Αύριο η μνήμη
του Οσίου Συμεών του νέου Θεολόγου....
Τα ποιήματα του
κυριολεκτικά στάζουν μέλι
από την λαχτάρα που έχει για τον Χριστό....
Δεν ξέρω......
Τέτοια καψούρα
απουσιάζει και μεταξύ των ανθρώπων....
Προσωπικά
με συγκλονίζουν τα λόγια τούτα
και μια ντροπή με κατακλύζει
για την απουσία τέτοιας αγάπης
από την δική μου καρδιά.....
“Περιπατῶ καὶ καίομαι
ζητῶν ὧδε κἀκεῖσε/ καὶ οὐδαμοῦ τὸν ἐραστὴν εὑρίσκω τῆς ψυχῆς μου”.
“Ὦ ἀγάπη θεία, ποῦ Χριστὸν
περιέχεις; Ποῦ αὐτὸν κατακρύπτεις;"
“Πόθος γὰρ πόθον
ἀνάπτει/ καὶ τὸ πῦρ τρέφει τὴν φλόγα·”
“Σὲ γὰρ ὁρῶν τιτρώσκομαι
τὰ ἐντὸς τῆς καρδίας/
καὶ βλέπειν οὐκ ἰσχύω σε
καὶ µὴ βλέπειν οὐ φέρω·/
ἀπρόσιτον τὸ κάλλος σου,
ἀμίμητον τὸεἶδος,/
ἀσύγκριτος ἡ δόξα σου,
καὶ τίς ποτέ σε εἶδεν/
ἢ τίς ἰδεῖν σε δυνηθῇ ὅλον, σέ, τὸν Θεόν μου;"
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου