Η Θεοδώρα περνά το τελώνιο του τόκου και του δόλου
Και καθώς πορευόμασταν σε αυτόν τον δρόμο, σε άλλο τελώνιο το οποίο έλεγαν
του τόκου και του δόλου. Οι υπηρέτες του τελωνείου εκείνου, λοιπόν, αφού ερεύνησαν με ακρίβεια τη ζωή μου σε σχέση με τα αμαρτήματα αυτά κι επειδή τίποτα δεν βρήκαν ως προς τον τόκο, με κατηγορούσαν για τον δόλο. Κι επειδή τίποτα δεν μπορούσαν να αποδείξουν, έτριζαν σε βάρος μου τα δόντια τους και έσχιζαν
από θυμό τις καρδιές τους. Εμείς φύγαμε από εκεί και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τον αδιερεύνητο και μακρύ εκείνο δρόμο για τον οποίο δεν υπάρχει ανθρώπινο μέτρο.
Το ανώδυνο πέρασμα από το τελώνιο της ακηδίας και της κενοδοξίας
Φθάνουμε λοιπόν σε άλλο τελώνιο, το οποίο έλεγαν πως είναι της ακηδίας και της κενοδοξίας. Εγώ όμως με τη χάρη του Χριστού μη έχοντας κάτι σε σχέση με αυτά (γιατί πώς και σε τι θα μπορούσα να είμαι
κενόδοξη, αφού ήμουν δούλη, όπως αναφέρθηκε), περάσαμε γρήγορα, χωρίς να ζημιωθούμε απ' αυτούς σε τίποτα.
Εξ ίσου εύκολα η Θεοδώρα περνά από το τελώνιο της φιλαργυρίας
Και καθώς αναβαίναμε, φθάνουμε σε άλλο τελώνιο, το οποίο ονομαζόταν της φιλαργυρίας. Ένα σκοτεινό σύννεφο ομίχλης ήταν γύρω από το τελώνιο αυτό,
περισσότερο απ' όλα τα τελώνια που περάσαμε. Και όπως μου φαίνεται από τις αναθυμιάσεις της γης, δηλαδή την καταχνιά και την παχιά ομίχλη που δημιουργείται απ' αυτήν, αφού τη σηκώσουν στον αέρα οι Αιθίοπες, φτιάχνουν τις σκηνές τους. Και το σκοτεινό σύννεφο ομίχλης που τους σκεπάζει, είναι δηλωτικό της φύσης του πάθους το οποίο κυριαρχεί. Και αφού
ερεύνησαν, όπως συνήθιζαν, και τίποτα δε βρήκαν σε βάρος μου (από πού να έχω εγώ χρυσό, έτσι ώστε να το αγαπήσω ή πάλι και αν δεν το έχω, να το επιθυμήσω και να βρεθώ υπόδικος στον αέρα;) και περάσαμε
κι αυτό το τελώνιο με τη χάρη του Χριστού, χωρίς να έχουμε καμία ποινή.
Η Θεοδώρα με τη χάρη του Βασιλείου περνάει και από το τελώνιο της οινοποσίας και της μέθης
Μετά, φθάσαμε σε άλλο τελώνιο, που έλεγαν πως είναι της υπερβολικής οινοποσίας και της μέθης.
Στέκονταν λοιπόν οι υπηρέτες του τελωνίου και υπασπιστές στη σειρά, σαν αρπακτικοί λύκοι ζητώντας να καταπιούν τον οποιοδήποτε πλησίαζε εκεί. Αυτοί που με συνόδευαν, λοιπόν, οι θεσπέσιοι και φωτόμορφοι
εκείνοι νέοι, επειδή είναι δεδομένο ότι οι ψυχές που διέρχονται από εκεί πρέπει να ερευνούνται και να εξετάζονται από τους άρχοντες της εξουσίας του σκότους του αέρα, γρήγορα προχώρησαν στο τελώνιο. Οι πικροί εκείνοι κριτές του σατανά και τελώνες μας αντιμετώπισαν σαν να ήταν τύφλα μεθυσμένοι και αποβλακωμένοι από το πολύ κρασί
και όλες τις κούπες και τα ποτήρια τα οποία ήπια λέγοντας: «Δεν ήπιες τόσα ποτήρια κρασί σε εκείνη την επίσημη μέρα την τάδε, και ήταν παρα διασκέδαζαν μαζί σου ο τάδε και ο τάδε; Και
απ' αυτά μέθυσες και παραπάτησες στον τάδε τόπο και είχες πονοκέφαλο; Και ακόμη, όταν πήγες στον τάδε δεν ήπιες τόσες κούπες;». Και άλλα πολλά παρόμοια φώναζαν οι κατήγοροί μου, προσπαθώντας να με αρπάξουν από τα αμόλυντα χέρια των φωτοφόρων εκείνων και ωραίων νέων που με συνόδευαν. Κι όσα έλεγαν ήταν αληθινά, όπως ακριβώς τα γνώριζα φέρνοντάς τα στη μνήμη μου. Αλλά, πολλές φορές κι εγώ, ως ένας άνθρωπος που υπήρχα μέσα στη ζωή, όταν με επισκεπτόταν κάποιος γνωστός, έπινα μαζί του περισσότερο κρασί κι έτσι πολλές φορές μέθυσα. Και αυτό λοιπόν το έφεραν δημόσια σε κρίση και με έλεγχαν φανερά. Αφού λοιπόν έδωσαν και σε αυτούς οι καλοί μου οδηγοί και προστάτες τα οφειλόμενα, από τις
πλούσιες δωρεές του κυρίου μου και οσίου πατέρα Βασιλείου, μου εξαγόρασαν τα αμαρτήματα. Και αφού βγήκαμε γρήγορα από εκεί, συνεχίσαμε τον δρόμο μας.
Οι άγγελοι εξηγούν στη Θεοδώρα πως δυστυχώς οι άνθρωποι όσο είναι στη ζωή, δεν μπορούν να φανταστούν την οδύνη των τελωνίων και πως οφείλουν να
κάνουν ελεημοσύνη που είναι η ανώτερη των αρετών
Και καθώς περπατούσαμε, έλεγαν σε μένα οι άγιοι και φωτοφόροι άγγελοι που με οδηγούσαν:
«Βλέπεις ποια μεγάλη δυστυχία υπάρχει, για να περάσεις τις ολέθριες και καταραμένες αρχές και εξουσίες σκότους του αέρα αυτού;». Εγώ αποκρίθηκα
προς αυτούς: «Ναι, κύριοί μου, υπάρχει μεγάλη πίεση και ανησυχία για να περάσει κάποιος ανεξερεύνητα και νομίζω κανένας σε εκείνο τον κόσμο από τον οποίο εγώ βγήκα, δεν γνωρίζει τελείως αυτά γίνονται μετά την έξοδο της ψυχής». Λένε εκείνοι σε μένα: «Κατανοούμε κι εμείς πως τίποτα δεν γνωρίζουν αυτοί που είναι στον κόσμο γι' αυτά που συμβαίνουν εδώ. Γιατί, η πολυτέλεια, η κατάπτωση και η απάτη του μάταιου εκείνου βίου, δεν τους αφήνει να
κοιτάξουν ψηλότερα και να προσηλωθούν στις Θείες
Γραφές που φωνάζουν και διδάσκουν φανερά γι' αυτές τις αρετές. Έτσι λοιπόν, αποκτώντας αυτές τις αρετές και κυρίως αυτήν της ελεημοσύνης (η οποία έχει
μεγαλύτερη ισχύ στην περίπτωση αυτή σε σχέση με τις άλλες αρετές και μπορεί να ωφελήσει τους ανθρώπους που διαβαίνουν αυτό τον δρόμο), ίσως και να μπορέσουν να προβλέψουν όλα αυτά τα πράγματα και να τα κρατήσουν ανεξάλειπτα στα μάτια του νου τους, μέρα και νύχτα, ώστε να αποδράσουν από τα μεγάλα και
αναρίθμητα δεινά, τα οποία, χωρίς καμία εξαίρεση, θα αντιμετωπίσουν μετά την τρομακτική έξοδο της ψυχής
από το σώμα. Αν λοιπόν τα γνώριζαν όλα αυτά, θα έκαναν πολλά για να απαλλαγούν απ' αυτές τις φοβερές δοκιμασίες, καθώς είναι ελάχιστοι, ένας στους χίλιους ή ένας στους δέκα χιλιάδες αυτοί που τα κάνουν και περνούν χωρίς συνέπειες τα τελώνια.
Αλλά μη γνωρίζοντας τίποτα απ' αυτά, όπως είπαμε, αιώνια, υπηρετώντας την κοιλιά τους, , λες και προσδοκούν πως θα ζήσουν την απατηλή ζωή, χωρίς καν να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους. Και μετά, φθάνει ξαφνικά, σαν
παγίδα ο θάνατος και επέρχονται σε αυτούς όλα αυτά τα δεινά. Αλίμονο στον άνθρωπο εκείνο, που δεν έχει αφθονία πνευματικών και καλών έργων. Γιατί, μόνον έτσι θα μπορέσει να περάσει χωρίς συνέπειες
και αναστάτωση τους αιμοβόρους και σκληρούς άρχοντες του αέρα και δεν θα δεχθεί χαστούκια απ' αυτούς και δεν θα οδηγηθεί με τη βία στα ζοφερά υπόγεια του Άδη, στα σκοτεινά και στη σκιά του θανάτου, δεμένος με άλυτα δεσμά και κρατούμενος μέχρι τη Δευτέρα
Παρουσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, του Κριτή των ζωντανών και των νεκρών.
Τότε, Αυτός θα κρίνει και θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του, κάτι που και συ θα πάθαινες, αν δεν είχες δεχθεί τη δωρεά του υπηρέτη του Κυρίου και αγαπημένου σου πατέρα, του Βασιλείου, που σε έχει ευεργετήσει πλουσιοπάροχα με την ευδοκία του παντοδύναμου Θεού.
Η Θεοδώρα περνά εύκολα από το τελώνιο της μνησικακίας
Κι ενώ αυτά λέγαμε και πορευόμασταν μπροστά, συναντήσαμε άλλο τελώνιο που έλεγαν πως είναι της μνησικακίας. Και μόλις πλησιάσαμε σε αυτό, το πραγματικά καταραμένο και φοβερό εργαστήριο του
σατανά, οι υπηρέτες του σαν ανήμερα θηρία και ξεσηκώθηκαν
σάν αιμοβόροι ληστές, και μας συνάντησαν και γρήγορα μας ερευνούσαν και εξέταζαν πώς θα βρουν σε βάρος κάτι που να είναι γραμμένο στην πονηρή τους ζυγαριά, έτσι ώστε να μπορέσουν να με κατηγορήσουν
και να με αρπάξουν. Επειδή όμως, με τη χάρη του Χριστού και τις ευχές του αγίου πατέρα μας δεν κατάφεραν να βρουν κάτι σε βάρος μου, στο τέλος, αυτοί
οι πονηροί, ντράπηκαν πραγματικά και έβγαζαν αλαλαγμούς, γιατί έπεσαν έξω στις προσδοκίες τους. Εγώ
η ταλαίπωρη, αν και κατά τα άλλα ήμουν ελεεινή και άθλια, σε μνησικακίες δεν είχα καμία συμμετοχή, αφού
ποτέ δεν κράτησα κακία για κανένα και για όσο χρόνο ήμουν σε εκείνον τον μάταιο κόσμο, αλλά σε όλους, μικρούς και μεγάλους”, έδειχνα πάντα πνευματική
αγάπη, όπως κι εσύ ακριβώς γνωρίζεις, παιδί μου Γρηγόριε, δεν μνησικάκησα ή δεν ανταπέδωσα σε αυτούς που πολλές φορές με λύπησαν ή με χτύπησαν. Έτσι
λοιπόν, επειδή εκείνοι οι καταραμένοι δεν κατάφεραν να με βλάψουν καθόλου για ό,τι έψαχναν, περάσαμε ανάμεσά τους και τους αφήσαμε μάταια να θρηνούν και στη συνέχεια πορευθήκαμε χωρίς να υποστούμε
καμία ζημία.
Συνεχίζετε
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ. ΒΙΙΣ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ ΤΟΥ ΝΈΟΥ. Η ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΈΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣ. ΈΚΔΟΣΗΣ ΖΗΤΡΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου