«Ένας γέρος ἀγρότης εἶχε στούς ὤμους του μιὰ ὁλόκληρη ἀγελάδα καί περπατοῦσε μ' αὐτό τό βάρος χωρίς να φαίνεται ὅτι τοῦ κάνει καμμιά ἐντύπωσι. Ὅταν τόν ρώτησαν, λοιπόν, πῶς μποροῦσε καί κρατοῦσε αὐτό τό βάρος, ἐκεῖνος ἀπάντησε:
-Έχετε δίκιο νά ἀπορῆτε, ἀλλά αὐτή τήν ἀγελάδα τήν ἔπαιρνα στούς ὤμους μου ἀπό τότε πού ἦταν νεογέννητο μοσχαράκι κάθε μέρα. Ἔτσι, συνήθισα στο βάρος της, διότι κάθε μέρα γινόταν λίγο, πολύ λίγο βαρύτερη.
Ἔτσι καί ἡ συνείδησι τοῦ ἀνθρώπου. Ἀρχίζει βαστώντας τή μικρή τύψι καί ὕστερα ἀπό καιρό βαστα τίς πιό φριχτές, χωρίς νά αἰσθάνεται το παραμικρό βάρος»
Βιβλιογραφία.Αρχιμανδριτης Ιωάννης Κωστώφ.
ΒΑΛΣΑΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου