Ο σκοπός και το όφελος της ανάγνωσης/αναμνημόνευσης των ονομάτων στην λειτουργία.
Ένας ιερομόναχος διάβαζε πολλά ονόματα μια μέρα και κουρασμένος αναρωτήθηκε: Σώζονται αυτοί που αναφέρω; Νιώθουν τίποτα; Αισθάνεται ο ουρανός ότι τώρα προσεύχομαι για εκείνους που έχουν εγκαταλείψει τη γη; Βοηθούνται οι νεκροί;»
Εκείνη τη στιγμή, κουρασμένος, έγειρε πίσω στον καναπέ του, έκλεισε λίγο τα μάτια του και, μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, σε κατάσταση εγρήγορσης, αλλά και κούρασης σώματος, σήκωσε τα μάτια του και είδε. .δες...ω, ω! Τι συμβαίνει εκεί? Αναρίθμητα πνεύματα των κεκοιμημένων, και μαζί τους οι άγιοι και οι άγγελοι. Και μπροστά στο θρόνο του Χριστού καθόταν, με το ωραιότατο ένδυμά της, η Υπεραγία Θεοτόκο και με το λαμπερό της πρόσωπο έδειξε τα πνεύματα, κοίταξε τον Χριστό και είπε: «Γιέ μου και Θεέ μου, μεσολαβώ για όλα αυτά! Λάβετε τις φωνές της Αγίας Σου Εκκλησίας!». Και τότε ο μοναχός άκουσε πώς όλοι οι νεκροί άρχισαν να ψάλλουν: «Μητέρα Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε, ω τίς χάριτος,(...), που γέννησες τον Σωτήρα των ψυχών μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου