Ο πόνος μας καθαρίζει. Ο άνθρωπος είναι πραγματικά ένας άνθρωπος που πονάει. Στη χαρά αλλάζει, γίνεται κάποιος άλλος. Όταν όμως υποφέρει, γίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Και αυτός είναι κατ' εξοχήν ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος προσεγγίζει τον Θεό. Συνειδητοποιεί την αδυναμία του. Πολλές φορές, όταν είναι στη δόξα και τη χαρά, ο άνθρωπος νιώθει τον «ομφαλό της γης», ή, αν θέλετε, το κέντρο του σύμπαντος «Δεν υπάρχει άλλος εκτός από εμένα!». Μέσα στον πόνο και τη θλίψη, ο άνθρωπος νιώθει σαν ένα ασήμαντο μυρμήγκι στο σύμπαν, νιώθει ότι εξαρτάται πλήρως από κάποιον άλλο και μετά ζητά τη βοήθεια του Θεού και θέλει να είναι μαζί του. Όσοι από εμάς έχουμε υποφέρει ψυχικό ή σωματικό πόνο, γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν έχουμε προσευχηθεί τόσο θερμά, τόσο καλά και για τόσο καιρό, όσο όταν βρισκόμασταν σε ένα κρεβάτι ασθένειας ή όταν θρηνούσαμε. Όσο έχουμε τα πάντα, ξεχνάμε την προσευχή, τη νηστεία και άλλα. Γι' αυτό ο Θεός επιτρέπει τον πόνο.
Πατήρ Θεοφάνης - Βίοι και λόγια διδασκαλίας των πρεσβυτέρων, εκδ. Σοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου