Η ιστορία που πρόκειται να πω είναι δύσκολο να την πιστέψω, αλλά την είδα. Και επιπλέον, αυτό που συνέβη δεν μου φαίνεται παράξενο...

Η ιστορία που πρόκειται να πω είναι δύσκολο να την πιστέψω, αλλά την είδα. Και επιπλέον, αυτό που συνέβη δεν μου φαίνεται παράξενο...

ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ

Αυτό συνέβη πριν από τρία χρόνια. Ο παππούς πήγαινε πάντα στην εκκλησία μας· το όνομά του ήταν Alexey Mikhailovich Gorokhov. Η γυναίκα του Μαρία πέθανε πριν από 15 χρόνια και από τότε ζει μόνος.

Η Σαρακοστή πλησίαζε, ο Alexey Mikhailovich αρρώστησε και εισήχθη στο περιφερειακό νοσοκομείο. Δυστυχώς οι γιατροί δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα. «Ο Alexey Mikhailovich πέθανε», αυτό μας είπαν οι γιατροί και διαπίστωσαν τον θάνατό του.

Ο νεκρός μεταφέρθηκε στο Almetyevsk, στο νεκροτομείο της πόλης. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, ο παθολόγος παρατήρησε ξαφνικά ότι το σώμα... έδινε σημεία ζωής. Έστειλε επειγόντως τον Αλεξέι Μιχαήλοβιτς στην εντατική - και την επόμενη μέρα ο παππούς συνήλθε. Και μετά ζήτησε να καλέσει έναν ιερέα να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.

Μετά το μυστήριο της Εξομολόγησης και την υποδοχή των Ιερών Μυστηρίων του Χριστού, ο Alexey Mikhailovich μοιράστηκε με τον ιερέα αυτό που είδε μετά τον «θάνατό» του. Και είδε τη γυναίκα του Μαρία, που τον κοίταξε σιωπηλή και έφυγε. Την επόμενη στιγμή, ο Alexey Mikhailovich είδε πολλούς ανθρώπους στην άκρη ενός τεράστιου φλεγόμενου λάκκου. Οι άνθρωποι έπεσαν εκεί κατά εκατοντάδες. Υπήρχαν κραυγές και βάσανα παντού. Ξαφνικά δύο νεαροί με λευκά ρούχα πλησίασαν και είπαν: «Είναι πολύ νωρίς για να είσαι εδώ. Πηγαίνετε και μετανοήστε. Έχετε τρεις μέρες» και μετά ο Αλεξέι Μιχαήλοβιτς ξύπνησε στο νεκροτομείο.

Και μια μέρα αφότου ο ιερέας δέχτηκε την ομολογία του, πληροφορηθήκαμε ότι ο Αλεξέι Μιχαήλοβιτς είχε πεθάνει - και αυτό ήταν ήδη πραγματικός θάνατος. Τρεις μέρες μετά το ασυνήθιστο όραμά μου.

Αργότερα μίλησα με την κόρη του και μου είπε την ιστορία ότι ο πατέρας μου, όταν ήταν πολύ μικρός, δούλευε ως οδηγός ταξί για το NKVD και μετέφερε κρατούμενους στην εξορία. Ένας παγωμένος χειμώνας, μετέφερε μια ηλικιωμένη απωθημένη μοναχή, ήταν ελαφρώς ντυμένη και είχε παγώσει. Τότε ο πατέρας της την σκέπασε με το παλτό του από δέρμα προβάτου, που της έσωσε τη ζωή. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, η μοναχή υποσχέθηκε να προσευχηθεί για αυτόν.

Η κόρη ήταν σίγουρη -και είμαι σίγουρος- ότι με τις προσευχές της δόθηκε στον Αλεξέι Μιχαήλοβιτς αυτές τις τρεις μέρες. Για να μετανοήσετε, να κοινωνήσετε και να πάτε στην αιώνια ζωή ως αληθινός Χριστιανός.

Το γεγονός ότι αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής μου φαίνεται συμβολικό. Άλλωστε η νηστεία είναι ώρα προσευχής, μετανοίας και καλών πράξεων. Και για τις καλές πράξεις, με την εντολή του Θεού, ακόμη και ο θάνατος υποχωρεί για να μας δώσει χρόνο για μετάνοια.

Ιερέας Dmitry Konychev, πρύτανης της Εκκλησίας της Μεσολάβησης της Υπεραγίας Θεοτόκου, σελ. Άνω Ακτάς (Ταταρστάν)