Οι άγγελοι εξετάζουν τις καλές πράξεις της Θεοδώρας για να τις αντιπαραβάλουν έτσι με τις αμαρτίες της και προκαλούν τον θυμό των δαιμόνων
Εκείνοι οι όμορφοι νεαροί, μόλις βγήκε η ψυχή μου από το φυσικό μου σώμα", την υποδέχθηκαν μέσα στο πέπλο των μανδυών τους. Όλη η ψυχή κατοικεί στην καρδιά του ανθρώπου και στο νου κατοικεί το
πνεύμα του. Μόλις με παρέλαβαν εκείνοι, έβλεπα το σώμα μου να μην αναπνέει, νεκρό, ακίνητο, χωρίς ενέργεια και στεκόμουν με έκπληξη και θαυμασμό, ό-
πως θα μπορούσε να το πει κανείς, γιατί όποιος βγάζει τον σωματικό χιτώνα στέκεται στη συνέχεια και τον παρατηρεί. Και έκθαμβη, έλεγα: «Τι ευλογία! Από
πού βέβαια θα μπορούσα να γνωρίζω πως αυτά τα δεινά οικονομούνται στον ταπεινό και ελεεινό άνθρωπο;». Και καθώς έλεγα αυτά στον εαυτό μου, βλέπω
αυτούς τους θεσπέσιους νεαρούς που με κρατούσαν, να τους περικυκλώνουν σαν σμήνος από μελίσσια, εκείνοι οι σκοτεινοί και άγριοι Αιθίοπες και να αλαλά-
ζουν λέγοντας:
«Έχουμε καταγράψει μεγάλα και τραγικά ανομήματά της και είναι πολλά αυτά για τα οποία πρέπει να μας δώσει την απολογία της». Και πραγματικά λοιπόν, οι
ιεροί εκείνοι νέοι έψαχναν στα έργα μου για να δούνε που είναι δυνατό να βρούνε κάτι καλό και, με τη χάρη
του Χριστού, βρήκαν πολλά τα οποία διάλεξαν και τα
αντέτειναν για κάθε μία από τις αμαρτίες μου, για τις οποίες οι δαίμονες με κατηγορούσαν και τις οποίες
χρησιμοποιούσαν για να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους. Δηλαδή, αν ποτέ έδωσα ψωμί σε αδελφό που πεινούσε, αν ποτέ έδωσα ένα ποτήρι κρασί ή δροσερό
νερό σε αδελφό που διψούσε, αν ποτέ επισκέφθηκα κάποιον αδελφό ή κάποιον κρατούμενο ή φυλακισμένο,
αν ποτέ πορεύθηκα με πνευματική διάθεση στο ναό του Θεού για να προσευχηθώ, αν ποτέ έβαλα λάδι στο
καντήλι για να έχουν φως οι άγιες και σεβάσμιες εικόνες, αν ποτέ έφερα τη γαλήνη ανάμεσα σε αυτούς που
είχαν έριδες, αν ποτέ σηκώθηκα από το κρεβάτι μου τη νύχτα και έκανα προσευχή και γονυκλισίες, αν ποτέ
έχυσα δάκρυα προς τον Κύριο καθώς προσευχόμουν,βαν ποτέ με έβρισαν κι εγώ υπέμεινα, αν ποτέ έπλυνα
τα πόδια του αδελφού μου κάνοντας υπακοή στην κατα Θεό ταπείνωση που εξυψώνει, αν ποτέ με καλά λόγια στήριξα προς το αγαθό κάποιον αβοήθητο και κάτ
ποιον ολιγόψυχο τον παρακάλεσα με λόγο ήρεμο, αν ποτέ κάποιον τον απέτρεψα από την αμαρτία, αν ποτέ
στέναξα με τη δοκιμασία και τη συμφορά άλλου και συλλυπήθηκα με κάποιον που λυπόταν και τον συμβούλευσα να κάνει υπομονή και να ευχαριστεί τον Θεό,
αν ποτέ έδωσα τη συνέργειά μου σε έργο πνευματικό και σωτήριο, αν ποτέ προσκύνησα τον Κύριο και Θεό
μου με προσηλωμένα τα μάτια της ψυχής μου, νηστεύοντας και κοιμώμενη καταγής ταλαιπωρούσα και
σκληραγωγούσα το σώμα μου, ώστε να υποτάξω και να κατευνάσω τα σκιρτήματά του, αν ποτέ ενώ νήστευα, απέστρεψα το πρόσωπό μου και το μυαλό μου
από μάταιες θεωρίες και έκλεισα το στόμα μου από κάθε κενολογία, αισχρολογία, χλευασμό και συκοφα-
ντία και ψεύδος, γελοιότητα και ψευδορκία και με λίγα λόγια αν ποτέ έκανα κάτι καλό και δίκαιο, ενώ ήμουν σε εκείνο τον κόσμο. Όλα αυτά τα διάλεγαν και
τα αντιστοιχούσαν με τα αμαρτήματα που είχα κάνει από παλιά και τα εξαγόραζαν. Κι ενώ λοιπόν οι φωτοφόροι άγγελοι του Θεού ασχολιόνταν με αυτά, θύμωσαν πάρα πολύ οι Αιθίοπες και σκοτεινοί δαίμονες,
και προσπαθούσαν να με αρπάξουν από τις άγιες και άχραντες αγκαλιές τους και να με κατεβάσουν στον πυθμένα του Άδη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου