《Ὁ σεβαστός του πόθος ἱκανοποιεῖται, ἐπὶ τέλους, μὲ τὴν μετάβασή του στὸ Ἅγιο Ὅρος, ὅπου κείρεται μοναχὸς στὴν Ἱ. Μ. Διονυσίου, σὲ ἡλικία 26 ἐτῶν. Ἀπὸ τότε καὶ ἐπὶ 35 περίπου ἔτη, συνεχῶς, μέχρι καὶ τὴν κοίμησή του (+14 Ἰουλίου 1809), ὁ μοναχὸς Νικόδημος, πλέον, ἐπιδίδεται σὲ ἕνα τεράστιο ἔργο: μελετάει τοὺς κώδικες ἀπὸ τὶς Βιβλιοθῆκες τῶν Μονῶν, ἑρμηνεύει τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας – τὸ «Πηδάλιο» εἶναι δικό του ἔργο- καὶ ἐκδίδει συγγράμματα τῶν Πατέρων σὲ γλῶσσα κατανοητὴ γιὰ τὸν λαό, μὲ σύντομη εἰσαγωγὴ καὶ τὶς ἀπαραίτητες ἑρμηνευτικὲς ἐξηγήσεις. Ἐπίσης, διορθώνει ἀπὸ τυχὸν λάθη καὶ ἀποκαθαίρει χειρόγραφα, λ.χ. τῆς «Φιλοκαλίας», τοῦ «Εὐεργετινοῦ», «Περὶ συνεχοῦς Θείας Μεταλήψεως», καὶ τὰ συμπληρώνει. Παράλληλα, συντάσσει πλῆθος ἄλλων συγγραμμάτων μὲ συμβουλευτικὸ καὶ ποιμαντικὸ περιεχόμενο》
..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου