«Υπήρξε μια στιγμή που συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλό, ότι δεν μπορώ να είμαι χαρούμενη, ότι ό,τι και να κάνω δεν μου βγαίνει καλά και ότι όσο σκληρά και αν προσπαθώ και όσο φιλόδοξη κι αν είμαι και όσο προσεύχομαι, καταλήγω να κάνω κάτι που με στεναχωρεί, που με κάνει να ντρέπομαι, που με κάνει να ντρέπομαι.
Επέστρεψα στην εκκλησία αργά αφού έζησα πολύ και βαθιά σε αυτόν τον κόσμο, γεύθηκα όλους τους πόνους, όλες τις απελπισίες του, αλλά και όλη του την καλοσύνη, την ομορφιά του, σιγά σιγά, όσο μπορούσα, αλλά γεύτηκα όλες τις διαστάσεις της ανθρώπινης δημιουργίας. Και ήμουν ήδη απελπισμένη που δεν υπήρχε καλό."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου