαν: «Έχει πάει να δει την παλιά του υπηρέτρια, τη Θεοδώρα». Επειδή όμως, λυ-λπήθηκα γι’ αυτό, που δεν τον πρόλαβα, ώστε να πάω
μαζί του και να τη δω, κάποιος από τους εκεί, μου υπέδειξε τον δρόμο και μου έμαθε τα γνωρίσματά του, δηλαδή τα ορόσημα του δρόμου τον οποίο θα διάβαινα
για να φθάσω εκεί. Και καθώς πορευόμουν, μου φάνηκε πως πήγαινα σε εκείνο τον δρόμο που οδηγεί στον
ιερό ναό της υπεραγίας Θεοτόκου των Βλαχερνών και σε αυτόν, ξαφνικά βρέθηκα σε ένα ανηφορικό πέρασμα πολύ στενό και αφού το πέρασα με φόβο και αγωνία,
πλησίασα σε μια πύλη που ήταν κλειδωμένη με ασφάλεια και κοίταξα από μία τρύπα προς τα μέσα, μη τυχόν και δω κάποιον από εκεί να μου ανοίξει.
Ο Γρηγόριος πληροφορείται πως αυτό είναι το σπίτι του Βασιλείου και ζητά την άδεια να μπει μέσα
Το σπίτι ήταν πανέμορφο και επιβλητικό. Τη διαμόρφωση και την ομορφιά του κανείς δεν θα μπορέσει να την περιγράψει. Ποτέ, σε ολόκληρη τη ζωή μου δεν είδα τέτοια ομορφιά και τέτοια ποικιλία στην κα
τασκευή, είτε σε κάποιο ευαγές ίδρυμα είτε σε παλάτι των ανακτόρων. Κι ενώ απορούσα κοιτάζοντάς το,
βλέπω δύο γυναίκες πολύ όμορφες και σεμνές να κάθονται στα σκαλοπάτια της σκάλας και να συζητούν
μεταξύ τους. Φωνάζω λοιπόν τη μία απ' αυτές, από το άνοιγμα της πύλης. Αυτή σαν άκουσε τη φωνή μου,
ήρθε προς εμένα κι εγώ τη ρωτώ: «Αγαπητή αδελφή, ποιανού είναι αυτό πανέμορφο σπίτι;». Αυτή μου απάντησε λέγοντας: «Αυτό το σπίτι που βλέπεις, είναι
του οσίου πατέρα μας, του Βασιλείου, ο οποίος έφθασε εδώ πριν λίγο για να επισκεφθεί τα δικά του παιδιά».
Χαρούμενος στο άκουσμα αυτής της αγγελίας, της λέω:
«Και τώρα λοιπόν, κυρία μου, είναι εδώ ο όσιος πατέρας μας ή έφυγε από εδώ;». Και αυτή μου λέει: «Εδώ είναι. Σου είπα πως ήρθε για να επισκεφθεί εμάς τα
παιδιά του». Είπα πάλι εγώ παρακλητικά:
Σε παρακαλώ κυρία άσε με και μένα να μοω
για τα τον δω και να τον προσκυνήσω, γιατί κι εγώ είμαι παιδί του και γι' αυτόν ήρθα εδώ, αν και είμαι ανάξιος». Κι αυτή μου λέει: «Λοιπόν, είσαι κι εσύ παιδί του;». Εγώ είπα: «Ναι, κυρία μου, είμαι υπηρέτης του». Κι εκείνη λέει: «Ποτέ δεν ήρθες εδώ και πώς λες πως είσαι γνωστός του; Με ποιο τρόπο θα ανοίξω τη πύλη σε σένα που είσαι άγνωστός μας; Πήγαινε από
εδώ, γιατί χωρίς τη θέληση και την προσταγή της κυρίας Θεοδώρας κανείς δεν μπαίνει εδώ, γι' αυτό κι εγώ
αδυνατώ εντελώς, χωρίς τη δική της εντολή να σου ανοίξω». Όμως εγώ, με όλα αυτά, πήρα θάρρος και
κτυπούσα με δύναμη την πόρτα και φώναζα δυνατά να μου ανοίξουν. Η Θεοδώρα άκουσε από μέσα τον θόρυβο και πλησίασε την πύλη, ώστε από κάποιο άνοιγμα
να κοιτάξει και να δει ποιος είναι αυτός που ενοχλεί.
Και η γυναίκα που προσκάλεσα να μου ανοίξει, της έλεγε ότι «κάποιος ξένος πλησίασε στην πύλη και με
καλεί να του ανοίξω». Η πραγματικά τίμια και μακάρια Θεοδώρα, μόλις άκουσε απ' αυτήν τούτα τα λόγια,
σαν με κοίταξε και με αναγνώρισε, είπε προς αυτή με πολύ δυνατή φωνή: «Άνοιξε, άνοιξε γρήγορα, γιατί αυ-
τός είναι ο αγαπητός του κυρίου μου, ο Γρηγόριος».
Η Θεοδώρα υποδέχεται τον Γρηγόριο και αυτός της ζητά να μάθει για το μεταθανάτιο ταξίδι της. Μόλις αυτή άνοιξε την πόρτα, γρήγορα μπήκα μέσα. Η κυρία Θεοδώρα μόλις με συνάντησε, γέμισε
από ανέκφραστη χαρά και με γνήσια διάθεση με ασπαζόταν και με αισθήματα χαράς και φιλίας συζητούσε μαζί
μου κι έλεγε: «Γλυκύτατο παιδί μου, Γρηγόριε, ποιος είναι αυτός που σε αποκατέστησε εδώ, από τον μάταιο εκείνο κόσμο σε αυτή την ανέσπερη μέρα; Μήπως άραγε έχεις πεθάνει για να φθάσεις εδώ και να συναντήσεις αυτήν την ευτυχισμένη ζωή, ελευθερωμένος
από τις μάταιες φροντίδες του κόσμου;». Επειδή εμένα όλα αυτά μου φαίνονταν παράξενα και δεν καταλάβαινα καθόλου τι ήταν αυτά που μου έλεγε (αφού
δεν πίστευα πως βρίσκομαι σε έκσταση και όλα αυτά τα έβλεπα νοερά, αλλά νόμιζα πως στ’ αλήθεια και με τα μάτια του σώματος τα βλέπω αυτά), της λέω: «Κυρία μου μητέρα, εγώ ακόμη δεν πέθανα, αλλά με την ευχή και την αντίληψη του οσίου πατέρα μας, ακόμη συνεχίζω τη ζωή μου. Για το χατίρι σου ήρθα και παραβρίσκομαι εδώ, για να δω το τίμιο πρόσωπό σου και
να μάθω σε ποιο μέρος και σε τι τόπο κατέληξες. Γιατί λαχταρούσα πάρα πολύ, από τότε που μας άφησες, να
μάθω γι' αυτό. Σε παρακαλώ λοιπόν, να μου τα διηγηθείς όλα με τη σειρά και με φιλαλήθεια. Λέγε λοιπόν,
κυρία μου, πώς αντιπαρήλθες τη βία του θανάτου και διαπέρασες στον αέρα τα πνεύματα του κακού και
απέφυγες τη δολοπλόκο κακουργία τους και πώς είσαι τώρα και με ποιους ζεις; Γνωρίζω κάποια πράγματα από τη Θεία Γραφή για την πονηριά των πνευμάτων και σε λίγο κι εγώ θα τελειώσω τη ζωή μου».
Συνεχίζετε
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ. ΒΙΙΣ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ ΤΟΥ ΝΈΟΥ. Η ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΈΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣ. ΈΚΔΟΣΗΣ ΖΗΤΡΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου