Η γριά έβαλε το δίχτυ από το πόδι της και το χοντρό παλτό της στην κρεμάστρα. Μόνο ο βασιλικός τον κράτησε όπως όταν μπήκε στο βαγόνι. Τον κράτησε έτσι για ώρες, ευγενικό, ήρεμο, υπομονετικό. Και αν άφηναν έξω τον βασιλικό, με τι θα τον αντικαθιστούσαν; Με τζιν, με Mall, με Iphone 15; Χρήματα, πισίνα, γιοτ. Και αν αφαιρέσουμε τον Θεό από τη γριά με βασιλικό, τι της δίνουμε σε αντάλλαγμα; Το παιδί μέσα μας; Κατάθλιψη και Xanax;
Το βαγόνι του τρένου γέμισε μυρωδιά βασιλικού. Είχαν ακόμη είκοσι λεπτά μέχρι την αναχώρηση. Η βροχή έσταζε στο παράθυρο. Η ηλικιωμένη κάθισε δίπλα μου, συνοδευόμενη από δύο νεαρές γυναίκες. Στο βαγόνι ήρθαν πολλοί από τη Μητρόπολη. Ήταν ατημέλητοι, κουνούσαν τις σκιές ή τις κάπες τους. Παντού, χέρια με βασιλικό.
Για να φτάσουν στην Αγία Παρασκευή οι άνθρωποι στάθηκαν κάτω από τον νυχτερινό ουρανό και το κρύο πρωινό του Οκτωβρίου στο Ιάσιο. Φέτος το προσκύνημα ξεκίνησε μια εβδομάδα νωρίτερα. Η βροχή δεν σταμάτησε ούτε τώρα, σχεδόν το βράδυ. Έκανε κρύο και μύριζε χειμώνα.
Τι δίνουμε αντί τής Αγίας από τη Μητρόπολη σε αυτούς που κρατούν τον βασιλικό ως το μόνο αληθινό στη μικρή, θλιβερή και ταραγμένη ζωή τους; Τους λέμε ότι ο Θεός δεν υπάρχει; Ότι όλα είναι δημιουργία του ανθρώπου που δεν είχε διαβάσει Δαρβίνο και Μαρξ;
Όταν τα χέρια δεν κουβαλούν πια βασιλικό στους δρόμους και στα σοκάκια, στα τρένα και στους σταθμούς, ο άνθρωπος θα είναι από καιρό νεκρός. Με άδεια εσωτερικά, θα περιηγηθούμε στους έρημους πλανήτες. Προς το πουθενά.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου