ΌΤΑΝ Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΒΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΘΕΟΔΟΥΛΟ ΤΟΝ ΑΠΛΟΝ.

Θεόδουλος ό απλούς

Ό Γέροντας μου διηγήθηκε για κάποιο μοναχό της Μονής μας, τον π. Θεόδουλο.

Διακονούσε στην κουζίνα. Ήταν άνθρωπος πολύ απλός και ολιγογράμματος. Ζούσε στην αφάνεια. Κανείς δεν ήξερε την εσωτερική πνευματική του ζωή-ούτε ό Αρχιμανδρίτης (= ό ηγούμενος). Εγώ όμως, σαν πνευματικός του πατέρας, ήξερα. Ήταν σιωπηλός. Ασχολείτο με την προσευχή του Ιησού.

Όλοι τον έβλεπαν να προσεύχεται με το κομποσκοίνι στο χέρι, χωρίς όμως να υποψιάζονται, τί γινόταν μέσα του. Είχε ασκηθεί στην προφορική προσευχή, σέ τέτοιο βαθμό, ώστε να πλησιάζει την εσωτερική προσευχή. Σπάνια εύρισκα την ευκαιρία να κουβεντιάζω μαζί του. Μα όταν αυτό συνέβαινε, μού έδινε μεγάλη παρηγοριά.

Κάποτε αρρώστησε. Τον έβαλαν στο νοσοκομείο της Μονής. Ήταν ή πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Εγώ τότε, επειδή εξομολογούσα τούς πατέρες του νοσοκομείου, βρήκα την ευκαιρία να τον επισκεφθώ. Τον ερώτησα αν χρειαζόταν κάτι. «Όχι, Γέροντα, τίποτα», είπε. Αργότερα τον ξαναρώτησα. 

Μου είπε: «Γέροντα, μήπως θα μπορούσα να έχω κάτι ξινό;». «Καλά», του είπα. Την επομένη ημέρα του έφερα δύο μήλα και δύο πορτοκάλια. Και χάρηκε πολύ!

Πόσο λίγα πράγματα χρειάζεται ό μοναχός! Όχι όπως στον κόσμο. Εκεί. σου δίνουν εκατομμύρια και πάλι δεν είσαι ευχαριστημένος: «Τόσο λίγα; Θέλω κι άλλα». Όλοι εκεί θέλουν να αρπάξουν. Έδώ, στο μοναστήρι, είμαστε ευχαριστημένοι με τα λίγα. Και τί χαρά πού δίνουν! Κάποια φορά τον ερώτησα:

-        Πώς είσαι, πάτερ;

-        Γέροντα, ή ζωή έδώ στην γη είναι ανιαρή!

-        Και που δεν είναι;

-        Εκεί. Εκεί ψηλά! είπε, δείχνοντας τον ουρανό.

-        Ναι, εκεί υπάρχει ή αληθινή ευτυχία. Τί καλά θα ήταν, αν ερχόταν κάποιος να σέ παραλάβει. Είσαι όμως έτοιμος;

-        Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν είμαι. Είμαι ό χειρότερος αμαρτωλός.

Την άλλη ήμερα τον ξαναρώτησα:

-        Μήπως χρειάζεσαι κάτι;

-        Όχι. Τίποτα. Ένα μόνο επιθυμώ, «του άναλύσαι και σύν Χριστώ είναι». 

Προσευχήσου για μένα, Γέροντα. Μπροστά μου ανοίγεται ένας μακρύς και άγνωστος δρόμος. Δώσε μου. Γέροντα, την ευλογία σου να αναχωρήσω!

-        Ό Θεός να σέ ευλογεί, τέκνον μου. Πήγαινε, με την ευχή μου. Και όταν θα στέκεσαι μπροστά στον θρόνο του Θεού, θυμήσου και έμενα, τον πνευματικό σου πατέρα.

-        Να είναι ευλογημένο. Θα σέ θυμάμαι. 'Αν θα βρίσκομαι εκεί πού λες.

-        Και βέβαια, θα βρίσκεσαι εκεί!

Σήμερα, ένας δόκιμος ήρθε τρέχοντας με τα νέα: εκοιμήθη ό π. Θεόδουλος. 

Πιστεύω ότι, βρίσκεται στα ουράνια σκηνώματα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ.ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ. ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΝΙΚΩΝΟΣ. 1931.