Μία από τις ελαφρυντικές περιστάσεις της ανθρωπότητας στην κρίση είναι ότι λίγοι άνθρωποι είναι απολύτως κακοί, δαιμονικοί, που απολαμβάνουν τα δεινά που προκαλούν. Οι περισσότεροι κακοί άνθρωποι είναι απλώς ανόητοι. Μιμούνται δηλαδή τη συμπεριφορά των άλλων, εκδικούνται φανταστικούς πόνους, έχουν κόμπλεξ κατωτερότητας. Δεν συνειδητοποιούν ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να επισκευάσει τις πληγές που έχετε προκαλέσει.
Έχω συναντήσει ανθρώπους στη ζωή που με πλήγωσαν μόνο και μόνο επειδή υπέφεραν. Χωρίς να τους έχεις κάνει κακό. Μόνο που δεν ήμουν σαν αυτούς. Και αυτό τους πλήγωνε
Ο κακός άνθρωπος έχει έναν πόνο. Ξέρει κρυφά ότι είναι ανόητος, νιώθει ότι είναι ανεκπλήρωτος και γι' αυτό προβάλλει την κακία του, τη δυστυχία του στους άλλους.
Και γι' αυτό είναι αξιολύπητο.
Γι' αυτό πρέπει να προσευχόμαστε γι' αυτόν.
Πατήρ Ιωάννης Ιστασι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου