Η αγάπη είναι η αντανάκλαση της θεϊκής αγάπης στην ανθρώπινη καρδιά και η ακτινοβολία αυτής της αγάπης στον κόσμο. Η θεϊκή αγάπη, βρίσκοντας μια ψυχή ανοιχτή στον εαυτό της, εισχωρεί σε αυτήν σαν ακτίνα σε κρύσταλλο και τότε η ίδια η ψυχή γίνεται πηγή αόρατου φωτός. Η αγάπη αποκαλύπτεται στον άνθρωπο ως αληθινή ζωή, ως η μόνη ευτυχία, ως ανάσταση από τους νεκρούς, ως φωτιά,ζεσταίνοντας τον κόσμο και ανανεώνοντας την ψυχή, ως πυρήνα ύπαρξης και χαράς που δεν εκφράζεται με λόγια. Βιώνοντας την αγάπη, ένα άτομο θέλει να τη μοιραστεί με άλλους, να τη δώσει στους ανθρώπους.
Η αγάπη αποκαλύπτει σε ένα άτομο τον κόσμο γύρω του όχι μόνο σε κατάσταση πτώσης και αποσύνθεσης, μορφασμούς πόνου και σπασμούς θανάτου, αλλά και στην ομορφιά της μελλοντικής μεταμόρφωσης. Η αγάπη δίνει σε ένα άτομο ιδιαίτερη σοφία, την ικανότητα να βλέπει και να συλλογίζεται το σκοπό της θείας δημιουργίας. Ταυτόχρονα, η αγάπη είναι ταλαιπωρία για την ανθρωπότητα, η οποία δεν καθοδηγείται από τον Θεό, και επομένως στερείται την πραγματική ευτυχία.
Η αγάπη διευρύνει την καρδιά τόσο πολύ που κανείς δεν είναι στριμωγμένος σε αυτήν. Δίνει σε ένα άτομο την ευκαιρία να ξεφύγει από τους δικούς του ατομικούς περιορισμούς και, όπως λες, να ζήσει σε άλλους. Η αγάπη δεν αποδεικνύεται ποτέ δυστυχισμένη, δεν οδηγεί κανέναν σε απόγνωση και αυτοκτονία, δεν απογοητεύεται από κανέναν, αφού δεν γοητεύεται από κανέναν, αλλά βλέπει σε κάθε άνθρωπο, ό,τι κι αν ήταν, την εικόνα του Θεού. Ποτέ δεν ξεγελιέται στις προσδοκίες της, αφού δεν θέλει ούτε απαιτεί τίποτα από έναν άνθρωπο εκτός από την αιώνια σωτηρία του.
Επί του παρόντος, η ανθρωπότητα χάνει καταστροφικά την αγάπη. Φαίνεται ότι έχει ήδη ξεκινήσει μια εποχή παγετώνων στη γη, που μετατρέπει τον πλανήτη μας -το πνευματικό κέντρο του σύμπαντος- σε μια νεκρή έρημο. Ο κόσμος, χάνοντας την αγάπη, βυθίζεται στο λυκόφως και μετά αντιμετωπίζει μια νύχτα χωρίς να ξημερώνει. Η προσέγγιση του τελευταίου σταδίου της παγκόσμιας ιστορίας, ο αυξανόμενος κανονιοβολισμός αποκαλυπτικών καταστροφών, η ανάδυση ψεύτικων Χριστών συνδέονται άρρηκτα με την εξαθλίωση της αγάπης.
Χωρίς αγάπη, η πίστη γίνεται νεκρή και αδύναμη: το μόνο που μένει από αυτήν είναι η μορφή, όπως ένα σώμα χωρίς ψυχή. Η ελπίδα, που δίνει δύναμη να υπομείνουμε όλες τις θλίψεις και τις δοκιμασίες για χάρη του Βασιλείου των Ουρανών, εξαφανίζεται, αντικαθίσταται από βαρετή αδιαφορία, ένα αίσθημα καταστροφής και απελπισίας και συχνά απόγνωση. Αλλά δεν αρκεί για τις δαιμονικές δυνάμεις που έχουν τυλίξει τη γη στο δίχτυ τους για να καταστρέψουν την αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων: θέλουν να χλευάσουν την αγάπη, να τη διαστρεβλώσουν, να την ταπεινώσουν, να τη φτύσουν και να παρουσιάσουν αυτό που πάντα θεωρούνταν ντροπιαστικό και ποταπό. ως αγάπη, που είναι πάνω από τη ντροπή και όλους τους ηθικούς νόμους. Οι αποκρυφιστικές αιρέσεις που κηρύττουν μια τέτοια άσωτη αγάπη θεωρούν την αμαρτία δεισιδαιμονία και προκατάληψη και τη μη συμμετοχή σε όργια ως φοβίες ανάξιες για τον σύγχρονο άνθρωπο. Αν και οι οπαδοί τους χρησιμοποιούν συχνά τη λέξη «θεός», εννοούν με αυτήν το σκοτεινό πρόσωπο του Σατανά.
Ο Θεός, ο Ακατανόητος και Ανέκφραστος, στην ουσία Του το υψηλότερο από κάθε ορισμό και όνομα, ονομάζεται Αγάπη στην Καινή Διαθήκη. Όλες οι πράξεις του Θεού - από τη δημιουργία του κόσμου έως τη Δευτέρα Παρουσία - βασίζονται στην αγάπη. Η υψηλότερη εκδήλωση αγάπης είναι ο Σταυρός του Γολγοθά, στον οποίο ο Χριστός θυσίασε τον εαυτό Του για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Ο σταυρός έγινε σύμβολο της χριστιανικής πίστης, και όχι μόνο σύμβολο, αλλά η δύναμη και η νίκη του.
Σώζουν έναν άνθρωπο από τον αιώνιο θάνατο και τον κάνουν μέτοχο της θείας ύπαρξης - πίστη, ελπίδα και αγάπη - αυτά είναι τρία φώτα, από τα οποία το μεγαλύτερο είναι η αγάπη. Μετά το θάνατο δεν θα υπάρχει πίστη, θα αντικατασταθεί από την απόδειξη πνευματικών πραγματικοτήτων. Η ελπίδα θα εξαφανιστεί καθώς θα εκπληρωθεί: ένα άτομο θα λάβει αυτό που ήλπιζε και ακόμη ασύγκριτα περισσότερα. αλλά η αγάπη θα παραμείνει: θα είναι η βάση της επικοινωνίας με τον Θεό και της ενατένισης της άφατης θεϊκής ομορφιάς. Η αγάπη είναι η ασύλληπτη ενότητα της ψυχής με το Θείο και η πηγή της αιώνιας θέωσης. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν) _ _ _
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου