"Ζητώ από τον Θεό να μου δώσει ένα ζευγάρι παπούτσια", απάντησε το αγόρι.

Ένα αγόρι περίπου δέκα ετών που τρέμει από το κρύο, στέκεται ξυπόλητος στο παράθυρο του καταστήματος υποδημάτων και κοιτάζοντας σταθερά τσ ζεστά παπούτσια. Μια κυρία τον πλησίασε και ρώτησε: 

- Ο μικρός φίλος μου, τι βλέπει με τέτοιο ενδιαφέρον πίσω από αυτό το παράθυρο , Τι σκέφτεσαι; 

"Ζητώ από τον Θεό να μου δώσει ένα ζευγάρι παπούτσια", απάντησε το αγόρι. 

Η κυρία πήρε το παιδί από το χέρι και μπήκε στο κατάστημα μαζί του. Ζήτησε από τον πωλητή να φέρει έξι ζευγάρια παιδικές κάλτσες και ρώτησε αν θα μπορούσε να φέρει μια λεκάνη με ζεστό νερό και μια πετσέτα. Ο υπάλληλος έφερε όλα όσα ζήτησε η κυρία να κάνει. Οδήγησε το αγόρι στο πίσω μέρος του καταστήματος, έβγαλε τα γάντια της, επλυνε τα πόδια του παιδιού , τα στεγνωσε με μια πετσέτα. Ο πωλητής έφερε τις κάλτσες. Η κυρία έβαλε ένα ζευγάρι στα πόδια του παιδιού , στη συνέχεια προσπάθησε και αγόρασε παπούτσια, ζήτησε να τυλίξει τις υπόλοιπες κάλτσες της και τους έδωσε στο αγόρι. 

Στη συνέχεια, χάιδεψε το κεφάλι του και είπε: 

"Τώρα, χωρίς αμφιβολία, αισθάνεστε πολύ καλύτερα."

Άρχισε να φεύγει . Τη στιγμή εκείνη το αγόρι έφτασε στο χέρι της και, κοιτάζοντάς το με δάκρυα στα μάτια του, ρώτησε: 

"Είσαι η γυναίκα του Θεού;" 

«Η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή» (Ιακώβου 2:26)