Μια μέρα, ο ιερέας που εκτελούσε το μυστήριο του γάμου σέ νεαρό ζευγάρι είπε τα εξής λόγια:

 Μια μέρα, ο ιερέας που εκτελούσε το μυστήριο του γάμου σέ νεαρό ζευγάρι είπε τα εξής λόγια:

«Η ζωή στο γάμο είναι σαν να πλέεις στη θάλασσα, όπου δεν φυσάει πάντα καλός άνεμος, υπάρχουν ηρεμίες, καταιγίδες, ακόμη και τυφώνες. Και στην ιστιοπλοΐα σε αυτή τη θάλασσα, όχι μόνο η χαρά περιμένει τους συζύγους, αλλά και δοκιμές. Αλλά αν οι νέοι ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο με τον Θεό, τότε δεν φοβούνται τίποτα».

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον γάμο όχι ως αμοιβαία επιβάρυνση του άλλου, αλλά ως ένα εύκολο και ευχάριστο ταξίδι σε ένα πικνίκ. Αυτός είναι ο λόγος για τα περισσότερα διαζύγια. Όταν προκύπτουν δυσκολίες, οι σύζυγοι δεν είναι έτοιμοι για αυτές. Αυτός είναι ο λόγος που οι «πολιτικοί γάμοι» είναι τόσο συνηθισμένοι τώρα, ή απλά, η συμβίωση, καμία ευθύνη, απλώς κοινές απολαύσεις, και αν δεν σας άρεσε, τράπηκαν σε φυγή.

Η ζωή σε μια τέτοια «ένωση» θυμίζει βόλτα με τρόλεϊ, όπου μπορείς να κατέβεις σε κάθε στάση. Στο γάμο, οι σύζυγοι πίνουν ένα κοινό φλιτζάνι ως σημάδι ότι όλες οι χαρές και οι λύπες θα μοιραστούν εξίσου. Τα στέφανα που κρατούνται πάνω από τα κεφάλια των νεόνυμφων είναι τα στέφανα του μαρτυρίου, με τα οποία στεφανώνονται για να βαδίσουν μαζί αυτό το μονοπάτι μέχρι το τέλος.

Αν και δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι ο γάμος είναι μια πλήρης λύπη, αποκαλύπτει στον άνθρωπο πολλές χαρές, και αυτή τη χαρά που είναι απρόσιτη σε έναν μόνο άνθρωπο. Αλλά σε σύγκριση με ένα άτομο που δεν είναι οικογενειακό, μπορεί να είναι πιο δύσκολο για έναν οικογενειάρχη. Πρέπει να προσαρμοστείς, να συνηθίσεις τον χαρακτήρα ενός άλλου ανθρώπου και φυσικά να δουλέψεις πάνω στον δικό σου χαρακτήρα. Ο γάμος μπορεί να ονομαστεί μοναστήρι στον κόσμο. Και μπορεί να πει κανείς περισσότερα: όχι σε κάθε μοναστήρι πρέπει να ταπεινωθείς όπως μερικές φορές ταπεινώνεσαι στο γάμο.

Ο γάμος είναι η αγάπη δύο ανθρώπων ο ένας για τον άλλον και πολύ συχνά η αγάπη που έχουν οι νέοι στην αρχή του ταξιδιού τους δίνεται εκ των προτέρων, ως δώρο Θεού, χωρίς κανένα κόπο. Πώς ένας άνθρωπος που μόλις ήρθε στην εκκλησία λαμβάνει μερικές φορές το δώρο της θερμής προσευχής, της αγάπης για τον Θεό χωρίς μακροχρόνιους αγώνες. Και το καθήκον μας είναι να ζεστάνουμε αυτό το δώρο και να παλέψουμε για αυτό.

Η αγάπη είναι φωτιά, και πρέπει να συντηρείται συνεχώς και να προστίθενται κορμοί. Η οικογενειακή ζωή είναι μια καθημερινή μάχη για την αγάπη και ο νικητής λαμβάνει μια ανταμοιβή - οικογενειακή ευτυχία.

Αρχιερέας Πάβελ Γκουμερόφ