Η χριστουγεννιάτικη ευχή μου «Κύριε, μην μου δώσεις τίποτα. Δώσ' το σε αυτούς».

Η χριστουγεννιάτικη ευχή μου

«Κύριε, μην μου δώσεις τίποτα. Δώσ' το σε αυτούς».

Γιατί αν μπορούσα πραγματικά να ζητήσω κάτι, δεν θα ήταν για μένα.

Θα ευχόμουν, με όλη μου την καρδιά…

…να γίνονταν καλά όλα τα άρρωστα παιδιά.

Να έβλεπα άδειους θαλάμους και γεμάτα πάρκα. Να μην υπήρχαν άλλοι γονείς που κρύβουν τα δάκρυά τους στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Να μην υπήρχαν άλλες νύχτες με πυρετό, φόβο και αναπάντητα ερωτήματα. Θα ήθελα όλα αυτά τα παιδιά που αγωνίζονται σκληρότερα από έναν ενήλικα να λάβουν το δώρο της ζωής, της δύναμης, του παιχνιδιού και της παιδικής ηλικίας.

…να βρίσκονταν όλοι οι μοναχικοί άνθρωποι σε κάποιον.

Να μην υπήρχαν άλλα χριστουγεννιάτικα δείπνα με μόνο ένα μαχαιροπίρουνο. Να μην υπήρχαν άλλοι παππούδες και γιαγιάδες που κοιτάζουν την πόρτα και κανείς δεν χτυπάει. Να μην υπήρχαν άλλες ψυχές που κοιμούνται σιωπηλά, λαχταρώντας μια φωνή, ένα χέρι, μια παρουσία. Θα ήθελα η μοναξιά να γιατρευτεί από την αγάπη.

…ώστε όσοι έχουν εγκαταλειφθεί και προδοθεί να μπορούν να λάβουν γαλήνη.

Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να μένεις μόνος σε ένα δωμάτιο όπου η αγάπη έχει πεθάνει. Θα ήθελα οι άνθρωποι που έχουν εξαπατηθεί, έχουν πει ψέματα, έχουν πληγωθεί, έχουν χρησιμοποιηθεί... να καταλάβουν ότι δεν είναι οι ίδιοι το πρόβλημα. Και ότι ο Θεός μπορεί να τους δώσει μια αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν που έχασαν.

...ώστε όσοι δεν κάνουν παιδιά και τα εύχονται με όλη τους τη δύναμη να λάβουν την ευλογία να κρατήσουν ένα μωρό. Ας μην υπάρχουν άλλα αρνητικά τεστ, όχι άλλες επώδυνες θεραπείες, όχι άλλες τσιμπητικές ερωτήσεις. Θα ήθελα ο Θεός να στέλνει μωρά σε όλα τα σπίτια που Του το ζητούν αυτό.

...ώστε οι ξεχασμένοι ηλικιωμένοι να μην ξεχνιούνται πια.

Είθε να μην υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που ζουν μόνο από αναμνήσεις, που ζεσταίνουν τις ψυχές τους με παλιές εικόνες. Να δέχονται ένα τηλεφώνημα, μια επίσκεψη, ένα χαμόγελο. Να νιώθουν ότι είναι ακόμα σημαντικοί, ακόμα απαραίτητοι, ακόμα αγαπημένοι.

...ώστε όλοι όσοι έχουν χάσει κάποιον αγαπημένο να νιώσουν τη νύχτα των Χριστουγέννων ότι η αγάπη δεν πεθαίνει. Ότι όσοι έχουν φύγει από τη ζωή δεν εξαφανίζονται, αλλά μόνο αλλάζουν τον τόπο από τον οποίο μας προσέχουν. Θα ήθελα οι ραγισμένες καρδιές να νιώσουν λίγη παρηγοριά, μια σταγόνα παρηγοριάς, μια αχτίδα από ψηλά.

…ώστε οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν πια στον εαυτό τους

να βρουν τη δύναμη να σηκωθούν. Να συγχωρήσουν τον εαυτό τους. Να ξεκινήσουν από την αρχή. Να πιστέψουν ότι μπορούν ακόμα να είναι καλύτεροι, πιο δίκαιοι, πιο ολοκληρωμένοι.

…ώστε οι οικογένειες που τσακώνονται να συμφιλιωθούν.

Να υπάρξουν ξανά σιωπές, γεύματα στα οποία κανείς δεν αποφεύγει να κοιτάξει, αγκαλιές που γκρεμίζουν τοίχους. Θα ήθελα η υπερηφάνεια να είναι σιωπηλή τουλάχιστον για ένα βράδυ. Και η αγάπη να παραμείνει.

…ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι το θαύμα των Χριστουγέννων δεν έχει να κάνει με αυτό που βάζουμε κάτω από το δέντρο, αλλά με αυτό που κουβαλάμε στις καρδιές μας.

Ότι δεν είναι τα δώρα που αλλάζουν τον κόσμο, αλλά οι άνθρωποι. Μια καλή λέξη. Ένα απλωμένο χέρι. Μια προσευχή που λέγεται με ειλικρίνεια.

Αν μπορούσα να ζητήσω κάτι για την ερχόμενη χρονιά, θα ζητούσα να είμαστε… πιο ανθρώπινοι. Πιο ζεστοί. Πιο προσεκτικοί. Πιο κοντά ο ένας στον άλλον.

Αλλά μέχρι τότε, παραμένω στην χριστουγεννιάτικη ευχή μου:

Κύριε, δώσε στους ανθρώπους αυτό που τους λείπει, όχι αυτό που ζητούν. Δώσε τους θεραπεία, όχι μόνο παρηγοριά. Δώσε τους φως, όχι μόνο ελπίδα. Δώσε τους ειρήνη, όχι μόνο σιωπή.

Και αν φέτος ο Θεός εκπλήρωνε όλες αυτές τις ευχές... νομίζω ότι θα βιώναμε τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μας.