Διαμαρτύρονται: "Η γυναίκα μου δεν με καταλαβαίνει, τα παιδιά δεν με καταλαβαίνουν, δεν με εκτιμούν στη δουλειά, κανείς δεν ακούει".

Διαμαρτύρονται: "Η γυναίκα μου δεν με καταλαβαίνει, τα παιδιά δεν με καταλαβαίνουν, δεν με εκτιμούν στη δουλειά, κανείς δεν ακούει". Ακούστε; Εδώ είναι, "εγώ", "εγώ", "εγώ" - αυτό βγαίνει από την ψυχή. 

Αυτό το πρόθεμα "εγώ " είναι το δεύτερο σημάδι υπερηφάνειας: αυτοπεποίθηση, αυτολυπηση , αυτο-αγάπη, κλπ. 

Με αυτήν την σκέψη ξεκινάει η δράση σε έναν άνθρωπο με υπερηφάνεια. Είμαι περήφανος και εκτιμώ τον εαυτό μου: "Αλλα σπάνια πηγαίνουν στην εκκλησία και προσεύχονται αδύναμα, όχι σαν ένας καλός Χριστιανός. Είμαι γεμάτος αυτοπεποίθηση, και επομένως δεν φτάνω στην προσευχή - είμαι κουρασμένος. Δεν θέλω να βοηθήσω τον γείτονά μου, επειδή είμαι ο ίδιος φτωχός, δυστυχισμένος, αισθάνομαι πολύ λυπημένος για τον εαυτό μου. Πρόσφατα ήμουν άρρωστος, γιατί να πάω στην εκκλησία; Πρέπει να ξαπλώσω και να ανακάμψω, αφήστε τους άλλους, ανόητους, να φτάσουν στον ναό στο κρύο και την υγρασία εκεί, αφού δεν καταλαβαίνουν ποιες σοβαρές ασθένειες θα υποφέρουν στη συνέχεια και δεν θα είναι παράλογες ». Εδώ είναι, η δεύτερη υπόσταση της ανθρώπινης υπερηφάνειας. 

Πατήρ Σέργκι Φιλιμόνοφ