Θα ζήσω λίγο ακόμα...
Η μητέρα μου, η Βασιλίσα Βλαντιμίροβνα, αρρώστησε από μια γυναικεία ασθένεια. Μετά τη δεύτερη γέννησή της, άρχισε να αιμορραγεί έντονα. Ο πατέρας μου, ο Νικάνωρ Αφανασίεβιτς, την πήγε αρκετές φορές στο Μπόλχοφ για να δει γιατρούς. Την παρακάλεσε και της είπε: «Πάρε την αγελάδα, το άλογο. Θα σου τα δώσω όλα, απλώς θεράπευσέ με».
Οι γιατροί την περιέθαλψαν, αλλά όλα ήταν μάταια. Πρότειναν μια επέμβαση, αλλά εκείνη αρνήθηκε. «Αυτός είναι ο θάνατός μου », είπε. «Προτιμώ να πεθάνω χωρίς επέμβαση». Και άρχισε να προετοιμάζεται για τον θάνατο. Λυπόταν τα παιδιά. Κατά την πρώτη της γέννα, γέννησε δίδυμα και μετά εμένα. Έτσι, μας έκανε τρεις. Έραβε φορέματα και πουκάμισα, ετοίμασε τα πάντα και είπε στον άντρα της: «Πήγαινέ με στον πατέρα Γέγκορ. Ας ακούσει την εξομολόγησή μου και ας μου δώσει τη Θεία Κοινωνία. Και μετά θα πεθάνω».
Από το χωριό μας, το Ρογκόζιν, μέχρι το Σπας-Τσεκριάκ, δεν είναι ούτε τρία μίλια. Ο πατέρας έδεσε το άλογο και οδήγησε. Έφτασαν στο σπίτι του ιερέα. Έδεσε το άλογο στον φράχτη και πήγε στον πατέρα Γέγκορ. «Σου έφερα τη γυναίκα μου, ετοιμαζόταν να πεθάνει. Οι γιατροί πρότειναν να γίνει εγχείρηση, αλλά αρνήθηκε. Μου είπε να σου την φέρω για να κοινωνήσει πριν πεθάνει ». Ο πατέρας Γέγκορ βγήκε έξω, την κοίταξε και είπε: «Γιατί να πεθάνει εκεί, θα ζήσει εκατό χρόνια». Και της είπε να την πάει στην εκκλησία. Ο πατέρας την έφερε εκεί, την κάθισε σε ένα παγκάκι και μετά ο πατέρας Γέγκορ ήρθε. Έβγαλε ένα χοντρό βιβλίο από την Αγία Τράπεζα και το ξεφύλλισε για πολλή ώρα πάνω από το κεφάλι της μητέρας μου, ψάχνοντας για τις σωστές προσευχές. Τελικά, βρήκε μία και άρχισε να διαβάζει. Διάβασε για πολλή ώρα και, αφού τελείωσε την προσευχή, το ράντισε με αγιασμό αρκετές φορές. Στη συνέχεια έριξε αυτό το νερό σε ένα μπουκάλι και είπε τι έπρεπε να γίνει στο σπίτι. Στο σπίτι, η μητέρα μου ζέστανε έναν κουβά με νερό, έριχνε αγιασμό μέσα και έκανε μπάνιο κάτω από τα εικονίσματα. Σύντομα η αιμορραγία της σταμάτησε...
Πέρασαν τριάντα χρόνια, ή ίσως και σαράντα, όποιος τα μετρούσε, και η ιστορία με τη μητέρα μου σχεδόν επαναλήφθηκε. Όλα αυτά τα χρόνια θυμόταν ότι ο πατέρας Γέγκορ είχε προφητεύσει ότι θα ζούσε μέχρι τα εκατό, και δεν φοβόταν τίποτα. Και ξαφνικά αρρώστησε και έγινε τόσο αδύναμη που δεν είχε τη δύναμη να σηκωθεί από το κρεβάτι. «Λοιπόν, αυτό είναι το τέλος μου», μας είπε. «Προετοιμάστε με για θάνατο». Και τότε είδε ένα υπέροχο όνειρο ότι είχε έρθει στο Σπας-Τσεκριάκ, και δεν υπήρχε βδέλυγμα και η ερήμωση όπως τώρα, αλλά όλα ήταν όπως πριν. Καθαριότητα, τάξη παντού και μια πέτρινη εκκλησία. Μπήκε εκεί μέσα, και εκεί ήταν ο πατέρας Γέγκορ που στεκόταν στις Βασιλικές Πύλες. Την αναγνώρισε και ρώτησε: «Και εσύ, Βασιλίσα, γιατί είσαι εδώ;» Και του είπε: «Εγώ, ο πατέρας Γέγκορ, πεθαίνω». - «Και κοιτάς εκεί πέρα, στη γωνία, καίγεται το κερί σου;» Κοίταξε εκεί που της έδειξε ο ιερέας, είδε ότι το κερί έκαιγε ακόμα και είπε: «Καίει, πάτερ Γέγκορ, αλλά έχει μείνει μόνο λίγο.» - «Και παίρνεις ένα άλλο κερί και το βάλεις.» Του πήρε το κερί, το έβαλε και αυτό έγινε μεγαλύτερο.
Η μαμά ξύπνησε χαρούμενη, η ασθένεια είχε περάσει. Από τότε και στο εξής, άρχισε να λέει σε όλους: «Θα ζήσω λίγο ακόμα. Ο πατέρας Γιέγκορ μου έδωσε ένα κερί, τώρα είναι μεγάλο». Αυτό συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και η μαμά έζησε μέχρι το 1972. Πέθανε στα 99 της, μόλις ένα χρόνο πριν από την ημερομηνία που είχε υποδείξει ο πατέρας Γιέγκορ.
Σινκάρεβα Μαρία Νικανόροβνα,
Χωριό Ρογκόζινα, περιοχή Μπολχόφσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου