Στο Γιαροσλάβλ, μετά από αυτόν τον πόλεμο, πέθανε ο επίσκοπος Tikhon, ο γιος του LEV TIKHONIROV μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος της Λαϊκής Βούλησης , ένας από αυτούς που αποφάσισαν την τύχη του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β' το 1881. Ο επίσκοπος Τίχων έζησε σε αυτή την πόλη τα τελευταία 15 χρόνια ως απομόνωση, στη φτώχεια, σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο. Έφευγε από το σπίτι μόνο μία φορά κάθε λίγα χρόνια: για εκλογές στις σοβιετικές αρχές. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μια μέρα περίμενα πολλή ώρα στην κουζίνα να τελειώσει η μοναχική του προσευχή για να μπορέσω να τον δω. Πραγματοποίησε το κατόρθωμα της προσευχής εντελώς μόνος.
Όταν πέθαινε, είπε: «Θα πάω σπίτι » . Θυμάμαι ότι πάνω από το τραπέζι στο οποίο με κέρασε τσάι υπήρχαν φωτογραφίες όλων των συγγενών και φίλων του και του σπιτιού του στο Ζαγκόρσκ. Με εντολή του πατριάρχη, η κηδεία του τελέστηκε από έναν τοπικό επίσκοπο, ο οποίος είπε στο τεράστιο πλήθος που συγκεντρώθηκε: «Ζούσαμε μαζί σας σε αυτή την πόλη και δεν ξέραμε τι είδους λυχνάρι ήταν κρυμμένο σε αυτήν».
Ίσως κάποιος ρωτήσει γιατί το κλείστρο; Η αγάπη για τους ανθρώπους δεν αναιρεί την έρημο, και ίσως κάθε άτομο χρειάζεται τουλάχιστον λίγη έρημο για να ενισχύσει την αγάπη. «Η έρημος ακούει τον Θεό », είπε ο ποιητής. « Και το αστέρι μιλάει στο αστέρι » . Στην αρχή του πολέμου ζούσε μαζί μας ο π. Βλαντιμίρ Κριβολούτσκι. Όλη μέρα ήταν δημοσίως, ανάμεσά μας: έκανε ειρήνη, μάλωνε, χάρηκε, φρίκαρε. Και μόλις πήγε για ύπνο, πήρε το κομπολόι του Ντιβέγιεβο στα χέρια του και κάλυψε το κεφάλι του με μια κουβέρτα. Προφανώς, και αυτός τελικά έφευγε «στην εσωτερική έρημο».
Στην έρημο μπορείς να δεις την αιωνιότητα, αλλά το Bp. Ο Ιγνάτιος (Μπριαντσάνινοφ) είπε ότι πρέπει «να κοιτάξουμε στην αιωνιότητα πριν εισέλθουμε στις αμέτρητες περιοχές της » .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου