Σήμερα είναι τα γενέθλια του πατέρα μου. Ιερέας Ιωάννη Ιστράτη. Από αυτόν έμαθα την ιεροσύνη στο θυσιαστήριο από τριών ετών.
Είναι ένας άνθρωπος τεράστιας ευγένειας, ανεπιτήδευτος, με μια καλοσυνάτη ταπεινοφροσύνη στο πρόσωπό του. Ο άνθρωπος που δεν άκουσα ποτέ να κρίνει ή να κουτσομπολεύει κανέναν. «Αφήστε τους ανθρώπους ήσυχους, σταματήστε να κρίνετε». Είμαι αιχμηρός, επικριτικός, μεταρρυθμιστής, κοφτερός σαν πέτρα, δυσαρεστημένος. Είναι διαρκώς ευγενικός, ευγενικός και ευγενικός.
Είναι ο ήρωας των μωρών του χωριού. Τριγυρνάει με ψωμάκια, λουκουμάδες, πίτες κατά εκατοντάδες στο μπαούλο. Τα παιδιά τον ξέρουν από μακριά. Στριξίματα και τσιρίσματα: παρεντεεεεεε. Ο μπαμπάς σταματάει το αυτοκίνητο και τα δίνει σε όλους. Και ούτω καθεξής.
Το Πάσχα, στη Valea Seaca, όλες οι οικογένειες φέρνουν ένα πάσχα για την Εκκλησία και ένα για τον εαυτό τους. Ο μπαμπάς γεμίζει το μπαούλο με δημητριακά και το πάει σε όλους τους φτωχούς του χωριού. Το Πάσχα μαζί μας είναι ένα τεράστιο ζαχαροπλαστείο από ψωμί στο φούρνο με τυρί στη μέση και σταφίδες, που τρώτε για μια εβδομάδα.
Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος στη Θεολογική Σχολή στο Νεάμτς. Έχει πολλές γενιές ιερέων που τον αγαπούν και πήγαν σχολείο μαζί του και αρκετούς ιεράρχες.
Σχηματίστηκε στην αγκαλιά του Ιερέα Συνταγματάρχη Ioan Istrati, στο Prâul Pântei, στο Valea Bistriței, όπου υπάρχει η θαυματουργή εικόνα της Μητέρας του Θεού.
Αγαπούσε τον π. Κλεόπα, και ο άγιος γέρος ιεροκήρυκας του έστελνε πάντα κάθε λογής κόσμο για να τους βαφτίσει στο όνομα της Αγίας Τριάδας ή να τους κατηχήσει. Έχει φίλους ερημίτες βαθιά στα βουνά. Γνωρίζει χιλιάδες ιερούς τόπους κρυμμένους στα μπουντρούμια.
Στα ιερά κάθεται ταπεινά μεταξύ των τελευταίων. Ας σταθούν μπροστά οι μπέργκερ που ήταν μαθητές του. Είναι ταπεινός, γαλήνιος, χαμογελαστός. Χαμογελαστός ουρανός. Είναι σαν ελάφι, φεύγει από τα μεγαλεία και την υπερηφάνεια σαν τον κακό.
Αγαπούσε και γνώριζε τον Πατριάρχη Ιουστίνο, τον Στανιλόα, τον Ελιάνο, τον Γαλέριο, τον Ιουστίνο Πάρβου, τον Μπαρτολομέου. Τιτάνες.
Ομολογούσε την κυρία του ρουμανικού πολιτισμού, Μοναχή Benedicta Bușulenga, για 6 χρόνια.
Είναι μιας φυσικότητας της ζωής, μιας φυσικότητας αγάπης που είναι αδύνατο να παραποιηθεί.
Σε όλη του τη ζωή αγαπούσε τη Λειτουργία και η Λειτουργία τον αγαπούσε, δηλαδή τον Χριστό που δόθηκε στον κόσμο στον Σταυρό.
χρόνια πολλά σε αγαπώ
P.S. Στην εικόνα είναι η θαυματουργή εικόνα Προδρομίτσα, από το Pârâul Pântei, Neamț.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου