Σπουδή για τον Ουρανό....
Με λύπη στην καρδιά πληροφορηθήκαμε σήμερα την κοίμηση του μακαριστού γέροντος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές του Αγίου Όρους, κ. Εφραίμ.
Θυμάμαι, όταν ανέβαιανα στο Άγιο Όρος και επισκεπτόμουν τη σκήτη:
α. Την ηρεμία και τη γλυκύτητα με την οποία προσέγγιζε τον κάθε προσκυνητή. Φαινόταν, ότι είχε πλούτο καρδιάς μέσα στην ένδεια των υλικών αγαθών.
β. Τις απογευματικές συνάξεις, που πραγματοποιούσε για τους προσκυνητές. Με γαλήνια έκφραση απαντούσε και στο πιο δύσκολο και πιο παράξενο ερώτημα, που θα του έθετε ο κάθε ακροατής του. Εκεί διέκρινε κανείς το βάθος και την ευρύτητα των γνώσεων του γέροντος.
γ. Το πνεύμα φιλοξενίας του. Ανέλαβε το μοναστήρι με την ολιγάριθμη αδελφότητά του σχεδόν ερείπιο, σε πολύ άσχημη κατάσταση. Από το πρωΐ ως αργά οι μοναχοί εργάζονταν για να έχουν τα απαραίτητα. Κι όταν οι προσκυνητές ζητούσαν κατάλυμμα δεν υπήρχε περίπτωση να του αρνηθούν τη φιλοξενία παρόλη την εξάντλησή τους: "ο γέροντας έχει δώσει εντολή να τους δεχόμαστε όλους" έλεγαν.
δ. Το πράο και το προσευχητικό φρόνημά του κατά την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Καθώς τα γεγονότα της υγείας του και η κατάληξή του εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα στο νου όλων μας είναι αυτή η σπουδή του, η βιασύνη του να ανέβει εκεί εν χώρα ζώντων, ...στον Ουρανό...
Καλό Παράδεισο! Την ευχή του να έχουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου