ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ:
Ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ (1941-4.1.2000)
ΚΑΙ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΗ (1943-6.12.2012)
Μοναχές Μακρίνα καί Μαριάμ τοῦ Ἱεροῦ Ἠσυχαστηρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Θαλασσίτου Θήρας. Μαρτυρία
Η μαρτυρία πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀπό τό ἀρχεῖο πού συγκεντρώθηκε μέ προτροπή τοῦ καρδιακοῦ φίλου τοῦ π. Νικολάου, τοῦ φημισμένου γέροντα π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου ἀπό τήν Ἀμφιάλη Ἀθηνῶν. Εἶναι ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἠχητική καταγραφή (1-6-2009), στήν ὁποία ἀκούγονται δυό συγγενεῖς κατά σάρκα, οἱ ὀσιώτατες μοναχές Μακρίνα καί Μαριάμ πού ἐγκαταβιώνουν στή Θήρα, καί κατάγονται ἀπό τό Αἴγιο: «Μία φορά, ὅπως ἦταν ὁ Παπούλης Νικόλαος Πέττας ψηλός, γονάτισε κάτω, καί ἄρχισε νά μᾶς ἀναφέρει σέ δεύτερο πρόσωπο γιά κάποιον γήινο πού ὀνομαζόταν «Οὐρανοδρόμος», καί τόν παρέλαβε κάποιος ἄλλος ἄϋλος πού λεγόταν «Οὐράνιος», καί τόν ὁδήγησε συχνά στό Παράδεισο. Ἐκεῖ ἔβλεπε τήν γαλήνη καί τήν μακαριότητα. Εἶδε γνωστούς του καί συγγενεῖς πού εἶχαν φύγει ἀπό αὐτό τό κόσμο.
Ἐπίσης ὑπῆρχε ἕνα ἀτέλειωτο τραπέζι μέ πολλά ἄϋλα ἐδέσματα, καί ὅταν πῆγε νά τά δοκιμάσει, τοῦ λέει ὁ Οὐράνιος: «Αὐτά εἶναι μόνο γιά νά τά βλέπεις μέ τούς ὀφθαλμούς σου, δέ μπορεῖς νά τά γευτεῖς ἀκόμα ὅσο ζεῖς στήν γῆ!».
Ἐμεῖς ἀπό τά συνεχόμενα δάκρυά του καί τίς λεπτομέρειες πού μᾶς ἀνέφερε, ἀλλά καί ἀπό διάφορα πού τόν ρωτήσαμε γι’ αὐτό τό ἀποκαλυπτικό σημεῖο, καταλάβαμε μέ σαφήνεια ὅτι τά βίωνε ὁ ἴδιος.
Καί κάθε φορά πού τόν ρωτούσαμε μήπως εἶναι ὁ ἴδιος πού ζοῦσε αὐτή τήν ἐπαναλαμβανόμενη ἀποκάλυψη, μᾶς ἔλεγε μέ ταπείνωση ὅτι δέν εἶναι ὁ ἴδιος, διότι εἶναι ἁμαρτωλός καί τά ζοῦσε κάποιος ἄλλος ἄνθρωπος! Ἔλεγε στούς οἰκείους μας στό Αἴγιο μέ παιδική ἀθωότητα καί θεία μέθη:
«Νά προσεύχεσθε νά δεῖτε τόν Παράδεισο!». Καί ἀκόμα: «Τί ὡραῖα, τί ὄμορφα πού εἶναι στόν Παράδεισο, ἄχ νά ἤμασταν ἐκεῖ συνέχεια ἀπό αὐτή τήν ζωή!». Καί ὅπως ἦταν γονατιστός ἀσπάστηκε μέ λυγμούς καί ἀγάπη παιδιοῦ πρός τήν μητέρα του τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας πού εἴχαμε στό σπίτι μας, πού εἶναι κοντά στό Αἴγιο.
Ὅταν εἶχε ἔρθει γιά πρώτη φορά σπίτι μας, μᾶς εἶπε: «Πόσα παραδείγματα μετανοίας πού ἔχουμε, ὅπως τήν ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία» καί συνέχισε νά ψάλλει το: «Ἐκ νεότητός μου πολλά πολεμεῖ με πάθη..». Ἀμέσως καταλάβαμε ὅτι ἦταν γιά ἐμᾶς. Μέ λίγα λόγια, ὅπως μᾶς μιλοῦσε, «πέταγε» διακριτικά τά ἀποκαλυπτικά λόγια καί τά συνδύαζε μέ τό ἀντίστοιχο τροπάριο.
Μᾶς ἔλεγε καί ἄλλα μέ τόν δικό του τρόπο προφητικά: «Ὅταν βγῶ στή σύνταξη ὡς καθηγητής, νά κάνουμε ἕνα μοναστήρι καί τί ἔχει νά γίνει!». Ἔλεγε πάλι γιά τήν ξαδέλφη μου: «Ἔχει πολλά ἐρωτηματικά, ἀλλά τώρα ἔριξε βάσεις γερές. Ἔχει καλό πνευματικό, τόν πανοσιολογιώτατο ἀδελφό Γέροντα Δαμασκηνό». Στόν ἀδελφό μου τό Δημήτρη, πού βλαστημοῦσε, χωρίς νά τό ξέρει ὁ πατήρ Νικόλαος, τοῦ εἶπε: «Μίμη, μοῦ γκρέμισες τήν Ἐκκλησία!», ἐννοοῦσε μέ τά βρώμικα λόγια του.
Γενικότερα ὁ Γέροντας Νικόλαος ἦταν σέ ἄλλα πνευματικά μήκη καί πλάτη, τό σῶμα του ἦταν ἐδῶ ἀλλά τό πνεῦμα του πετοῦσε στόν οὐρανό, σάν Πέττας πού ἦταν στό ἐπώνυμο. Ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος, ἔβλεπε πολλά σημεῖα καί ἀποκαλύψεις, ἀνώτερα πνευματικά γεγονότα τά ὁποῖα ἐκάλυπτε καλά μέ κάποια παιδικότητα καί ἐν Χριστῷ ἅγια σαλότητα, γιατί δέν ἤθελε τούς ἐπαίνους ἀπό τούς ἀνθρώπους οὔτε νά ἀποκαλύπτεται σέ αὐτούς, παρά μόνο μέσα ἀπό τήν βιωτή του νά ὑμνεῖται καί νά δοξάζεται ὁ Θεός μας.
Ἰδιαίτερη πνευματική σχέση καί εὐλάβεια εἶχε ὁ ἀείμνηστος π. Νικόλαος μέ τόν πνευματικό ἀναγεννητή τῆς Πάτρας, τόν ὁσιωθέντα ἀρχιμ. π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο».
Ἄς εἶναι αἰώνια ἡ μνήμη τοῦ μοναδικοῦ Πατέρα μας δικαίου λευΐτου Νικολάου παπα-Πέττα, ἀδελφοῦ καί συναδέλφου μας καί νά μεσιτεύει ὡς ἄλλος ὅσιος Νικόλαος παπα-Πλανᾶς, ἀπό τό Οὐράνιο θυσιαστήριο γιά μᾶς πού τό ἔχουμε ἀνάγκη στήν δύστυχη καί ταλαίπωρη αὐτή ἐποχή!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου