Ο μεγαλύτερος συνωμότης ήταν ένας Νώε. Ένας φρικιότης, ένας μεγαλομανής, ένας ανάδρομος φονταμενταλιστής. Τι απαίσια ανοησία να φτιάχνεις ένα τεράστιο πλοίο στη μέση της ξηράς. Τι παράλογη ανοησία, που αντιφάσκει κατάφωρα με τα μετα-ανθρωπιστικά ιδανικά της ελίτ.
Αποστασιοποιούμαστε από τις ανεύθυνες αξιώσεις αυτού του ατόμου. Ντροπή για τον προοδευτικό, οικουμενιστικό και νεοανθρωπιστικό ορίζοντα. Ένα φρένο στην ακραία ανοχή.
Το μόνο πράγμα που είχε αυτός ο Νώε και δεν είχαν οι άλλοι ήταν ότι μιλούσε στον Θεό.
Φυσικά τον κορόιδευαν, τον ταπείνωσαν, τον κορόιδευαν.
Μέχρι που μια μέρα άρχισε να βρέχει.
Το τέλος.
(Η ιστορία επαναλαμβάνεται δραματικά).
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου