Πορφυρία Φυσσούν :" ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ"

~ Πορφυρία Φυσσούν :

" ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ"

           ~~~~~~~~~~~~~~~~

  Αποτίναξε από πάνω της καθετί που θύμιζε την άλλοτε λαμπερή ζωή της και αφοσιώθηκε για πάντα στον Θεό, φορώντας το ράσο της μοναχής, καθώς ανακάλυψε μέσα της πως η πίστη είναι αυτή που την γεμίζει και της δίνει νόημα ζωής.

   Η Μοναχή Πορφυρία, κατα κόσμον Άννια Φυσσούν που μεγάλωσε με αξίες και αρχές που είχαν ο Πέτρος Φυσσούν και η Τέτα Χατζηχρήστου, έμαθε από μικρή να μη νιώθει ξεχωριστή και μοναδική. Οι γονείς της φρόντισαν γι’ αυτό, παρόλο που ο πατέρας της ήταν πολύ αναγνωρίσιμος. Την έμαθαν πρωτίστως να καταλάβει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι - γνωστοί και άγνωστοι.

Μεγαλώνοντας είχε την ελευθερία να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, μόνο που και αυτοί που τη γνώριζαν δεν περίμεναν ότι θα ερχόταν η μέρα που εκείνη θα ακολουθούσε τον δρόμο του μοναχισμού. Η μέρα που η Αννια θα τα άφηνε όλα πίσω της, ακόμη και το όνομά της, για να αναγεννηθεί ως αδελφή Πορφυρία. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι  και το πιο εύκολο πράγμα για έναν γονέα να ακούει ότι το παιδί του θα κλειστεί σε μοναστήρι, όταν ειδικά δεν εχει πνευματικά ερείσματα, ακολουθώντας τον μοναχικό δρόμο. 

Για τον Πέτρο Φυσσούν και την Τέτα Χατζηχρήστου η απόφαση της κόρης τους να παρατήσει τα εγκόσμια ήταν, τουλάχιστον στην αρχή, ένα ξάφνιασμα. Στις αρχές του 2000 ήταν μια ταλαντούχα κοπέλα που έκανε τα πρώτα της βήματα στο θεατρικό σανίδι. Μάλιστα τα δημοσιεύματα στην αρχή της δεκαετίας μιλούσαν για μια νεαρή ηθοποιό που τιμά όσο τίποτε άλλο τον πατέρα της Πέτρο Φυσσούν, αλλά και τον παππού της Κώστα Χατζηχρήστο, με το ήθος και το ταλέντο της στην υποκριτική. Από πολύ μικρή ηλικία είχε μια ευγένεια και συστολή που την έκαναν να ξεχωρίζει.

  Η ανάγκη της να έρθει σε επαφή με την πνευματικότητα , την οδήγησε ήδη από τα εφηβικά της χρόνια να αναζητά το νόημα της ζωής και το νόημα της ύπαρξης γενικότερα. Ετσι, πριν από 12 χρόνια πήρε τη μεγάλη απόφαση. Αυτό που έκαιγε μέσα της γαλήνευε μόνο με την προσφορά και την προσευχή, οδηγώντας την στον μοναχικό δρόμο . Αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο όσο δύσκολος και κακοτράχαλος κι αν φάνταζε, με την ελπίδα ότι στο τέλος του υπάρχει μόνο η σωτηρία του Θεού. 

Ηταν τότε που ανακοίνωσε στους γονείς της ότι στο εξής θα αφιερωθεί στον Χριστό. Τους το είπε ξαφνικά ένα απόγευμα, λέγοντάς τους χαρακτηριστικά ότι θα γίνει «δούλη του Κυρίου». 

 Η νέα της ζωή ξεκίνησε σε κάποιο μοναστήρι της Βοιωτίας και τους πρώτους μήνες οι γονείς της την επισκέπτονταν τακτικά για να δουν αν είναι καλά. Ο Πέτρος Φυσσούν δεν έκανε ποτέ καμία δήλωση για την απόφαση της κόρης του. 

Στην συνέχεια, έδειχνε ικανοποιημένος που η κόρη του ακολούθησε τον δρόμο του Θεού και στεκόταν πάντα δίπλα της. Παρόλο που στην αρχή κάποιοι φίλοι της από το θέατρο προσπάθησαν να την εμποδίσουν να ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού, δεν τα κατάφεραν. Ήξερε καλά , διαβάζοντας τους μεγάλους Οσίους και Πατέρες, ότι μόνο κοντά στον Χριστό ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος.

Η νεαρή μοναχή ωστόσο δεν ξέχασε ποτέ τους γονείς της. Προσευχόταν για εκείνους από το νέο της μοναστήρι στην Εύβοια και βρισκόταν δίπλα τους, έστω για λίγο, όποτε εκείνοι την είχαν ανάγκη. 

 Συνεχίζει εκεί να ασκείται στον πνευματικό δρόμο και να δείχνει ένα διαχρονικό παράδειγμα τελείας αφιερώσεως.