Η οικογενειακή ζωή έχει τρεις πλευρές: βιολογικές («συζυγικές σχέσεις»), κοινωνική και πνευματική. Εάν κάποια πλευρά «τακτοποιηθεί» και τα άλλα μέρη είτε απουσιάζουν άμεσα είτε παραμελούνται, τότε μια οικογενειακή κρίση θα είναι αναπόφευκτη. Ας αφήσουμε στην άκρη τις περιπτώσεις που οι άνθρωποι παντρεύονται για χρηματικό κέρδος, όπου είναι η προτεραιότηταη κοινωνική πλευρά έρχεται στο προσκήνιο - δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τέτοιοι γάμοι «βολικής ευκαιρίας» (εκτός από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις όπου οι υγιείς, οικογενειακές σχέσεις αναπτύσσονται ωστόσο μέσα από μια κοινή ζωή), δυστυχώς, οδηγούν συνεχώς σε μοιχεία.
Ο γάμος δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο κοινωνική συμβίωση, είναι και σεξουαλική και πνευματική συμβίωση. Δυστυχώς, τόσο πριν όσο και τώρα κατά τη σύναψη ενός γάμου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το κοινωνικό στοιχείο. Τόσο αυτοί που παντρεύονται όσο και οι συγγενείς τους παρηγορούνται με το γεγονός ότι «αν το αντέξεις, θα ερωτευτείς». Ναι, μερικές φορές αυτό δικαιολογείται, αλλά κατά πόσο είναι σπάνιο σήμερα! Το έργο του Οστρόφσκι «Η καταιγίδα» απεικονίζει πολύ καθαρά την τραγική παγίδα που δημιουργείται από τις ίδιες τις συνθήκες ενός τέτοιου γάμου και την οποία αντιμετωπίζουν ανελέητα όσοι πέφτουν σε αυτόν.
Για να σηκώσετε το σταυρό της συμβίωσης με ένα άτομο που δεν αγαπάτε, για να μην υποκύψετε στον πειρασμό να συναντηθείτε με κάποιον κρυφά και έτσι να σπάσετε το καθήκον της πίστης, χρειάζεστε πολλή δύναμη. Η πίστη είναι μια μεγάλη δύναμη που συγκρατεί τις οικογενειακές σχέσεις, αλλά δεν μπορεί να τροφοδοτηθεί μόνο από την αίσθηση του καθήκοντος, από την ιδέα της πίστης και μόνο: πρέπει να υποστηρίζεται από ζωντανή αγάπη. Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη υπήρχε μια εντολή: μην επιθυμείς τη γυναίκα του πλησίον σου, και αυτή η εντολή πρέπει να προστατεύει τον γάμο. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι αφήνουν τον εαυτό τους να παρασυρθεί από τις γυναίκες των άλλων ανθρώπων, τους άντρες άλλων ανθρώπων - και εδώ η εντολή της πιστότητας έρχεται πολύ αργά, ακούγεται αφηρημένη και ανίσχυρη.
Ακόμα κι αν η συζυγική πίστη παραμένει αδιάσπαστη, τότε η οικογενειακή ζωή έχει ήδη διαλυθεί. Μερικές φορές ένας σύζυγος και η σύζυγος παραμένουν πιστοί (παρόλο που η καρδιά τους έχει ήδη εγκαταλείψει την οικογένεια και έχει προσκολληθεί σε κάποιον έξω από αυτήν) «για χάρη των παιδιών». εν μέρει η θυσία τους σε τέτοιες περιπτώσεις είναι δικαιολογημένη (μέχρι να μάθουν τα παιδιά την αλήθεια), αλλά παρόλα αυτά, η οικογενειακή ζωή εδώ έχει ήδη ουσιαστικά καταστραφεί, η ζωογόνος φωτιά της έχει σβήσει, η οικογένεια είναι κρύα, άδεια, οδυνηρή.
Τα παιδιά υποφέρουν πάντα πολύ σε αυτή την περίπτωση - τους λείπει η απαραίτητη ζεστασιά, τους λείπει αυτό που ασυνείδητα περιμένουν από την οικογένειά τους, από τους γονείς τους. Δεδομένου ότι η οικογενειακή κρίση εμφανίζεται εδώ επειδή οι άνθρωποι παντρεύτηκαν χωρίς να νιώθουν αγάπη ο ένας για τον άλλον, δεν μπορεί να υπάρξει μια κανονική λύση εδώ. Η κατάρρευση μιας οικογένειας είναι μια τραγωδία για τα παιδιά, μια βαθιά πληγή στην ηθική και κυρίως θρησκευτική σφαίρα στην ψυχή τους, αλλά η διατήρηση της ακεραιότητας σε μια τέτοια οικογένεια, όπου όλα είναι άδεια επειδή δεν υπήρχε τίποτα να ανθίσει, είναι επίσης μια τραγωδία και για τους δύο παιδιά και γονείς.
Αρχιερέας Βασίλι Ζενκόφσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου