ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΤΩΝΙΟ ΑΡΙΖΟΝΑΣ Η.Π.Α

Αγαπητοί συνεργάτες του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ.» καλή κι ευλογημένη νέα χρονιά.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα προσκύνημα, πού πραγματο­ποίησα μόνη μου τον περασμένο "Οκτώβρη στον Άγιο Αντώνιο στην Αριζόνα των Η.Π.Α.. Ξεκίνησα από Βοστόνη και μετά από 6 ώρες πτήση έφθασα στην πρωτεύουσα της Αριζόνας, τη πό­λη PHOENIX Προηγουμένως, είχα­με συνεννοηθεί τηλεφωνικά, αν μπορούν να με φιλοξενήσουν γιο 2 μέρες κι αν θα ήταν δυνατόν να δω τον γέροντα Έφραίμ τον ιδρυ­τή της Ιεράς Μονής. Ή μεγαλύτε­ρη μου όμως επιθυμία ήταν να δω και τον κ. Καβαρνό, που είχα γνω­ρίσει τα προηγούμενα χρόνια στη Βοστόνη.
Έφυγα με πολύ κρύο κι άστατο καιρό, ενώ στην Αριζόνα ή θερμο­κρασία ήταν γύρω στους 35c . Στο αεροδρόμιο με περίμενε το ταξί της Ιεράς Μονής, το όποιο με μετέφερε μέχρι το μοναστήρι. Εύκολα το διακρίνει κανείς, διότι είναι άσπρο με πολλούς σταυρούς και κομποσκοίνια στο παρμπρίζ.
Ό PHOENIX είναι μια απλή πόλη των Η.Π.Α με τεράστιους δρόμους και ελάχιστη κίνηση —σε σχέση με την Αθήνα— αραιοκατοικημένη και με πολλούς φοίνικες (εξ ου και το όνομα της) Το κλίμα της είναι ζεστό και πολύ ξηρό. Βρέχει μόνο 2-3 φορές τον χρόνο. Οι γιατροί συχνά συμβουλεύουν τους αν­θρώπους, πού υποφέρουν από αρ­θριτικά, ρευματισμούς, πόνους μέ­σης κ.ά. να μείνουν εκεί λίγο καιρό για θεραπεία. Υπάρχουν και πολ­λοί Ινδιάνοι εκεί. Εύκολα τους ξε­χωρίζεις από τα χαρακτηριστικό τους. 'Η διαδρομή μέχρι το μονα­στήρι είναι περίπου μιάμιση ώρα. Αφού τελειώσει ή πόλις, αρχίζει ή έρημος. Μία έρημος διαφορετική από του Σινά ή του Ιορδάνη. Εκεί, υπάρχει λίγη χαμηλή βλάστηση καθώς επίσης και οι τεράστιοι χαρακτηριστικοί κάκτοι (πού μου θύμισαν (LUKY LOOK). Τα ράντζα διαδέ­χονται το ένα το άλλο και απίστευ­τα μεγάλες φόρμες με άλογα, αγε­λάδες κ.ά. Υπάρχουν επίσης και τεράστια εργοστάσια κυρίως των μεγάλων εταιριών με είδη σπιτιού και ένδυσης. Σ' αυτούς τους επαρ­χιακούς δρόμους είμαστε σχεδόν μόνοι μας. Σ' αυτά τα εργοστάσια το ταξί αφήνει συνήθως τους προ­σκυνητές για τα ψώνια τους. Και ξαφνικά, στη μέση του πουθενά, βλέπεις μία όαση με πυκνή ψηλή βλάστηση κι όλων των ειδών τα δέντρα. Είναι το μοναστήρι. Τα έχασα. Τόση βλάστηση μέσα στην έ­ρημο! Μπήκαμε κατ' ευθείαν στον κήπο και με οδήγησαν στο πρώτο κτίριο όπου βρίσκεται ή βιβλιοθή­κη. Νόμιζα πώς είχα φέρει κατάλ­ληλα ρούχα μαζί μου, μα εκεί τα πράγματα ήταν πιο αυστηρό απ' ότι είχα συνηθίσει. Ή φούστα έπρεπε να φθάνει όταν αστράγαλο και τα μανίκια μέχρι την παλάμη. Το μαν­τήλι στο κεφάλι το έβγαζες μόνο στον ύπνο. Και πάντα μιλούσες χα­μηλόφωνα. Με οδήγησαν στον ξε­νώνα. Ένα κτίριο πιο κάτω με υ υπνοδωμάτια των 5 περίπου κρεβατιών, με κοινή κουζίνα κι ένα δωμάτιο με τα πλυντήρια, σιδερωτήρια κ.λπ. Αφού τακτοποιήθηκα, περιπλα­νήθηκα για λίγο στον αχανή κήπο της Ιεράς Μονής. Ήταν σαν πα­ραμύθι. Πεντακάθαρα πλακόστρω­τα δρομάκια, γάργαρα ποταμάκια, υπέροχες ξύλινες γεφυρούλες, μαρμάρινα σκαλιστά σύντριβα ν ία, μικροσκοπικά παγκάκια, πού καθόσουν ν' απολαύσεις τα πανύψηλα δέντρα- γύρω σου ακούγονταν μό­νο θρόισμα των φύλλων και το κελάηδημα των πουλιών, μικρών και μεγάλων.
Στο κέντρο περίπου βρίσκεται ο κεντρικός Ιερός Ναός του Αγίου Αντωνίου. Μεγάλος, καινούργιος Ιερός Ναός με υπέροχα μάρμαρα και εικόνες. Μέσα στον κήπο της Ιεράς Μονής τα διάφορα μονοπά­τια σε οδηγούν στα 6 παρεκκλή­σια, πού υπάρχουν τριγύρω. Το πα­ρεκκλήσι του Άγιου Ιωάννου του Προδρόμου, του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, του Αγίου Γεωργίου κ.ά. Ολοκαίνουργια μικρά εκκλη­σάκια από ξύλο και πέτρα, πού ξε­χωρίζουν γιο την αστραφτερή τους λάμψη. Όλος ο τόπος λάμπει από καθαριότητα και τέχνη. Υπάρχουν 50 περίπου μοναχοί. Περίπου μισοί είναι Έλληνες και μισοί Αμερικάνοι. Όλοι τους μι­λούν Ελληνικά. Ή Θεία Λειτουρ­γία γίνεται όλη στα Ελληνικά και συγκινήθηκα αφάνταστα με τους ξένους, πού υμνούν τον Θεό στην γλώσσα μας... ή προσπάθεια, πού καταβάλλουν είναι τεράστια. Στο ευρύτερο κήπο της Ιεράς Μονής υπάρχει οργασμός εργασιών. Μο­ναχοί μαζί με λαϊκούς σκάβουν, οργώνουν, καθαρίζουν, κτίζουν. κ.ά. Λεν μιλούν, μόνο λένε την ευχή· «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέη­σαν με". Την λένε ο δυνατά κι όλος ο τόπος γεμίζει από Χριστό.
Γύρω-γύρω υπάρχουν αμέτρη­τα δέντρα όπως ελιές, πορτοκα­λιές, λεμονιές, φοινικιές κ.ά.. Έχουν επίσης ένα τεράστιο λαχα­νόκηπο, απ' όπου προμηθεύονται τα απαραίτητα για την διαβίωση τους· κι όλα είναι φροντισμένα με τόση αγάπη. Σκεφτείτε πώς ενώ στην Ιερά Μονή υπάρχει τόση βλάστηση —διότι βρήκαν νερό— ένα μέτρο μακρύτερα είναι ή έρη­μος. Αδιανόητο! Ή μέρα των προσκυνητών αρχί­ζει στις 1π.μ. Ξυπνούσαμε από τον ήχο του τάλαντου και στις 1:30 π.μ. αρχίζει ή Θεία Λειτουργία μέχρι τις 4:30 π.μ. Μετά το τέλος, αμίλη­τα κι αθόρυβα ένας, ένας πέρναγε στο απέναντι κτίριο της τραπεζαρίας. 5 σειρές από τραπέζια υπήρ­χαν εκεί με το πρωινό μας, μόλις μας έδινε την ευχή του ο ηγούμε­νος. Τελειώνοντας, φεύγαμε πάλι ένας ένας, αφού μας σταύρωνε πάλι ο ηγούμενος για να πάμε στους ξενώνες για ανάπαυση μέ­χρι 0:30 π.μ..
