Είχε την “αδίστακτη αρχοντιά”, την αρχοντιά την φυσική, την πηγαία, την απροσποίητη.
Μαρτυρία του Αγιογράφου Γιώργου Πέτρου για τον π. Γεράσιμο Φωκά
Ήμουνα στη Γ' Γυμνασίου όταν είδα για πρώτη φορά τον Γεράσιμο Φωκά, ο οποίος είχε έρθει στην Κύπρο για ένα σύντομο διάστημα. Ήταν λαϊκός τότε και μου έκανε μιαν αγκαλιά τόσο ξεχωριστή που δε θα την ξεχάσω ποτέ. Αυτή την αγκαλιά την πήρα από άλλους δύο ανθρώπους, τον Γέρο Παναή της Λύσης και τον π. Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη. Όταν αποκάλυψα στον π. Συμεών της Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου για εκείνη την αίσθηση που μου δημιουργήθηκε, άκουσα το εξής:
“Εδώ έχουμε ένα Γέροντα με παντελόνια”.
Θυμάμαι ότι πήγα κι εγώ μαζί με άλλους που τον συνόδευσαν τότε σε διάφορα προσκυνήματα της Κύπρου. Και αργότερα, όταν βρέθηκα στην Αθήνα για σπουδές, νοίκιασα σπίτι στα Ιλίσια, στην περιοχή που έμενε κι ο Γεράσιμος, όταν ανέβαινε από την Κεφαλονιά στην Αθήνα και τον έβλεπα συχνά.
Είχε την “αδίστακτη αρχοντιά”, την αρχοντιά την φυσική, την πηγαία, την απροσποίητη.
“Ετοίμασε βαλίτσα, σου έχω έκπληξη,” μου είπε και με πήγε στη ενθρόνιση του Μητροπολίτη Καστοριάς. Και εκεί με ξενάγησε. Με πήγε στο σπίτι του Παύλου Μελά και σε προσκυνήματα. Και πάντα μου έλεγε:
“Εγώ δεν έχω την ταπείνωσή σου, Γιώργο μου”.
Μαζί με ένα φίλο ταξιδέψαμε το Μάιο του 2015 στην Αθήνα για να βρεθούμε στη Χειροτονία του π. Γερασίμου Φωκά εις Μητροπολίτη Κεφαλληνίας. Το βράδυ βρεθήκαμε σε φιλικό σπίτι και θυμήθηκε τότε που πήγε στην Σερβία. Μας διηγήθηκε περιστατικά από την παρουσία του κοντά στους Σέρβους που βομβαρδίζονταν αλύπητα στο καμίνι του πολέμου, τότε που γύρισε στην Ελλάδα ξυπόλυτος, γιατί έδωσε ακόμη και τα παπούτσια του σε ταλαιπωρημένους εκτοπισθέντες.
Και πάλι με μιαν αγκαλιά, γεμάτη θεία θαλπωρή, όπως άρχισε η γνωριμία μας, έκλεισε και ο αποχαιρετισμός μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου