ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΜΟΥΝΑΖΟΥΣΩΝ ΜΑΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΡΤΟΚΩΣΤΑΣ.-«Μακαρία ή οδός, ή πορεύει σήμερον, οτι ήτοιμάσθη σοί τόπος άναπαύσεως».- 6

«Μακαρία ή οδός, ή πορεύει σήμερον, οτι ήτοιμάσθη σοί τόπος άναπαύσεως».

Ωστόσο τώρα πλέον, ή μέριμνά τους είναι να υπακούσουν σ’ αυτό πού ό Κύριος έχει επιλέξει για τήν έξοδό τους από τον επίγειο καί φθαρτό τούτο κόσμο, στις ουράνιες μονές, στα άφθαρτα καί αιώνια. Διαθέτοντας δηλαδή, ή γερόντισσα τής προσευχής, τά χαρίσματα τοΰ Αγίου Πνεύματος, το προορατικό, το διορατικό καί το ιαματικό καί με τήν παραχώρηση τής Θείας οικονομίας, πληροφορήθηκε το μαρτυρικό τρόπο εξόδου τους. Έτσι, στη ζωή τους, είχαν εφαρμογή τά λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Το έργο το όποιο έδωκάς μοι τετέλεκα, απομένει λοιπόν ό τής δικαιοσύνης στέφανος». Ώς έκ τούτου, δεν παραλείπει να προϊδεάσει τά τέκνα της ώς πνευματική μητέρα με τον παραμυθητικό λόγο: «Ό, τι γίνει, θα είναι διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, καί μην στεναχωριέστε, μόνο να προσεύχεστε να φύγουμε με μαρτυρικό θάνατο».

Ακόμη, θα ήταν παράλειψη, να μην αναφέρουμε, ότι μιλούσε έντονα για τήν ωραιότητα τοΰ παραδείσου, αλλά καί για τις ανησυχίες της, αφού ήδη διάβαινε το ογδοηκοστό έκτο έτος τής ηλικίας της. Τώρα εμείς, έλεγε, θα μπορέσουμε ν’ αντέξουμε το μαρτύριο;

Παράλληλα, προετοιμάζονται κατάλληλα με εξομολόγηση, αλλά καί με το εφόδιο τής αιωνίου ζωής, κοινωνώντας το Σώμα καί Αίμα τοΰ Ιησού Χριστού, καί δίδοντας ώς θυσία ευπρόσδεκτο στο Θεό, το καλύτερο θυμίαμα πού κρατούσε στο Ιερό, έχοντας στην καρδιά της τά λόγια τοΰ Θεού: «Μή φοβηθήτε από τών άποκτεινόντων το σώμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων άποκτεΐναι. Φοβήθητε δέ μάλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σώμα άπολέσαι εν γεέννη» (Ματθ. 10, 28).

Πολύ σύντομα, ή πρόρρηση τής γερόντισσας, για επικείμενο μαρτυρικό θάνατο θα επαληθευτεί. Πιο συγκεκριμένα, τήν 23η προς 24η Απριλίου τοΰ 2007, Δευτέρα προς Τρίτη πρωί, αδίστακτοι κακοποιοί σπάζουν τήν πόρτα τοΰ κελιού τής Γερόντισσας καί υποβάλλουν σέ διάφορα μαρτύρια τήν Γερόντισσα Μακρίνα καί τήν αδελφή Μακαρία. Καί έτσι, τις παραδίδουν στα χέρια τοΰ Θεού, αφού κατάφεραν με μαξιλάρι να τις στραγγαλίσουν.

Ή είδηση τοΰ θανάτου, έγινε γνωστή από τά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμη καί στο εξωτερικό, κάνοντας γνωστή τήν έξοδό τους από τήν παρούσα ζωή. Τά σώματά τους, υπέστησαν ακόμη ένα μαρτύριο, καθώς μεταφέρονται στην ια-τροδικαστική υπηρεσία Αθηνών για νεκροψία - νεκροτομή, για τά αίτια τού θανάτου. Τήν Κυριακή 29η Απριλίου 2007 αποδώσαμε φόρο τιμής καί ευγνωμοσύνης στα μαρτυρικά τους σώματα. Ό κόσμος δέ ήταν ασφυκτικά πολύς.

Διακόπηκε έτσι το έργο το όποιο εκτελούσαν καί τελειώθηκαν άδίκω θανάτω, χωρίς να πάψουν τά χείλη τους να δοξολογούν τον Θεό, αφού μετά τά φρικτά βασανιστήρια, αφήνουν τήν ψυχή τους να πετάξει στα ουράνια σκηνώματα, καί να ακουμπήσει στα χέρια Εκείνου, Τον οποίο επιθύμησαν καί ποθήσανε από τη νεότητά τους.

Είσήλθαν στη Βασιλεία τού Θεού, αφού παρέμειναν πιστές καί αφοσιωμένες μέχρι θανάτου στον Θεό καί το κυριότερο, εφάρμοσαν το λόγο τού Κυρίου: «Γίνου πιστός, άχρι θανάτου». Έγιναν δηλαδή μιμητές Ιησού Χριστού, προσευχόμενες καθ’ όλην τήν διάρκεια τοΰ μαρτυρίου τους, δίνοντας ή μία θάρρος στην άλλη, ενώ επιπροσθέτους προσεύχονταν για τούς κακούργους αναφωνώντας: «Πάτερ, άφες αύτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι» (Λουκ. 23, 34).

Έν τέλει, έγινε ή έπαλήθευσης του λόγου: «Μηδέν φοβού ά μέλλεις παθείν..., γίνου πιστός άχρι θανάτου, καί δώσω σοι τον στέφανον τής ζωής» (’Αποκ. 2, 10).

Σήμερα, οι μακαριστές μοναχές, κοσμούν ώς πνευματικά στολίδια τον παράδεισο, μετά των δικαίων, μαρτύρων καί οσίων, αφού δέχθηκαν καί βίωσαν τήν Αγάπη τοΰ Θεού, ό όποιος τούς έδωσε, λόγω τής ευαρέσκειάς Του, το μαρτυρικό θάνατο. Εξάλλου, αυτός ό θάνατος είναι δοξαστικός, γιατί ό φυσιολογικός ή κοινός θάνατος είναι χρέος όλων των μεταπτωτικών ανθρώπων. Αυτοί όμως, πού ευαρεστούν τον Θεό, τόσο πολύ υπερβαίνουν αυτό το κοινό χρέος τοΰ φυσιολογικού θανάτου, πού φεύγουν με βίαιο καί μαρτυρικό θάνατο.

Τώρα πλέον, αντικρίζοντας τήν δόξα τοΰ Θεού, αφού δεν πέθαναν, αλλά ζουν ανάμεσα μας, παρακαλούν καί πρεσβεύουν για τη δική μας σωτηρία, τοΰ σύμπαντος κόσμου, όλων όσων τις γνώρισαν, αλλά καί όσων τις γνωρίσουν μετά τήν έξοδό τους καί θα τις επικαλούνται με πίστη καί Αγάπη. Δυνάμεθα πλέον όλοι εμείς, να προσμένουμε βοήθεια για τά προς σωτηρία αιτήματα πού πέμπουμε στον Κύριο, αφού οι μακαριστές αυτές άγιες ψυχές διαθέτουν παρρησία στον Θεό καί μπορούν να πρεσβεύουν για μάς.