Αφού τελείωνε ή κοινή ησυχία βγαίναμε έξω όλοι μας για να κά­νουμε κάποιο διακόνημα. Έκτος από τους μοναχούς στην υποδοχή, σπάνια έβλεπες μοναχό έξω. Κατό­πιν ξεκίναγε ή εξομολόγηση. Εγώ είχα ζητήσει να πάρω την ευχή του γέροντα Έφραίμ. Με είχαν γράψει δηλ. στον κατάλογο της ημέρας· όταν έφθασε ή σειρά μου, μπήκα μέσα κι αφού έβαλα μετάνοια είχα μία πεντάλεπτη συζήτηση μαζί του. Ήταν μικροσκοπικούλης και οι υποτακτικοί του τον πρόσεχαν σαν πολύτιμο θησαυρό. Παρά την προ­χωρημένη ηλικία του, το πρόσωπο του φαινόταν σαν μικρού παιδιού. Εντύπωση μου έκαναν το μάτια του. Ήταν τεράστια, ζωηρά κι έντονα. Ή διαύγεια του μυαλού του ήταν απίστευτη- έφυγα γρήγο­ρα· δεν ήθελα να τον κουράσω. Στις 11:30 π.μ. άρχιζε το γεύμα και μόλις τελειώναμε γυρίζαμε πί­σω στον ξενώνα ή την εξομολόγη­ση. Στις 3 μ.μ, άρχιζε ο εσπερινός και ή παράκληση. Στις 5 μ.μ. το δείπνο και μετά το απόδειπνο είχα­με λίγη ώρα μπροστά μας να ψωνί­σουμε κάτι από την Ιερά Μονή το πολύ μέχρι τις 7 μ.μ. διότι έπρεπε να κοιμηθούμε για να ξυπνήσουμε στις 1 π. μ. Αυτό ήταν περίπου το πρόγραμ­μα των προσκυνητών, διότι οι μο­ναχοί είχαν το δικό τους. Ή χαρά. μου ολοκληρώθηκε, αφού συνάντησα τον κ. Κωνσταν­τίνο Καβαρνό. Ή δεκάλεπτη συνο­μιλία μαζί του έδωσε και στους δύο μας απερίγραπτη χαρά· διαπί­στωνε ότι δεν τον ξεχάσανε οι δι­κοί του άνθρωποι και δόξαζε τον Θεό για το δώρο, πού του έκανε. Δύο μόνο μέρες έμεινα εκεί και μετά πάλι με το ταξί στα αεροδρό­μιο και πίσω στη Βοστόνη. Αυτή μου την εμπειρία ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, διότι γνωρίζω ότι λίγοι μπορούν να κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι. Ελπίζω να σας μετέ­φερα νοερά για Λίγο σ αυτόν, τον τόσον μακρινό για μας τόπο, όπου ένα Ελληνικό Ορθόδοξο Μονα­στήρι μεταλαμπαδεύει το φως του Αγίου Όρους στους Έλληνες, πού βρίσκονται μακριά μας αλλά και σε ξένους, πού αφήνουν την γλυκιά γεύση της αγνότητας να αγγίζει την καρδιά τους.
Με πολλή αγάπη για όλους σας Ελένη - Στυλιανή Τηνιακούδη