Η ζωή και τα βάσανα του μάρτυρα Γαλακτίωνα
(5 Νοεμβρίου)
Υπήρχε μια ειδωλολατρική οικογένεια στη Φοινίκη: το όνομα του συζύγου ήταν Κλειτοφών και το όνομα της συζύγου ήταν Λευκίππια. Ήταν πλούσιοι και ευγενείς. Προς αμοιβαία θλίψη τους, ήταν στείρα, για την οποία ο σύζυγός της όχι μόνο την επιπλήττει αλλά και την ξυλοκοπεί.
Υπήρχε επίσης ένας μοναχός ονόματι Ονούφριος. Για να κρύψει τη χριστιανική του ταυτότητα, φορούσε κουρέλια ζητιάνου πάνω από τη μοναστική του ενδυμασία και πήγαινε από σπίτι σε σπίτι ζητιανεύοντας ψωμί. Και όπου ήταν δυνατόν, μετέτρεπε τους ανθρώπους στην πίστη στον Χριστό.
Έτσι, μια μέρα έφτασε στο σπίτι του Κλειτοφώντα. Η Λευκίππια έστειλε έναν από τους σκλάβους της να κλείσει την πόρτα: εκείνη την εποχή, ήταν ιδιαίτερα στενοχωρημένη - ο σύζυγός της την έδερνε για την υπογονιμότητά της. Αλλά ο ζητιάνος συνέχισε να στέκεται στην πύλη. Σταδιακά, υποχώρησε. Τον διέταξε να μπει στο σπίτι της και του έδωσε ελεημοσύνη. Ο γέροντας πρόσεξε τον στεναγμό της με θλίψη και τη ρώτησε γι' αυτό.
«Είμαι άτεκνος, γέρο, και υποφέρω από στειρότητα, και ο άντρας μου με μισεί γι' αυτό. Έχω απευθυνθεί σε γιατρούς και μάγους αμέτρητες φορές, αλλά δεν μου είναι χρήσιμοι.»
- Και ποιον Θεό υπηρετείτε;
- Υπηρετώ τη μεγάλη θεά Άρτεμη.
«Γι’ αυτό είσαι στείρα, επειδή δεν εμπιστεύεσαι τον Θεό, ο οποίος μπορεί να δώσει καρπό στην κοιλιά σου».
– Σε ποιον Θεό μπορώ να εμπιστευτώ για να μου δώσει τέτοιο έλεος;
– Να εμπιστεύεσαι τον αληθινό Θεό Ιησού Χριστό.
Και ο Ονούφριος της δίδαξε την πίστη στην Αγία Τριάδα.
«Φοβάμαι, αγαπητέ μου άνθρωπε, του Πρίγκιπα Σεκούνδου ότι θα με εκτελέσει γι' αυτό, όπως έχει κάνει με πολλούς άλλους Γαλιλαίους.»
«Και μπορείς να υπηρετήσεις την Αγία Τριάδα κρυφά. Έτσι κι εγώ φοβάμαι τις απειλές του βασανιστή και υπηρετώ τον Θεό μου κρυφά, ελπίζοντας όμως να σωθώ με τη χάρη: Είμαι Χριστιανός και μοναχός, ιερέας. Και ντύνομαι ζητιάνος. Έτσι κι εσύ μπορείς να υπηρετήσεις τον Χριστό κρυφά και να μην στερηθείς τη σωτηρία».
«Και αν εγώ δεχτώ την πίστη, πατέρα, αλλά ο σύζυγός μου παραμένει στην απιστία, τότε δεν θα είναι η πίστη μου μάταιη και απελπιστική για χάρη του άπιστου συζύγου μου;»
- Απλώς λάβε εσύ ο ίδιος το Σημάδι του Χριστού, δηλαδή το Βάπτισμα, και αν ζήσεις ευσεβώς στην πίστη, τότε θα σωθείς εσύ και ο σύζυγός σου.
Διέταξε τις υπηρέτριές της να σιωπήσουν, διέταξε να ετοιμάσουν μια λεκάνη με νερό και έκανε τον σταυρό της. Η ζητιάνα έφυγε. Για οκτώ ημέρες μετά από αυτό, προσποιούνταν ότι ήταν άρρωστη, ώστε ο σύζυγός της να μην την αγγίξει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Μετά την όγδοη ημέρα, ο Χριστός της εμφανίστηκε σε όραμα πάνω στον Σταυρό και της υποσχέθηκε να της χαρίσει έναν γιο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, της φαινόταν συνεχώς να βλέπει τον εσταυρωμένο Χριστό.
Σύντομα συνέλαβε ένα παιδί. Όταν αυτό αποκαλύφθηκε στον άντρα της, εκείνος χάρηκε πολύ και της είπε: «Τώρα ξέρω ότι ευαρεστήσαμε τους θεούς. Ας πάμε να τους θυσιάσουμε!»
Τότε του είπε για τον Χριστό: Γιατί να μην πιστέψουμε κι εμείς; Μας χάρισε ένα παιδί.
- Και δεν έχεις ακούσει για την οργή του πρίγκιπα και ότι βασανίζει ανελέητα όσους πιστεύουν στον Εσταυρωμένο;
- Αλλά θα πιστέψουμε κρυφά σε Αυτόν!
- Αλλά δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να μας διδάξει αυτή την πίστη!
Τότε του αποκάλυψε τα πάντα λεπτομερώς, συμπεριλαμβανομένων και των στοιχείων για τον μοναχό. Κάλεσαν τον Ονούφριο, και ο Κλειτοφών βαφτίστηκε επίσης από αυτόν.
Όταν γεννήθηκε το βρέφος, βαφτίστηκε κι αυτό και του δόθηκε το όνομα Γαλακτίων. Διδάχθηκε τις επιστήμες. Σε ηλικία 24 ετών, ο πατέρας του αποφάσισε να τον παντρευτεί· η ευλογημένη μητέρα του είχε πεθάνει μέχρι τότε. Διάλεξαν μια όμορφη νύφη, την Επιστημία. Ο Γαλακτίων επισκέφθηκε το σπίτι της, αλλά ποτέ δεν τη φίλησε, γιατί ήταν αβάπτιστη. Ο πατέρας της ρώτησε τον Γαλακτίωνα γιατί στεναχωρούσε τόσο πολύ την κόρη του. Και αν δεν την αγαπούσε, τότε γιατί είχε αρραβωνιαστεί; Ο γαμπρός παρέμεινε σιωπηλός. Εξήγησε κρυφά στη νύφη τον λόγο: δεν ήταν Χριστιανή. Η Επιστημία υπάκουσε με χαρά. Και ο Γαλακτίων —αφού δεν υπήρχε ιερέας— τη βάφτισε ο ίδιος στον ποταμό Κυφόρα.
Στη συνέχεια προσηλύτισε έναν άλλο σκλάβο του πεθερού του, τον Ευτόλμιο, ο οποίος αργότερα έγινε μοναχός και έγραψε τον βίο του.
Αργότερα, αυτός και η σύζυγός του έγιναν μάρτυρες [† 3ος αιώνας] και παρέμειναν παρθένοι. Δεν θα γράψουμε εδώ γι' αυτό: μας ενδιαφέρει το θαύμα της σύλληψης και η μυστική πίστη στον Χριστό του Κλειτοφώντα και της Λευκίππιας.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και τώρα μπορούμε να κρύψουμε την πίστη μας αν φοβόμαστε διωγμούς και βάσανα.
Και όποιον κρίνει ο Θεός, αυτός μπορεί αργότερα να γίνει μάρτυρας.
Διὰ τῶν προσευχῶν ὅλων αὐτῶν, Κύριε, σῶσον ἡμᾶς πάντες!
Θαύματα του Αγίου Μηνά
(11 Νοεμβρίου)
Αυτά τα θαύματα περιγράφηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Τιμόθεο. Ο άγιος μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού. Όταν κηρύχθηκε διωγμός των Χριστιανών από αυτούς, ο Μηνάς, τότε στρατιώτης, κατέφυγε στην έρημο, προτιμώντας να ζει με άγρια ζώα παρά με άπιστους.
Πέρασε πολύς καιρός. Οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν κάποτε κάποια δαιμονική γιορτή στην πόλη Κοτουάν, όπου υπηρετούσε παλαιότερα ο Μηνάς. Πλήθος ανθρώπων είχε συγκεντρωθεί στην αρένα: διάφοροι αγώνες, ιπποδρομίες, αθλητικοί αγώνες και ούτω καθεξής. Ο Μηνάς, φλογισμένος από ζήλο για τον Θεό, άφησε τα βουνά στην έρημο, ήρθε στους αγώνες και από ένα ψηλό μέρος απευθύνθηκε σε όλους. Ο πρίγκιπας (ηγέτης) της πόλης, ονόματι Πύρρος, ήταν επίσης εκεί· διέταξε τη σύλληψη του Μηνά.
- Ποιος είσαι;
- Είμαι δούλος του Ιησού Χριστού.
– Είσαι ξένος ή ντόπιος; Και από πού πηγάζει τέτοια αυθάδεια;
Ο άγιος δεν του απάντησε. Αλλά οι στρατιώτες από το σύνταγμά του τον αναγνώρισαν: «Αυτή είναι η Μίνα, από το σύνταγμα του Φιρμιλιανού!»
Τότε ο Μηνάς αποκαλύφθηκε. Ο κυβερνήτης της πόλης διέταξε να τον μεταφέρουν στη φυλακή για τη νύχτα, ενώ εκείνος συνέχιζε να γιορτάζει με τον λαό. Το επόμενο πρωί, ξεκίνησε η δίκη και άρχισαν να βασανίζουν σκληρά τον Μίνα, μέχρι που ένα ποτάμι αίματος έτρεξε από τις πληγές του. Ένας από τους παρόντες, ονόματι Πηγασίας, άρχισε να πείθει τον μάρτυρα να υπακούσει στον κυβερνήτη για ένα διάστημα: «Και τότε θα υπηρετήσεις ξανά τον Θεό σου, και ο Θεός δεν θα θυμώνει πια μαζί σου που θυσίασες στα είδωλα κάποτε».
Ο άγιος του είπε:
«Φύγε από μένα, εσύ που εργάζεσαι την ανομία! Μόνο στον Θεό προσφέρω θυσία αίνου. Και αυτό το μαρτύριο μου φαίνεται περισσότερο ανακούφιση παρά πικρό μαρτύριο.»
Άρχισαν να τον βασανίζουν ακόμα περισσότερο: τον κρέμασαν σε ένα δέντρο και άρχισαν να τον ξύνουν με σιδερένια γάντζους.
- Τι; - είπε ο βασανιστής, - είναι γλυκό για σένα το μαρτύριο; Θέλεις να σου προσθέσουμε και εμείς αυτή τη γλυκύτητα;!!
"Δεν μπορείς να με νικήσεις, βασανιστή! Με βοηθούν οι πολεμιστές του Ουράνιου Βασιλιά, τον οποίο εσύ δεν μπορείς να δεις!"
Τότε άρχισαν να τον βασανίζουν ακόμα πιο σκληρά.
Ο μάρτυρας υπέμεινε τα πάντα. Ένας από τους γύρω στρατιώτες, ονόματι Ηλιόδωρος, είπε στον βασανιστή: «Κύριε! Δεν είναι μυστικό για την εξοχότητά σας ότι το χριστιανικό γένος είναι τρελό: περιφρονούν τα βασανιστήρια σαν μια άψυχη πέτρα ή ένα δέντρο και θεωρούν τον θάνατο ένα γλυκό ποτό. Μην κοπιάζετε άλλο: διατάξτε να θανατωθεί γρήγορα αυτός ο σκληραγωγημένος Χριστιανός!»
Τότε ο βασανιστής έδωσε εντολή: να του κόψουν το κεφάλι με σπαθί και να κάψουν το σώμα του μπροστά σε όλο τον λαό [† 304].
Όταν τα πλήθη διαλύθηκαν, μερικοί ευσεβείς πιστοί συνέλεξαν τα οστά του μάρτυρα. Στη συνέχεια τα μετέφεραν στην Αλεξάνδρεια και έχτισαν πάνω τους μια εκκλησία στο όνομα του αγίου.
Αλλά τώρα με απασχολούν ερωτήματα σχετικά με τα θαύματα, όχι τα βάσανα των μαρτύρων... Ωστόσο, τα βάσανά τους έχουν ασύγκριτα μεγαλύτερο αντίκτυπο σε εμάς από τα μεγαλύτερα θαύματα. Και ακριβώς μέσα από τα βάσανά τους αναπτύχθηκε η Εκκλησία του Χριστού στο παρελθόν: οι διωγμοί, η εξορία και τα βάσανα έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο ακόμη και τώρα, στην εποχή μας.
Τα θαύματα προέρχονται από τον Θεό και τα βάσανα προέρχονται από αυτούς που υποφέρουν... Αλλά θα προχωρήσω στα θαύματα. Είναι εξαιρετικά, αλλά αναμφίβολα είναι επιβεβαιωμένα.
Ένας Ίσαυρος έμπορος από τη Μικρά Ασία έφτασε στην Αλεξάνδρεια για δουλειές. Εκεί, άκουσε για τον άγιο μάρτυρα Μηνά και θέλησε να προσκυνήσει τα λείψανά του. Έφτασε στην πόλη Λοξόκετ και διανυκτέρευσε με έναν άνδρα. Ο άνδρας, ωστόσο, παρατήρησε ένα σακούλι με χρήματα και στραγγάλισε τον έμπορο κατά τη διάρκεια της νύχτας, κόβοντας το σώμα του σε κομμάτια και τοποθετώντας το σε ένα καλάθι. Στη συνέχεια άρχισε να ψάχνει τριγύρω για ένα μέρος να κρύψει το νεκρό σώμα.
Ξαφνικά, ο Μηνας εμφανίστηκε έφιππος στο σπίτι, μεταμφιεσμένος σε βασιλικό πολεμιστή. Μπαίνοντας, ρώτησε ευθέως: πού είναι ο δολοφονημένος φιλοξενούμενος; Ο ιδιοκτήτης το αρνήθηκε. Τότε ο Άγιος Μηνάς πήγε στο καλάθι. Ο μάρτυρας Μίνας έβαλε τα μέλη του σώματος πίσω στη θέση τους και τον ανέστησε, λέγοντας στον έμπορο: «Δόξα τω Θεώ!» Ο άγιος πήρε το σακούλι και το επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του, λέγοντας: «Πήγαινε στο δρόμο σου εν ειρήνη!» Στρεφόμενος στον δολοφόνο, τον χτύπησε άγρια και ο άντρας παρακάλεσε για συγχώρεση. Ο μάρτυρας τον συγχώρεσε, ανέβηκε στο άλογό του και εξαφανίστηκε!
Ο βίος του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού αναφέρει ένα παρόμοιο περιστατικό με τρία δολοφονημένα βρέφη, το οποίο απεικονίζεται επίσης σε εικόνες – την εικόνα του.
Μια γυναίκα ονόματι Σοφία πήγαινε να προσκυνήσει τα λείψανα ενός μάρτυρα. Ένας στρατιώτης πέρασε από εκεί. Βλέποντας τη γυναίκα μόνη, την κατέλαβε από πόθο. Η Σοφία του αντιστάθηκε θερμά, προσευχόμενη στον Άγιο Μηνά. Ο άγιος μάρτυρας δεν την εγκατέλειψε χωρίς βοήθεια.
Ο πολεμιστής έδεσε το άλογο στο δεξί του πόδι και ήταν έτοιμος να διαπράξει βία. Αλλά το άλογο εξοργίστηκε και έφυγε καλπάζοντας, σέρνοντάς τον στο έδαφος. Σταμάτησε στην εκκλησία του Αγίου Μηνά, όπου το άλογο συνέχισε να λυσσάει και να χλιμιντρίζει μέχρι που συγκεντρώθηκε πλήθος. Ο πολεμιστής ομολόγησε τα πάντα χωρίς ντροπή και αμέσως το άλογο σιώπησε. Ο πολεμιστής μπήκε στην εκκλησία, προσευχόμενος και ζητώντας συγχώρεση.
Για έναν λογικό άνθρωπο αυτό είναι αρκετό.
Κι όμως τα βασανιστήρια των αγίων είναι πιο αποτελεσματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου