Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «Ό δρόμος γιά τήν Βασιλεία των Ούρανών είναι άργός καί σταθερός».

 Ό δρόμος από τό Γκολοσέγιεβο στο Κιτάγιεφ ήταν απίστευτα στενός. Εκεί όπου άρχιζαν τά δάση τού Κιτάγιεφ, ό δρόμος οδηγούσε σ’ έναν άπόκρημνο λόφο.

Σ’ αύτό τό σημείο, ένα στενό φαράγγι διέκοπτε τόν δρόμο κι ήταν άπαραίτητο γιά τούς ταξιδιώτες νά μπουν στό φαράγγι καί νά τό περάσουν.

Συνέβη κάποτε, ό Μητροπολίτης Φιλάρετος καί ό Αρχιμανδρίτης Λαυρέντιος, ό άντιπρόσωπος τού ήγουμένου τής Λαύρας νά βιάζονται νά περάσουν αύτόν τόν δρόμο γιά νά τακτοποιήσουν κάποιες επείγουσες υποθέσεις στό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια. Ακριβώς τήν στιγμή πού ή άμαξα τού Μητροπολίτη έφτασε στή μέση τού φαραγγιού, εμφανίστηκε ό π. Θεόφιλος πάνω στο «άρμα» του. Ό άμαξας του Δεσπότη νόμισε πώς ήταν κάποιος χωρικός αύτός πού πλησίαζε, κι άρχισε νά φωνάζη δυνατά.

«Έ, εσύ! Γύρνα πίσω! Γύρνα πίσω σου λέω!». Ό Μητροπολίτης άκούγοντας τίς φωνές του άμαξα, έβγαλε τό κεφάλι του έξω άπ’ τό παράθυρο καί ρώτησε: «Τί είναι;».

Αλλά μόλις είδε τόν Θεόφιλο να πλησιάζη, άμέσως κατάλαβε τί ήταν. «Ίβάν, σταμάτα!».

Ό άμαξας σταμάτησε τά άλογα καί ό Δεσπότης καί ό έκπρόσωπος τού ήγουμένου πήδηξαν έξω άπό τήν άμαξα.

Ό Θεόφιλος καθόταν στο κάρρο άκουμπώντας τούς άγκώνες του πάνω στο ραβδί του κι έκανε τόν κοιμισμένο.

«Θεόφιλε σήκω επάνω! Ατυχία πού μάς βρήκε», είπε ό Μητροπολίτης δυνατά, κι άρχισε να ξυπνά τόν μακάριο.

«Πώς! ’Ά! Έσύ είσαι άγιε Δέσποτα;».

«Μάλιστα! Γιατί ροχαλίζεις ταραχοποιέ; Κοίτα σέ τί μπελά μάς έβαλες».

Καί στ’ άλήθεια- ό μπελάς ήταν μεγάλος.

Η συνάντηση συνέβη στο πιό στενό σημείο τού δρόμου κι ήταν άδύνατον να στρίψει, ούτε ό ταύρος, ούτε ή άμαξα.

«Λοιπόν, τί θά κάνουμε τώρα;».

«Έ, κάτι θά κάνουμε» άπάντησε ήρεμα ό Θεόφιλος. 'Ωστόσο δέν ύπήρχε τίποτα άλλο να κάνουν άπό τό να ξεζέψουν τόν ταύρο.

Ό Δεσπότης τόν οδήγησε πίσω πάνω στον λόφο με τήν ράβδο του, ενώ ό άντιπρόσωπος του ήγουμένου καί ό Θεόφιλος, έσερναν πίσω του τό κάρο. Ό άμαξας δεν έλαβε μέρος σ’ αυτή τήν «επιχείρηση» γιατί κρατούσε τά άλογα.

Μετά άπό άρκετές προσπάθειες, ό δρόμος έλευθερώθηκε καί ό Δεσπότης μπόρεσε τελικά να συνέχιση τό ταξίδι του. Ξαναβρήκε τήν καλή του διάθεση καί στέλνοντας χαιρετισμό στόν Θεόφιλο φώναξε γελώντας:

«Κοίταξε ταραξία πόσο ίδρωτα έβγαλες άπό πάνω μας!» καί σκούπιζε τό καταϊδρωμένο του μέτωπο μ’ ένα μεγάλο μαντήλι.

Σύντομα μετά άπ’ αυτό τό επεισόδιο, φάρδυναν λίγο τόν δρόμο, άλλά όχι τόσο όσο έπρεπε κι έτσι οί ταξιδιώτες συνέχιζαν να περνούν μέ δυσκολία τό φαράγγι.

Επίσης μιά άλλη φορά, συνέβη να συναντηθούν ό μακάριος Θεόφιλος καί ό Μητροπολίτης, ακριβώς στο ίδιο σημείο. Παρ’ όλο πού μπορούσε αυτή τήν φορά να στρίψει ό Θεόφιλος, άρνήθηκε να τό κάνη. Ήταν σάν νάχη έρθει επίτηδες να φράξη τόν δρόμο τού Μητροπολίτη.

Ένας γερός καυγάς ξέσπασε ανάμεσα στόν άμαξα καί τόν Θεόφιλο. Ό π. Θεόφιλος έπέμενε ότι ήταν πολύ πιό δύσκολο γιά τόν ένα του ταύρο να στρίψη πρός τά πίσω, πάνω στόν λόφο, άπ’ ότι θά μπορούσαν τά τέσσερα άλογα τού Δεσπότη να γυρίσουν!

Άλλα καί ό άμαξας ήταν ανυποχώρητος.

«Ό Θεόφιλος έχει δίκιο», είπε ό Δεσπότης έπεμβαίνοντας στή σκηνή. «Θά μπορούσαμε να τού δώσουμε προτεραιότητα. Αλλά επειδή δεν είναι δυνατόν γιά μιά όμάδα άπό τέσσερα άλογα να γυρίσουν έδώ έπΐ τόπου, δείξε λίγη ευγένεια Θεόφιλε καί γύρνα πίσω τόν ένα σου ταύρο!»

Αλλά ό μακάριος παρέμεινε άμετάπειστος καί δέν σκόπευε να έκπληρώση τήν δεσποτική επιθυμία.

Ό Μητροπολίτης άρχισε να θυμώνη στά σοβαρά:

«Λοιπόν, τι θα γίνει μ’ εσένα; Θα πάψης να δοκιμάζης τήν ύπομονή μου;».

«Όχι, δέν θα πάψω, επειδή έσύ πρέπει να γυρίσεις πίσω κι όχι εγώ».

«Μά γιατί;».

«Γιατί έτσι!».

Ακριβώς εκείνη τή στιγμή κατέφθασε ένας καβαλλάρης έχοντας ένα μήνυμα από τήν Λαύρα γιά τόν Δεσπότη: «Ένας τεχνίτης έπεσε άπό τήν σκαλωσιά πού ήταν γύρω άπό τόν καθεδρικό Ναό τής Αγίας Σοφίας καί σκοτώθηκε.

Κρεμόταν στόν άέρα γιά πολλή ώρα πιασμένος άπό τό κιγκλίδωμα, άλλά δέν μπόρεσε να κρατηθή πιό πολύ κι έπεσε στο έδαφος», είπε ό άπεσταλμένος καί ζήτησε άπό τόν Δεσπότη έκ μέρους τού ήγουμένου τής Λαύρας άμεσες όδηγίες.

Ό ξαφνιασμένος Μητροπολίτης δεν μπορούσε ν’ άρθρωση λέξη• έκανε μόνον τόν σταυρό του καί διέταξε τόν άμαξα να πάη στην κορυφή του λόφου, να στρίψει καί να γυρίσει πίσω στήν Λαύρα. Ό Θεόφιλος δέν ήταν πιά εκεί. Μόλις έφτασε ό απεσταλμένος μέ τό μήνυμα, έστριψε πίσω καί έφυγε, έχοντας εκπληρώσει τήν άποστολή του.

Συναντήθηκαν καί πάλι γιά τρίτη φορά. Σ’ αυτή τήν συνάντηση, ό Θεόφιλος έπέστρεφε στο Κιτάγιεφ άπό τήν πόλη, όταν ή μητροπολιτική άμαξα τόν πρόφτασε καί τόν στρίμωξε σέ μιά άκρη τής γέφυρας Ντιεμίγιεφ. Ό Μητροπολίτης φώναξε:

«Θεόφιλε! Γιά που τόβαλες;».

«"Οπου ό Θεός οδηγεί καί ή άνάγκη καλεί. Μόνον στόν ταύρο ύπάρχει πρόβλημα έπαψε να μ’ άκούη κι έχω παραγγείλει ένα μακρύ μαστίγιο γιά να τόν κάνω να ύπακούση».

«Καί γιατί θέλεις να πηγαίνης μ’ αύτόν, μέ τέτοιο χελωνίσιο βήμα;».

«Ό δρόμος γιά τήν Βασιλεία των Ούρανών είναι άργός καί σταθερός».

«’Έλα πήδα στήν αμαξά μου καί θα σέ πάω πολύ γρήγορα».

«Σ’ εύχαριστώ, άλλά δέν θέλω. Θα φτάσω εκεί πρίν άπό εσένα σίγουρα».

"Οπως άκριβώς τό είπε ό Θεόφιλος, έτσι κι έγινε. Έξ αιτίας τής ύπερβολικής ταχύτητας μέ τήν οποία έτρεχε ή άμαξα, ένας τροχός έφυγε καί χρειάστηκε μιά ολόκληρη ώρα γιά να έπιδιορθωθή.

Οταν ό Μητροπολίτης έφτασε στο Κιτάγιεφ, ό Θεόφιλος τόν συνάντησε στήν πύλη καί κάνοντας μιά βαθιά ύπόκλιση του είπε:

«Εύχομαι να ύγιαίνετε, άγιε Δέσποτα. Σάς περιμένω εδώ καί πολλή ώρα».

«Έχεις δίκιο Θεόφιλε, άπάντησε εκείνος. Ό χοντροκέφαλος ταύρος σου ξεπέρασε τά καλοταϊσμένα μου άλογα. Φαίνεται πώς στο μέλλον θα πρέπει κι εγώ να ταξιδεύω μέ τόν ίδιο τρόπο».

Πολλοί θυμούνται αύτόν τόν νεαρό ταύρο πού συνήθως δέν ήταν δεμένος καί τριγύριζε ελεύθερος στήν αύλή τού Στάρετς. Λέγεται ακόμη, ότι ό ταύρος είχε ένα σχεδόν ύπερφυσικό ένστικτο καί μπορούσε να διακρίνη χωρίς λάθος τόν χαρακτήρα των ανθρώπων πού έρχονταν στόν Στάρετς γιά να πάρουν τήν εύχή του. Γι’ αυτό τόν λόγο «ύποδεχόταν» μερικούς επισκέπτες μ’ έναν πολύ εχθρικό καί εριστικό τρόπο, ενώ σ’ άλλους ήταν πολύ ήσυχος καί «εύγενικός», άφήνοντάς τους να περάσουν ανενόχλητοι στο κελλΐ τού Στάρετς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.