*5 Αυγούστου : πορεία στο Πάσχα του καλοκαιριού*

*5 Αυγούστου : πορεία στο Πάσχα του καλοκαιριού* 

Σεβαστοί πατέρες και εν Χριστώ αγαπητοί αδελφοί,

Με τη χάρη του Θεού βρισκόμαστε και πάλι εδώ, στην Ιερά Μονή του Κουδουμά, για να συνεορτάσουμε και να αντλήσουμε πνευματική δύναμη μέσα στην ευλογημένη περίοδο του Δεκαπενταύγουστου. Η Αγία μας Εκκλησία, ως φιλόστοργη μητέρα, μας εισάγει σήμερα στα προεόρτια μιας από τις μεγαλύτερες Δεσποτικές εορτές, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας.

Μας προετοιμάζει, όπως ακριβώς και ο ίδιος ο Κύριος θέλησε να προετοιμάσει τους μαθητές του. Γνωρίζοντας την ανθρώπινη αδυναμία τους και το σκάνδαλο του Σταυρού που πλησίαζε, θέλησε να τους δώσει μια πρόγευση της δόξας της Βασιλείας Του, για να μην κλονιστεί η πίστη τους. Έτσι, παρέλαβε τους τρεις κορυφαίους, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ, αποκαλύπτοντάς τους για λίγο τη θεϊκή Του λαμπρότητα. Αυτή την ασύλληπτη δόξα, αυτό το Άκτιστο Φως, καλούμαστε να εορτάσουμε αύριο και η Εκκλησία μας καλεί από τώρα να στρέψουμε τον νου και την καρδιά μας προς το Θαβώριο όρος.

Αυτή η δόξα του Θαβωρίου φωτός, αδελφοί μου, δεν είναι κάτι μακρινό από εμάς. Είναι ο σκοπός της ζωής μας. Και κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν αξιώθηκε να γίνει τελειότερο δοχείο και φορέας αυτού του Ακτίστου Φωτός από την ίδια την Μητέρα του Κυρίου μας, την Παναγία μας. Η Υπεραγία Θεοτόκος, με την απόλυτη ταπείνωση και την καθαρότητά της, έγινε ο ζωντανός ναός του Θεού. Η Κοίμησή της δεν είναι ένας θάνατος, αλλά μία «μετάστασις» προς την αιώνια ζωή, μία είσοδος σε αυτήν ακριβώς τη δόξα που είδαν οι μαθητές στο Θαβώρ. Γι' αυτό και η περίοδος αυτή είναι περίοδος χαράς και προσμονής.

Πώς όμως φτάνει κανείς σε αυτή τη δόξα; Η απάντηση δεν βρίσκεται στην άνεση και την ηρεμία, αλλά στον αγώνα της πίστεως. Και εδώ, έρχεται να μας διδάξει η ζωή του Αγίου Μάρτυρος Ευσιγνίου.

Σκεφτείτε, αδελφοί μου, έναν άνδρα εκατόν δέκα ετών! Ένας στρατιωτικός που υπηρέτησε αυτοκράτορες για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από τον πατέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Θα μπορούσε να πει: «Έζησα τη ζωή μου, είδα πολέμους, είδα αυτοκρατορίες, τώρα στα γεράματά μου θέλω την ησυχία μου». Κι όμως! Όταν ο αποστάτης Ιουλιανός προσπάθησε να τον τιμήσει για να τον προσελκύσει στην ειδωλολατρία, ο Άγιος Ευσίγνιος στάθηκε αλύγιστος. Με παρρησία που πηγάζει μόνο από την αληθινή πίστη, ομολόγησε τον Χριστό και επέπληξε τον αυτοκράτορα, λέγοντάς του ότι μάταια προσπαθεί να ζωντανέψει το πτώμα της ειδωλολατρίας.

Μπροστά στην οργή του Ιουλιανού και την διαταγή του αποκεφαλισμού, ο Άγιος δεν δείλιασε. Αντιθέτως, γέμισε χαρά και ευχαρίστησε τον τύραννο, λέγοντας τα συγκλονιστικά λόγια: «Ο θάνατος με σεβάστηκε στο πεδίο των μαχών, για να με εύρει τώρα και να μου δώσει το κτύπημα χάριν του Χριστού. Τέτοιο τέλος είναι άξιο χριστιανού στρατιώτη».

Τι μας διδάσκουν, λοιπόν, όλα αυτά, εδώ σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο;

Η Μεταμόρφωση μας δείχνει τον προορισμό: την θέωση, την ένωση με τον Θεό και τη θέα του Ακτίστου Φωτός Του.

Η Παναγία μας, μας δείχνει το υπόδειγμα: την απόλυτη αφοσίωση, την καθαρότητα και την ταπείνωση που κάνουν τον άνθρωπο κατοικητήριο του Θεού.

Και ο Άγιος Ευσίγνιος μας δείχνει τον δρόμο: τον καθημερινό αγώνα, την ομολογία της πίστεώς μας χωρίς φόβο, και την θεώρηση της παρούσας ζωής ως προετοιμασία για την αιώνια.

Ας αξιοποιήσουμε, αδελφοί μου, τις υπόλοιπες ημέρες της νηστείας, όχι απλώς με την αποχή από τις τροφές, αλλά με αγώνα κατά των παθών μας, με θερμή προσευχή και με τη μίμηση της πίστεως των Αγίων μας. Ώστε, ενισχυμένοι από τη χάρη του Θεού, να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε την ένδοξη Κοίμηση της Θεοτόκου και να λάβουμε κι εμείς, έστω και μια μικρή, πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών.

Καλή δύναμη στον αγώνα μας και Καλή Παναγιά! Αμήν.